Jedna z najgorszych książek jakie ostatnio przeczytałam....Miałam wątpliwości czy czytam reportaż czy fikcję - czy Aleks opowiada wydarzenia, które naprawdę miały miejsce czy zmyśla....

Jedna z najgorszych książek jakie ostatnio przeczytałam....Miałam wątpliwości czy czytam reportaż czy fikcję - czy Aleks opowiada wydarzenia, które naprawdę miały miejsce czy zmyśla....

Książka napisana nie wiadomo po co. Ani szokująca, ani odkrywcza. Po lekturze tryptyku dubajskiego wnioskuje,że autor bardzo nie lubi kobiet, a sympatyzuje z mężczyznami. Widać to chociaż po jezyku,jakim opisywał dubajki, a jakim operuje w stosunku do dziwków.

Dał się wydoić Alexowi na sporą kasę, posłuchał i opisał jakieś wyssane z palca historie i finalnie jeszcze jest z tego zadowolony. Jego relacja z głównym bohaterem tego niby reportażu zaangażowanego jest więcej niż dziwna. Naprawdę szkoda czasu na lekturę.
Wcześniej czytałam reportaż o księdzu z Dominikany i po kolejnych reportażach spodziewałam się czegoś więcej. Tą książką jestem rozczarowana.

Książka napisana nie wiadomo po co. Ani szokująca, ani odkrywcza. Po lekturze tryptyku dubajskiego wnioskuje,że autor bardzo nie lubi kobiet, a sympatyzuje z mężczyznami. Widać to chociaż po jezyku,jakim opisywał dubajki, a jakim operuje w stosunku do dziwków.

Dał się wydoić Alexowi na sporą kasę, posłuchał i opisał jakieś wyssane z palca historie i finalnie jeszcze jest...

Bardzo nierówna książka. Reportaż uczestniczący, ale niestety mocno chaotyczny. Mamy zatem przegląd escortów z całego świata i próbę opisu ich charakteru. Czasem są tu ciekawe obserwacje społeczno - obyczajowe, częściej niestety nuda. Wnioski z lektury są dość smutne: dla wielu imigrantów prostytucja to konieczność, dla nielicznych - start do lepszego życia. Jednak nadal z tej trylogii najciekawsze są "Dziewczyny z Dubaju 2".

Bardzo nierówna książka. Reportaż uczestniczący, ale niestety mocno chaotyczny. Mamy zatem przegląd escortów z całego świata i próbę opisu ich charakteru. Czasem są tu ciekawe obserwacje społeczno - obyczajowe, częściej niestety nuda. Wnioski z lektury są dość smutne: dla wielu imigrantów prostytucja to konieczność, dla nielicznych - start do lepszego życia. Jednak nadal z...

Czy wiecie, że męskie dziwki zarabiają więcej od swych koleżanek po fachu? Że uprawiają seks z kobietami i mężczyznami? Ich kalendarze wyglądają jak perfekcyjnie zaplanowane trasy gwiazd rocka. Tydzień w Berlinie, tydzień na Ibizie, potem Hiszpania, Wielka Brytania, Katar, Dubaj, Austria, Szwajcaria.
Wśród ich klientów są politycy, dziennikarze, pisarze, celebryci, księża, biznesmeni, aferzyści. Najczęściej pracują pod wpływem narkotyków, na długich, czasem nawet tygodniowych sexy-party. Przez weekend zarabiają blisko 4 tysiące euro.
Podczas trzyletniej infilitracji tego środowiska poznałem wielu z nich. Przyglądałem się, jak wykańczają ich narkotyki. Jak się staczają. Niekiedy zakochują się w swoich klientach, którzy jednak szybko wymieniają ich na nowy model. Tylko niewielu potrafi odbić się od dna.
Świat męskiej prostytucji przypomina przygody bohaterów z Dworca ZOO. Męskie dziwki z całego świata debiutują właśnie w Berlinie. Nie bez przyczyny mówi się, że to największy burdel Europy. Współczesnym Dworcem ZOO są pięciogwiazdkowe hotele, a heroinę zastępuje bijąca rekordy popularności tina i krople GBL.
Po kilku latach, czasem nawet wcześniej, kończą - podobnie jak ich koledzy z lat 80. - na ulicy, puszczając się z obleśnymi staruchami za działkę narkotyków., Po ich markowych ciuchach, wypchanych portfelach i złocistej opaleniźnie zostaje tylko wspomnienie.

Czy wiecie, że męskie dziwki zarabiają więcej od swych koleżanek po fachu? Że uprawiają seks z kobietami i mężczyznami? Ich kalendarze wyglądają jak perfekcyjnie zaplanowane trasy gwiazd rocka. Tydzień w Berlinie, tydzień na Ibizie, potem Hiszpania, Wielka Brytania, Katar, Dubaj, Austria, Szwajcaria.
Wśród ich klientów są politycy, dziennikarze, pisarze, celebryci, księża,...

Po wielkim sukcesie książki Dziewczyny z Dubaju, jej autor Piotr Krysiak wziął na warsztat męska homoseksualną prostytucję w książce Chłopaki z Dubaju. Dziwaczna to książka. Bardziej to historia jednego escorta Alexa, Hiszpana, z którym autor kilka razy się spotyka, niż Polaków. Ich historię to jakiś przerywnik. I to głównie opowieści ich alfonsa. Czytelnik otrzymuje historię o biznesmenach, dziennikarzach, korzystających z ich usług. Tylko w przypadku jednego klienta, można go zidentyfikować bez trudu. A wracając do Alexa, to im dalej w las, tym bardziej m iałem mieszane uczcuia. Miałem wrażenie, że autor za bardzo zbliżył się do bohatera. Stracił obiektywizm. Na swój sposób był jego sugar daddy. Wszystko to jest bardzo słabe.

Po wielkim sukcesie książki Dziewczyny z Dubaju, jej autor Piotr Krysiak wziął na warsztat męska homoseksualną prostytucję w książce Chłopaki z Dubaju. Dziwaczna to książka. Bardziej to historia jednego escorta Alexa, Hiszpana, z którym autor kilka razy się spotyka, niż Polaków. Ich historię to jakiś przerywnik. I to głównie opowieści ich alfonsa. Czytelnik otrzymuje...

Autor sam mówi o "męskiej" wersji "Dziewczyn z Dubaju". Taki chwyt marketingowy chyba, bo tytuł nijak ma się do treści. Opowieść głównie o Alexie (prostytuującym się - bynajmniej nie w Dubaju - geju) i finansującym go często autorze.

Autor sam mówi o "męskiej" wersji "Dziewczyn z Dubaju". Taki chwyt marketingowy chyba, bo tytuł nijak ma się do treści. Opowieść głównie o Alexie (prostytuującym się - bynajmniej nie w Dubaju - geju) i finansującym go często autorze.

Wysłuchałam tej książki choć nie było łatwo. W pewnym momencie czułam jakiś rodzaj obrzydzenia i nawet zaczęłam się cieszyć, że Polska nie jest taka postępowa jak Berlin albo niektóre z miejscowości w Hiszpanii. Trochę irytowało mnie jak reportaż z tematu ogólnego schodził bezpośrednio na Alexa -co robi, gdzie jest, ile ma pieniędzy. Mimo wszystko reportaż pokazał mi świat, którego nie znałam.

Wysłuchałam tej książki choć nie było łatwo. W pewnym momencie czułam jakiś rodzaj obrzydzenia i nawet zaczęłam się cieszyć, że Polska nie jest taka postępowa jak Berlin albo niektóre z miejscowości w Hiszpanii. Trochę irytowało mnie jak reportaż z tematu ogólnego schodził bezpośrednio na Alexa -co robi, gdzie jest, ile ma pieniędzy. Mimo wszystko reportaż pokazał mi świat,...

Książka przeciętna, choć wyraźnie lepsza od poprzedniczki. Być może dlatego, że: 1) autor zadał sobie trud bezpośredniej rozmowy z męskimi prostytutkami, 2) użyty w książce język jest w większości poprawny, 3) wulgaryzmów jest jakby mniej.

Wyraźnym minusem jest jeden z rozdziałów, składający się niemal wyłącznie z transkryptów rozmów menedżera-sutenera z kandydatami na żigolaków. Brzmi to fatalnie: "ha ha, hi hi, pa pa, iksde, iksde". Dorośli mężczyźni, a paplają jak dzieci w żłobku, bo nawet przedszkolaki lepiej mówią... Jest to ten sam kardynalny błąd, który pogrążył "Dziewczyny z Dubaju". Na szczęście tutaj takich "baboli" jest mniej.

Dziwić może naiwność autora, który pozwalał się doić różnego rodzaju pijawkom, a nawet okradać, zwłaszcza że nierzadko zapraszał ich do domu.
Jako osoba z deficytem odporności nie wyobrażam sobie, żeby osoba prezentująca ryzykowne zachowania seksualne (a taką jest prostytutka) korzystała z tych samych sprzętów sanitarnych i przyborów higienicznych co ja.
Nie chodzi o źle pojęty lęk przed HIV (tym się można zarazić jedynie w sposób bardzo bezpośredni),tylko przed zwykłą infekcją intymną o charakterze bakteryjnym lub grzybiczym. Kto nie przeżył, niech się cieszy z tego, jakim jest szczęściarzem... Nie wspomnę już o kile i rzeżączce, które ci panowie też miewają...
Odważny ten autor... czy głupi? Na jego miejscu, z jego możliwościami finansowymi, raczej wynajęłabym takiemu gościowi pokój w najbliższym hotelu. Własne mieszkanie jest na to zbyt prywatną przestrzenią. Zbyt intymną, żeby dzielić ją z przypadkowymi gośćmi z burdelu, z którymi, jak autor się zarzekał, do niczego nie doszło.

Słabością książki jest nierówne tempo akcji. Na początku jest w miarę szybko, autor nawiązuje do celebrytów i skandali. Pod koniec natomiast bawi się w rozpamiętywanie kto z kim był w parze, trójkącie czy innej konfiguracji. Kogo to obchodzi? Dajcie więcej konkretów!

No i tytuł... Tak jak poprzednia książka powinna nosić tytuł "Dziewczyny z Courchevel" lub "Dziewczyny z Polski", tak niniejsza powinna zwać się "Chłopaki z Berlina" lub "Chłopaki z Madrytu". Sam Dubaj pojawia się epizodycznie.

Książka przeciętna, choć wyraźnie lepsza od poprzedniczki. Być może dlatego, że: 1) autor zadał sobie trud bezpośredniej rozmowy z męskimi prostytutkami, 2) użyty w książce język jest w większości poprawny, 3) wulgaryzmów jest jakby mniej.

Wyraźnym minusem jest jeden z rozdziałów, składający się niemal wyłącznie z transkryptów rozmów menedżera-sutenera z kandydatami na...

Ale chłam. Kilka historii wyssanych z palca. Szkoda czasu!

Ale chłam. Kilka historii wyssanych z palca. Szkoda czasu!

Smutne refleksje po przeczytaniu książki.
O biedzie, wyrachowaniu, łatwym zarobku, trudnym życiu, hipokryzji, konsekwencjach...
Tytuł bardziej nawiązuje do Dziewczyn z Dubaju - by czytelnik wiedział o co chodzi, jednak pojawia się on tam epizodycznie. Więcej o chłopakach i ich losach.

Na jeden wieczór OK... więcej mogę sobie wyobrazić - choć nie bardzo chcę nawet myśleć w tym kierunku.

Smutne refleksje po przeczytaniu książki.
O biedzie, wyrachowaniu, łatwym zarobku, trudnym życiu, hipokryzji, konsekwencjach...
Tytuł bardziej nawiązuje do Dziewczyn z Dubaju - by czytelnik wiedział o co chodzi, jednak pojawia się on tam epizodycznie. Więcej o chłopakach i ich losach.

Na jeden wieczór OK... więcej mogę sobie wyobrazić - choć nie bardzo chcę nawet myśleć w...