Nie jest to biografia, nie jest to rozbudowana monografia, jest to jedynie szkic do portretu aktorki, próba uchwycenia i utrwalenia określonych jej cech. Nie wszystkich oczywiście, bo na to – jak przyznaje sam autor – było w ówczesnym momencie (1977 rok) zdecydowanie za wcześnie; perspektywa była zbyt bliska, wykluczała jakikolwiek obiektywizm.

Mimo wszystko Hausbrandtowi udało się ciekawie nakreślić portret artystki w procesie „tworzenia się jej wielkości”. Całkiem udanie zrealizował on też swoją osobistą ambicję wskazania od czego to wszystko się zaczęło i jak obficie w życiu Kucówny zadziałał przypadek. Stąd wiele jest tu odniesień do prywatnych gawęd aktorki oraz do doświadczeń z jej „uniwersytetu życia”.

Autor nieustannie podkreśla również fakt, że każda rola aktorki inkrustowana jej jej własnym, prawdziwym życiem. I nie jest to w jej wypadku opcja „wszystko na sprzedaż”. To raczej kwestia gotowości oddania innym wszystkiego, łącznie z własną prawdą. „Piękną i prostą – o dobrych ludziach i trudnym, ale wspaniałym świecie. Optymistyczną i mądrą. Prawdą czarującej kobiety, myślącego artysty i prawdziwego człowieka (..)”.

Polecam. Dla wielbicieli talentu Kucówny jest to niezaprzeczalnie smakowity kąsek.

Tym większy, że dużo jest w tej książce zdjęć z różnych spektakli. I to takich bardzo, bardzo dobrych zdjęć.

Nie jest to biografia, nie jest to rozbudowana monografia, jest to jedynie szkic do portretu aktorki, próba uchwycenia i utrwalenia określonych jej cech. Nie wszystkich oczywiście, bo na to – jak przyznaje sam autor – było w ówczesnym momencie (1977 rok) zdecydowanie za wcześnie; perspektywa była zbyt bliska, wykluczała jakikolwiek obiektywizm.

Mimo wszystko Hausbrandtowi...