💎

💎

Książkę przeczytałam z dużą przyjemnością i zaciekawieniem , trochę smutna,trochę przewidywalna,szczególnie pod koniec ,ale zupełnie mi to nie przeszkadzało. Polecam

Książkę przeczytałam z dużą przyjemnością i zaciekawieniem , trochę smutna,trochę przewidywalna,szczególnie pod koniec ,ale zupełnie mi to nie przeszkadzało. Polecam

To była naprawdę super historia. Oczywiście uroniłam wiele łez, ale to dobrze! Najgorsze są książki, które nie wywołują żadnych emocji.
Była dość przewidywalna, ale nie przeszkadzało to jakoś mega mocno.

To była naprawdę super historia. Oczywiście uroniłam wiele łez, ale to dobrze! Najgorsze są książki, które nie wywołują żadnych emocji.
Była dość przewidywalna, ale nie przeszkadzało to jakoś mega mocno.

Aleksandra, po paśmie życiowych porażek, postanawia dołączyć do grupy ochotników wyjeżdżających na roczną misję do Nigerii. Na miejscu okazuje się, że opieka nad osieroconymi dziećmi nie jest prosta. Kobieta mocno angażuję się w pracę, zderzając się z afrykańską rzeczywistością. Niespodziewanie na miejscu zakochuje się w jednym z wolontariuszy. Jednak to nie koniec niespodzianek, jakie czekają na Aleksandrę…

,,Aleksandra” nie jest to zwykła powieść obyczajowa. To coś więcej. Mimo że początkowo nie mogłam wczuć się w opowieść, to z biegiem stron byłam coraz bardziej zaintrygowana i poruszona książką, która przepełniona jest wszelkimi możliwymi emocjami. ,,Aleksandra” to opowieść o smutku, stracie, samotności i cierpieniu. W opowieści nie brakuje także przytłaczających opisów rzeczywistości, jaka spotyka mieszkańców afrykańskich państw, takich jak bieda, choroby czy porwania dzieci. Ale z drugiej strony, to także powieść o miłości, nadziei, nowym początku i poszukiwaniu siebie i swojego miejsca na ziemi. Uczy czerpania radości z najmniejszych rzeczy, wyrozumiałości i empatii. Udowadnia, jak ważne jest mieć przy sobie bratnią duszę, która samą obecnością okazuje wsparcie w tych najgorszych momentach.

,,Aleksandra” to dobrze napisana powieść, którą czytałam z zainteresowaniem. Nie brakuje w niej momentów zaskoczenia, zwrotów akcji i ciekawej fabuły. Historia jest wielowątkowa, przez co nie nudna. Dzieje się w niej naprawdę wiele. Bohaterowie zostali bardzo dobrze wykreowani, mają wady i zalety, przez co stają się prawdziwi. Niektórych polubiłam, innych wręcz przeciwnie. Co ważne, wszystkie postacie mają swoje miejsce w powieści i są w niej dobrze osadzone, a z biegiem stron czytelnik dowiaduje się o nich i ich przeszłości coraz więcej.

Osobiście rzadko sięgam po takie historie, ale cieszę się, że zrobiłam wyjątek. Dobrze spędziłam czas z książką, mimo że nie jest to lekka opowieść. Myślę, że historia Aleksandry i pozostałych bohaterów powieści zostanie ze mną na dłużej.

Aleksandra, po paśmie życiowych porażek, postanawia dołączyć do grupy ochotników wyjeżdżających na roczną misję do Nigerii. Na miejscu okazuje się, że opieka nad osieroconymi dziećmi nie jest prosta. Kobieta mocno angażuję się w pracę, zderzając się z afrykańską rzeczywistością. Niespodziewanie na miejscu zakochuje się w jednym z wolontariuszy. Jednak to nie koniec...

Porywająca, poruszająca tematy o których ciężko mówić, sytuacje o których każdy słyszał w mniejszym lub większym stopniu. Bardzo mi się podobała. Polecam jako coś innego, mniej oczywistego.

Porywająca, poruszająca tematy o których ciężko mówić, sytuacje o których każdy słyszał w mniejszym lub większym stopniu. Bardzo mi się podobała. Polecam jako coś innego, mniej oczywistego.

Napiszę krótko i na temat - książka rewelacyjna, trzymająca w napięciu do samego końca. Myślałam, że losy Aleksandry potoczą się zupełnie inaczej, tym bardziej pochłaniałam stronę po stronie. Ukłon dla autorki książki. Jutro zabieram się za "Elę", a 16 lutego widzę się osobiście z Panią Elą na premierze "Moniki" - mojej imienniczki :).
Polecam, polecam, polecam z całego serca.

Napiszę krótko i na temat - książka rewelacyjna, trzymająca w napięciu do samego końca. Myślałam, że losy Aleksandry potoczą się zupełnie inaczej, tym bardziej pochłaniałam stronę po stronie. Ukłon dla autorki książki. Jutro zabieram się za "Elę", a 16 lutego widzę się osobiście z Panią Elą na premierze "Moniki" - mojej imienniczki :).
Polecam, polecam, polecam z całego serca.

Zabierając się za czytanie, sugerowałam się ocenami wg mnie zawyżonymi.
Momentami czułam się jak w teatrze dramatycznym...
Fabuła ciekawa, lecz język i styl wybitnie mi nie pasował.

Zabierając się za czytanie, sugerowałam się ocenami wg mnie zawyżonymi.
Momentami czułam się jak w teatrze dramatycznym...
Fabuła ciekawa, lecz język i styl wybitnie mi nie pasował.

Bardzo przyjemna lektura. Mała odmiana po moich ulubionych thrillerach i kryminałach, nie byłam pewna, czy się wciągnę, ale spodobały mi się zawiłe losy głównej bohaterki.

Bardzo przyjemna lektura. Mała odmiana po moich ulubionych thrillerach i kryminałach, nie byłam pewna, czy się wciągnę, ale spodobały mi się zawiłe losy głównej bohaterki.

Cudowna powieść pełna emocji. Aleksandra jest dzielną młodą kobietą, która samodzielnie radzi sobie w życiu pod względem materialnym i zawodowym. Niestety jest też zagubioną kobietą, która ulokowała uczucia nie tam gdzie trzeba. Zakochała się bowiem w mężu swojej siostry, który tylko bawi jej uczuciem. Chcąc uciec przed tą trudną relacją, Aleksandra wyjeżdża do Nigerii jako wolontariuszka w sierocińcu. Na miejscu okazuje się, że świetnie odnajduje się w roli opiekunki sierot.
Niestety namiastka życia prywatnego znowu jej się komplikuje. Kobieta zakochuje się w lekarzu, który z nią współpracuje, ponadto jest kobieta w ciąży ze szwagrem.
Powieść ta pokazuje, że życie to nie bajka, kłody pod nogami trafiają się często i ważne, żeby umieć je ominąć. Czy Aleksandra wyjdzie na prostą? Osiągnie pełnię szczęścia? Poradzi sobie z rodziną?
Serdecznie polecam. Ela Downarowicz pisze naprawdę piękne książki

Cudowna powieść pełna emocji. Aleksandra jest dzielną młodą kobietą, która samodzielnie radzi sobie w życiu pod względem materialnym i zawodowym. Niestety jest też zagubioną kobietą, która ulokowała uczucia nie tam gdzie trzeba. Zakochała się bowiem w mężu swojej siostry, który tylko bawi jej uczuciem. Chcąc uciec przed tą trudną relacją, Aleksandra wyjeżdża do Nigerii jako...

"Aleksandra" to powieść pełna bólu, tragicznych wydarzeń, ale to również historia o ludzkiej dobroci i wielkich sercach. Ile łez wylałam przy tej książce wie tylko puste opakowanie po chusteczkach.
Autorka stworzyła poruszającą historię o pięknej miłości, o dawaniu sobie szans na to uczucie mimo ran, które w sobie nosimy, o bolesnej stracie i budowaniu życia od nowa.
Trzydziestosześcioletnia Aleksandra wyjeżdża na roczną misję do Nigerii. Zostawia za sobą  przeszłość i całkowicie poświęca się pomocy skrzywdzonym afrykańskim dzieciom. Nasza bohaterka nie przypuszcza jak ten wyjazd ją odmieni. Ludzie, których tam pozna odegrają najważniejszą rolę w jej życiu.
Pobyt w sierocińcu nie należy do najłatwiejszych. Aleksandra musi zmierzyć się z trudnymi do zaakceptowania okrucieństwami, które panują w krajach afrykańskich. To bolesna i tragiczna rzeczywistość, z którą naprawdę trudno się pogodzić 🥺
Czytając tę powieść zastanawiałam się ile nieszczęścia jesteśmy w stanie udźwignąć. Czy jest jakiś odgórny limit tragicznych wydarzeń, które życie nam funduje? Ale nie bójcie się tej powieści, ponieważ daje ona nadzieję i pokazuje jak po przysłowiowej burzy wychodzi słońce.
Ze względu na ogrom emocji ta historia zostanie ze mną na długo. To bardzo dobry debiut, a autorka potrafi pięknym językiem trafić do naszych serc. Polecam ❤

"Aleksandra" to powieść pełna bólu, tragicznych wydarzeń, ale to również historia o ludzkiej dobroci i wielkich sercach. Ile łez wylałam przy tej książce wie tylko puste opakowanie po chusteczkach.
Autorka stworzyła poruszającą historię o pięknej miłości, o dawaniu sobie szans na to uczucie mimo ran, które w sobie nosimy, o bolesnej stracie i budowaniu życia od nowa....