Ugh. Tom 1. to takie "zabili go i uciekł"; gmatwanina akcji i postaci, z których nie za wiele wynika. Tomów 2 i 3 mogłoby w sumie nie być - zapychacze, ale spójniejsze od debiutanckiej odsłony. W tomach 4 i 5 wracamy do głównego wątku, i znowu robi się chaotyczny bałagan; płaskie postacie o niewiarygodnych motywacjach biegają, strzelają do siebie, co i rusz zdradzają się i bez wyraźnej przyczyny zmieniają strony konfliktu. Lou na koniec miałem już ochotę strzelić w pysk; a i tak mam wrażenie, że to Tempest stała się w tym wszystkim najbardziej niekonsekwentnie prowadzoną bohaterką ever. No i jasne, czytało się to wszystko szybko i bezboleśnie, ale też bez cienia zaangażowania czy choćby jednej emocji.

Eduardo Risso za to wyczynia tutaj cuda i osiąga arcymistrzostwo klimatu, ale szkoda, że ta warstwa graficzna nie idzie w parze z poziomem scenariusza. Kolejny Azzarello, od którego się odbiłem.

https://www.instagram.com/polishpopkulture/

Ugh. Tom 1. to takie "zabili go i uciekł"; gmatwanina akcji i postaci, z których nie za wiele wynika. Tomów 2 i 3 mogłoby w sumie nie być - zapychacze, ale spójniejsze od debiutanckiej odsłony. W tomach 4 i 5 wracamy do głównego wątku, i znowu robi się chaotyczny bałagan; płaskie postacie o niewiarygodnych motywacjach biegają, strzelają do siebie, co i rusz zdradzają się i...

Obiecałam sobie w tym roku, że napiszę opinię każdej przeczytanej książce lub komiksowi. Chociaż dwa zdania na krzyż.

Żeby się jednak nie rozdrabniać na poszczególne tomy to postanowiłam podsumować serię.

Nie do końca mój klimat, kreska nieprzyjemna, historia miała potencjał ale za dużo gore i % a za mało sensu jak na mój gust. Ot, wszystko na temat.

Obiecałam sobie w tym roku, że napiszę opinię każdej przeczytanej książce lub komiksowi. Chociaż dwa zdania na krzyż.

Żeby się jednak nie rozdrabniać na poszczególne tomy to postanowiłam podsumować serię.

Nie do końca mój klimat, kreska nieprzyjemna, historia miała potencjał ale za dużo gore i % a za mało sensu jak na mój gust. Ot, wszystko na temat.

PopKulturowy Kociołek:

Finał historii jest dokładnie taki jak cała opowieść, czyli świetny. Niczego innego nie można jednak było oczekiwać od Briana Azzarello. Zresztą sam scenariusz był od początku bardzo dobrze prowadzony i naprawdę potrzeba byłoby wiele złej woli, aby go w finale zepsuć. Zakończenie fabuły nie jest jednak łatwe i przyjemne (przynajmniej dla bohaterów). Zarówno na nich, jak i czytelnika czeka tu bowiem spora dawka krwawych treści, które niejednokrotnie przyspieszają tętno i nie zawsze będą na pierwszy rzut oka nazbyt oczywiste.

Twórca realizuje jednak pokładane w nim nadzieje i w przemyślanej formie prowadzi on wszystkie istotne wątki do ostatecznego finału. Bawi się on przy tym treścią, kreśląc historię w taki sposób, że następujące po sobie sceny nie zawsze są łatwe do przewidzenia. Dzięki temu czytelnik z wielką ciekawością odwraca strony, aby szybko dowiedzieć się co będzie dalej. Towarzyszą temu naprawdę różnorodne emocje, które są na tyle silnie zaakcentowane, że potrafią się one udzielać odbiorcy komiksu. Coś dla siebie znajdą tu fani dramatu, thrillera, romansu, horroru. Rozstrzał tematyki wydaje się być bardzo szeroki, ale podane jest to w naprawdę łatwej i przystępnej mocno skondensowanej formie.

https://popkulturowykociolek.pl/recenzja-komiksu-ksiezycowka-tom-5/

PopKulturowy Kociołek:

Finał historii jest dokładnie taki jak cała opowieść, czyli świetny. Niczego innego nie można jednak było oczekiwać od Briana Azzarello. Zresztą sam scenariusz był od początku bardzo dobrze prowadzony i naprawdę potrzeba byłoby wiele złej woli, aby go w finale zepsuć. Zakończenie fabuły nie jest jednak łatwe i przyjemne (przynajmniej dla bohaterów)....