Wiele zachodu kosztowało mnie aby zdobyć tę książkę, gdyż została wycofana ze sprzedaży, a ponieważ bardzo mi się podobała pierwsza część, to koniecznie chciałam przeczytać też drugą. I nie żałuję wysiłku włożonego w poszukiwania książki, bo okazała się niezwykle interesująca, chociaż dramaturgia tym razem była nieco mniejsza niż w pierwszej części.

Kim były dziewczyny, które wyjeżdżały na ekskluzywne sex wyjazdy? To głównie modelki, piosenkarki, róne miss piękności, celebrytki. Były werbowane dla takich osobistości jak książę Raszid Mulaj z Maroka, król Jordanii – Abdullah II, książę Sharif z Dubaju, syn libijskiego dyktatora Libii – Saif Kadafi, rosyjski oligarcha – Roman Abramowicz i wielu innych wpływowych i bajecznie bogatych facetów. Niektóre prostytutki zgadzały się na takie praktyki sexualne jak koprofilia, urofilia, sex analny. Niektóre z tych dziewczyn opisano w taki sposób, że łatwo się domyśleć o kogo chodzi, głównie po faktach z ich życia oraz imieniu i pierwszej literze nazwiska. Bez problemu można sobie „wygooglować” o kim mowa w książce.

Odrębną, przedstawioną tu kwestią jest rola sutenerek, które zarabiały na tym procederze gigantyczne pieniądze. Prowadząc „latające burdele” żyły jak pączki w maśle i większość z nich nie poniosła za to żadnych konsekwencji. Dlaczego na przykład prokuratura nie postawiła zarzutów najprężniej działającej burdel menadżerce – Marzenie G?

W proceder było zamieszanych sporo ludzi ze świata biznesu, polityki, mediów. Wszystko kręciło przez wiele lat, aż wybuchła afera i osoby czerpiące korzyści z nierządu otrzymały wyroki, ale jak dla mnie, to śmiesznie niskie były te kary i skazano tylko znikomy procent osób, które zarządzały burdelowym imperium. Autor książki przytacza tu zapisy rozmów telefonicznych między prostytutkami a sutenerkami, fragmenty przesłuchać prokuratorskich i wywiady, które przeprowadził z tymi dziewczynami, które wyraziły zgodę na rozmowę.

Całą książkę przeczytałam w ciągu jednego popołudnia. Wciąga niesamowicie, jednak tak jak napisałam na początku przy czytaniu pierwszej części emocje były większe, nie mniej jednak autor bezlitośnie obnażył niektóre gwiazdki i gwiazdeczki wymądrzające się w programach telewizyjnych czy w internecie na temat tego jak żyć, jak się prowadzić, tylko umoralniając innych najwyraźniej „zapomniały” co same robiły. Najlepsze jest to, że za wszelką cenę próbują ukryć ślady swojej przeszłości pozostawione w internecie, występują do sądu przeciwko autorowi o zniesławienie czy też wnoszą wnioski do sądu o wycofanie książki ze sprzedaży. Ale jak pisze autor, w sieci nic nie ginie, a jeśli komuś bardzo na tym zależy, to wszystko co usunięte, da się przywrócić, odtworzyć, więc nie tak łatwo wymazać niechlubną przeszłość, a te dziewczyny już raczej nigdy nie będą mogły spać spokojnie, bo zawsze może się znaleźć ktoś, kto zechce im przypomnieć jak zarabiały na życie. Mocna rzecz, dlatego polecam serdecznie, o ile uda się wam ją gdziekolwiek kupić.

Wiele zachodu kosztowało mnie aby zdobyć tę książkę, gdyż została wycofana ze sprzedaży, a ponieważ bardzo mi się podobała pierwsza część, to koniecznie chciałam przeczytać też drugą. I nie żałuję wysiłku włożonego w poszukiwania książki, bo okazała się niezwykle interesująca, chociaż dramaturgia tym razem była nieco mniejsza niż w pierwszej części.

Kim były dziewczyny,...

Bardzo dobre dziennikarstwo śledcze. Podziwiam autora za wnikliwość i sprawdzenie wszystkich tropów. To nie jest erotyk, więc nie ma tu żadnych miłosnych scen. Najbardziej podobała mi się rozmowa z kobietą, która zdradziła, kto i dlaczego wchodzi w ten świat.

Bardzo dobre dziennikarstwo śledcze. Podziwiam autora za wnikliwość i sprawdzenie wszystkich tropów. To nie jest erotyk, więc nie ma tu żadnych miłosnych scen. Najbardziej podobała mi się rozmowa z kobietą, która zdradziła, kto i dlaczego wchodzi w ten świat.

Dosyć chaotyczna i mimo wszystko monotematyczna (jak i pierwsza część). Można, choć są lepsze pozycje poruszające tę tematykę.

Dosyć chaotyczna i mimo wszystko monotematyczna (jak i pierwsza część). Można, choć są lepsze pozycje poruszające tę tematykę.

Pierwsza część „Dziewczyn z Dubaju” została niewątpliwym bestsellerem, o czym trąbią na lewo i prawo autor i wydawca. Paradoksem jest połączenie owego sporego, jak na krajowe standardy, nakładu z niezbyt (eufemizm) wysokimi ocenami na LC. Sam oceniłem bardzo nisko, szeregując pozycję jako typową „bulwarówkę” w której newsem jest cokolwiek, byleby wzbudzało emocje.
Zakładam, że aktualna kontynuacja leci na tej fali. Mamy ciąg dalszy opowiedzianej poprzednio „seksafery”. Całość sprawia wrażenie dojrzalszej, nieco bardziej wytonowanej. Krysiak chyba nieco się wytonował i próbuje być bardziej rzetelny niż krzykliwy. Pozycja dzięki temu zyskuje na atrakcyjności w moich oczach, chociaż dalej pozostaje „bulwarówką” grającą na emocjach.
Z perspektywy obowiązującego prawa zakazane jest wyłącznie tzw. „sutenerstwo” natomiast sama relacja opierająca się na świadczeniu płatnych usług seksualnych już przestępstwem nie jest. Więc… Jeżeli pełnoletnia, zdolna do czynności cywilnoprawnych osoba świadczy usługi jako seksworkerka to niech sobie świadczy… I zastanawia mnie, niezależnie od mojej opinii, rozdmuchiwanie akurat tego faktu – kto, z kim i za ile. No to, Panie Krysiak, ile Pan zarobił na tej książce, kto i ile Panu i za co zapłacił… Ojej, zaglądanie do cudzego życia, no właśnie – bulwarówka. Natomiast w tej części bardzo mało przestrzeni zajmują osoby, których sposób na biznes jest penalizowany – stręczycielki.
Dziwi mnie przywiązanie Krysiaka do słowa „prostytutka” i udowadnianie na siłę swojej racji w tym zakresie. Jak bardzo podkreśla, że nie podoba się mu wyraz „seksworking”. Panie Krysiak, język się zmienia, tak jak wypadają z obiegu standardowe kiedyś wyrazy bez wyraźnego kontekstu pejoratywnego bądź cała plejada wyrazów odnośnie orientacji seksualnej osób, tak też ewolucja języka w zakresie świadczenia usług erotycznych, seksualnych wnosi pewne korekty. Do przemyślenia XD

Pierwsza część „Dziewczyn z Dubaju” została niewątpliwym bestsellerem, o czym trąbią na lewo i prawo autor i wydawca. Paradoksem jest połączenie owego sporego, jak na krajowe standardy, nakładu z niezbyt (eufemizm) wysokimi ocenami na LC. Sam oceniłem bardzo nisko, szeregując pozycję jako typową „bulwarówkę” w której newsem jest cokolwiek, byleby wzbudzało emocje....

Mie jest to literatura dużych lotów, więc oczekiwania były niskie. Czytało się bardzo szybko i szybko się o treści zapomina. Mogę porównać "Dziewczyny z Dubaju 2" do wszystkich afer gwiazdeczek z portali typu "Pudelek", "Kozaczek". Nic odkrywczego ani kontrowersyjnego w temacie burdeli, seks-wyjazdów czy świata prostytucji połączonej z mafia, władzą i polityką. Takie meh.

Mie jest to literatura dużych lotów, więc oczekiwania były niskie. Czytało się bardzo szybko i szybko się o treści zapomina. Mogę porównać "Dziewczyny z Dubaju 2" do wszystkich afer gwiazdeczek z portali typu "Pudelek", "Kozaczek". Nic odkrywczego ani kontrowersyjnego w temacie burdeli, seks-wyjazdów czy świata prostytucji połączonej z mafia, władzą i polityką. Takie...

Bardzo ciekawy reportaż. Książka składa się głównie z wywiadów. Określenia typu "dziwki" niestety nieco obrzydzają lekturę, nie do końca wiadomo jakie motywacje kierowały autorem by w ten sposób określać kobiety, o których pisze. Niemniej jednak książka warta polecenia.

Bardzo ciekawy reportaż. Książka składa się głównie z wywiadów. Określenia typu "dziwki" niestety nieco obrzydzają lekturę, nie do końca wiadomo jakie motywacje kierowały autorem by w ten sposób określać kobiety, o których pisze. Niemniej jednak książka warta polecenia.

Znacznie lepsza niż część 1. Tym razem fragmenty rozmów, sms-ów z akt sprawy są dodatkiem dla wywiadów, własnych przemyśleń i analiz. Wciąż to reportaż z przewagą fragmentów akt sprawy i powrotu z niektórych treści z części 1.

Przeraża jednak to, że prostytucja zmienia swoje oblicza i formuły, ale istnieje w każdej klasie społecznej...

Znacznie lepsza niż część 1. Tym razem fragmenty rozmów, sms-ów z akt sprawy są dodatkiem dla wywiadów, własnych przemyśleń i analiz. Wciąż to reportaż z przewagą fragmentów akt sprawy i powrotu z niektórych treści z części 1.

Przeraża jednak to, że prostytucja zmienia swoje oblicza i formuły, ale istnieje w każdej klasie społecznej...

Momentami chaotycznie napisana ale jednak pełna odwagi i za to duży plus. Wiem że z wydaniem tej książki był mega problem i wymagało to wielkiego wysiłku by w końcu się ukazała. O wielu historiach w światku warszawskim mówiło się od dawna. Było jednak też trochę zaskoczenia ile tych pseudo celebrytek codziennie pojawia się w tv i szeroko rozumianych mediach.

Momentami chaotycznie napisana ale jednak pełna odwagi i za to duży plus. Wiem że z wydaniem tej książki był mega problem i wymagało to wielkiego wysiłku by w końcu się ukazała. O wielu historiach w światku warszawskim mówiło się od dawna. Było jednak też trochę zaskoczenia ile tych pseudo celebrytek codziennie pojawia się w tv i szeroko rozumianych mediach.

Zaskakująco dobry sequel. Nie jestem fanem "Dziewczyn z Dubaju", które literacko rozczarowywały, a na dodatek zrażały moralizmem. Autor wyciągną jednak wnioski i część druga, już nie nudny raport i przedruk zeznań, tylko konkretne dziennikarskie śledztwo, czyta się z wypiekami na twarzy. To też wreszcie rzecz dobrze napisana i lepsza redakcyjnie. A jednocześnie dopełnienie jedynki, które w takim układzie trochę zyskuje jako rodzaj wstępu i zarysu. Ale jakieś wnioski o tego rodzaju "seksworkingu" dopiero po dwójce można wyciągnąć.

Zaskakująco dobry sequel. Nie jestem fanem "Dziewczyn z Dubaju", które literacko rozczarowywały, a na dodatek zrażały moralizmem. Autor wyciągną jednak wnioski i część druga, już nie nudny raport i przedruk zeznań, tylko konkretne dziennikarskie śledztwo, czyta się z wypiekami na twarzy. To też wreszcie rzecz dobrze napisana i lepsza redakcyjnie. A jednocześnie dopełnienie...

Bestsellerem bym ksiazki nie nazwala, ale zdecydowanie jest warta przeczytania. Jezyk prosty i nieskomplikowany, wartosc literacka znikoma, w mojej skromnej ocenie, ale w przypadku ksiazki powstalej na bazie sledztwa dziennikarskiego, najwazniejsza jest tresc. Polecam i prosze o wiecej prawdy o wspolczenym, jakze nie idealnym swiecie.

Bestsellerem bym ksiazki nie nazwala, ale zdecydowanie jest warta przeczytania. Jezyk prosty i nieskomplikowany, wartosc literacka znikoma, w mojej skromnej ocenie, ale w przypadku ksiazki powstalej na bazie sledztwa dziennikarskiego, najwazniejsza jest tresc. Polecam i prosze o wiecej prawdy o wspolczenym, jakze nie idealnym swiecie.