Diuna: Ród Atrydów, tom 1,2

To prequel głównej linii czasowej ,,Diuny" Franka Herberta. Komiks jest świetnym wstępem do świata rewelacyjnej Diuny. Utwór rozjaśnia pewne wątki i lepiej pozwala poznać świat przedstawiony czyt. Rytuały, hierarchie i back story znanych postaci z dzieła Herberta. Solidna dawka wiedzy na początek zabawy, z tym światem. Jednakże Komiks może przytłoczyć ilością wątków i nazwisk. Chwilami jest to przytłaczające. Pewne zastrzeżenia mam również do tępa opowieści, jest ono czasem zbyt szybkie. Świat diuny przyzwyczaił nas do powolnego odkrywania kultury, rodów i planet. W ,,Rodzie Atrydów" przez zbytnie nagromadzenie wątków, zdecydowanie zbyt mało czasu poświęcano temu zagadnieniu. Przed nami jeszcze parę tomów, z niecierpliwością czekam, do jakich zdarzeń eskalują aktualne wątki utworu. Z pewnością Polecam fanom świata diuny, pozostałym poleciłbym ciekawsze pozycje.

Diuna: Ród Atrydów, tom 1,2

To prequel głównej linii czasowej ,,Diuny" Franka Herberta. Komiks jest świetnym wstępem do świata rewelacyjnej Diuny. Utwór rozjaśnia pewne wątki i lepiej pozwala poznać świat przedstawiony czyt. Rytuały, hierarchie i back story znanych postaci z dzieła Herberta. Solidna dawka wiedzy na początek zabawy, z tym światem. Jednakże Komiks może...

Uniwersum „Diuny” stale się rozrasta. Największy wkład w ten stan rzeczy mają Brian Herbert i Kevin J. Anderson, którzy do tej pory napisali już czternaście powieści poszerzających obraz tego fascynującego świata. Pierwsza z nich, czyli „Ród Atrydów”, doczekała się właśnie komiksowej adaptacji, za której scenariusz odpowiedzialni są autorzy oryginału. Pierwszy tom przyniósł nam lekturę lekką i przyjemną, mieliśmy więc wszelkie prawo podejrzewać, że seria nie zmieni swego oblicza w albumie numer dwa.

Wysłany na planetę Ix młody Leto Atryda trafia w sam środek intrygi wymierzonej w sprzymierzony z Atrydami ród Verniusów. Zmuszony do ucieczki dziedzic kaladańskiego tronu musi bardzo szybko dojrzeć, żeby stawić czoła niebezpieczeństwom wszechświata. Tymczasem członkinie zakonu Bene Gesserit próbują wyhodować mesjasza. W tym celu wywierają nacisk na barona Vladimira Harkonnena. Obie strony nie są zbyt zadowolone z konieczności współpracy, a ten wymuszony sojusz, w zależności od zachowania obu stron, może przynieść zarówno korzyści, jak i straty. Tymczasem na pustynnej planecie Arrakis imperialny planetolog walczy o realizację ekologicznego marzenia.

Drugi tom „Rodu Atrydów” potwierdza, że Herbertowi i Andersonowi całkiem nieźle udało się przenieść na język komiksu swoją pierwszą wspólną powieść. Mocno skrócili poszczególne sceny, dzięki czemu książka, która już w oryginale była bardzo „szybkoczytelna”, jako powieść graficzna jeszcze zyskała na dynamizmie. Jak na mój gust akcja jest czasami nawet zbyt intensywna, praktycznie całkowicie przysłaniając potencjalną refleksję. Duet autorów chyba nie silił się na to, by na jakiejkolwiek płaszczyźnie dorównać kunsztowi twórcy oryginalnych „Kronik Diuny”, a jeśli założymy, że wcale takich ambicji nie miał, wtedy ocena stylu prowadzenia fabuły musi nieco skoczyć.

Mimo wszystko nigdy nie oderwiemy do końca dzieł Herberta Juniora i Andersona od książek Franka Herberta – to niemożliwe, ponieważ mamy do czynienia z tym samym światem i tymi samymi bohaterami, dlatego też porównania będą się pojawiały przy każdym kolejnym prequelu czy sequelu. To naturalne. W tym przypadku ważne jest, żeby cieszyć się z tego, co autorzy są nam w stanie dać. Ci konkretni twórcy są zaś najlepsi w tworzeniu prostej, nieskomplikowanej historii, której należy oddać to, że dobrze wypełnia pozostawione przez Herberta seniora fabularne luki. Tak dzieje się także w przypadku „Rodu Atrydów”.

Warto pamiętać, że omawiany album jest komiksową wersją książki, którą Herbert i Anderson wchodzili do świata „Diuny” – ta twórcza świeżość jest tu dobrze wyczuwalna, a mnogość ciekawie rozwijanych wątków doskonale widoczna. Trudno wybrać najciekawszy z nich. Może się podobać na przykład postać młodego Leto, który powoli uczy się odpowiedzialności. Autorzy stawiają go w obliczu konieczności przejścia przyspieszonego kursu dojrzewania. Śledzenie okoliczności kształtujących twardego mężczyznę, którego znamy z oryginalnej „Diuny”, jest ciekawym doświadczeniem dla fana tego uniwersum. Na podobnej zasadzie działa zresztą obserwacja innych znanych postaci, takich jak Duncan Idaho, Vladimir Harkonnen czy matka wielebna Mohiam.

Nie można mieć większych zastrzeżeń do zdobiących „Ród Atrydów” ilustracji. Dev Pramanik rysuje efektownie i przejrzyście – jego styl jest zresztą dokładnie taki sam. jak w pierwszym tomie, nie uświadczymy tu żadnej rewolucji, jeśli więc wtedy przypadła wam do gustu warstwa graficzna, to i teraz będzie podobnie. Podobać się mogą także okładki alternatywne zamieszczone jako dodatki na końcu albumu. Niektóre z nich bardzo cieszą oko.

„Ród Atrydów” nie jest żadną sztuką wyższą, ale takie wybitnie akcyjne oblicze „Diuny” też ma swój urok. Herbert i Anderson nie wypadli sroce spod ogona – umieją pisać i, jak się okazało w tym i poprzednim albumie, mają pomysł, jak przenieść tę opowieść na grunt medium komiksowego. Owszem, die hard fani „Diuny” pisanej przez Franka Herberta będą psioczyć, ale dla szeregowego czytelnika ta spektakularna space opera powinna stanowić chwilę całkiem przyjemnej, choć momentami też nieco odmóżdżającej rozrywki.


Recenzja do przeczytania także na moim blogu - https://zlapany.blogspot.com/2022/04/diuna-rod-atrydow-tom-2-recenzja.html
oraz na łamach serwisu Szortal - https://www.facebook.com/Szortal/posts/5194547543901264

Uniwersum „Diuny” stale się rozrasta. Największy wkład w ten stan rzeczy mają Brian Herbert i Kevin J. Anderson, którzy do tej pory napisali już czternaście powieści poszerzających obraz tego fascynującego świata. Pierwsza z nich, czyli „Ród Atrydów”, doczekała się właśnie komiksowej adaptacji, za której scenariusz odpowiedzialni są autorzy oryginału. Pierwszy tom przyniósł...

Seria od samego początku była dziełem starającym się przenieść skomplikowanie powieści na komiksowe realia. W drugim tomie nic w tej kwestii się nie zmienia. Nadal mamy tutaj do czynienia ze złożonym scenariuszem, dużą ilością różnorakich wątków, licznymi nieźle nakreślonymi bohaterami (pełniącymi istotne role w historii),rozbudowanymi dialogami i całą masą niedopowiedzeń. Na kolejnych stronach czytelnik ma okazję jeszcze mocniej zagłębić się w politykę (zarówno tą lokalną, jak i galaktyczną),poznać rządowe procedury, zobaczyć piętrzące się intrygi i być świadkiem wielu różnorakich emocji. Taka mieszanka staje się jednocześnie wielką zaletą tytułu, jak i jego wadą.

Fani świata Diuny i twórczości F.H na pewno będą zachwyceni tym, że duetowi Brian Herbert i Kevin J.Anderson udaje się dość dobrze wkomponować w styl kultowego pisarza i tym samym kreślić wielowarstwową opowieść. Jeśli jednak ktoś sięgnie po ten tytuł, oczekując przyjemnej i wartkiej komiksowej powieści sci-fi, to może poczuć dość duże rozczarowanie. W albumie nie znajdziemy zbyt wielu „widowiskowych” scen (akcja jako taka jest tutaj raczej szczątkowa). Zamiast niej, strony wypełnione zostały po brzegi różnorakimi fabularnymi zdarzeniami. Dzieje się tu naprawdę wiele, co może utrudnić odbiór historii przez mniej obeznanych czytelników. Zdarzają się również momenty, kiedy ekspozycja zaprezentowanych wątków jest niepotrzebnie nadmiernie skomplikowana, przez co bardzo nieczytelna.

Świetnie i bez żadnych większych zastrzeżeń prezentuje się za to warstwa rysunkowa albumu. Dev Pramanik potrafi uchwycić w swoich pracach nie tylko skomplikowanie całej historii, ale również dziesiątki różnorakich emocji towarzyszących bohaterom. Dba on również o należyte szczegóły swoich prac (symbolizm i ikonografię),które jeszcze mocniej uwypuklają skomplikowanie i złożoność świata Diuny.

https://popkulturowykociolek.pl/recenzja-komiksu-diuna-rod-atrydow-tom-2/

Seria od samego początku była dziełem starającym się przenieść skomplikowanie powieści na komiksowe realia. W drugim tomie nic w tej kwestii się nie zmienia. Nadal mamy tutaj do czynienia ze złożonym scenariuszem, dużą ilością różnorakich wątków, licznymi nieźle nakreślonymi bohaterami (pełniącymi istotne role w historii),rozbudowanymi dialogami i całą masą niedopowiedzeń....

Z każdym kontaktem z uniwersum Diuny utwierdzam się w tym, że pomysł Herberta mimo lat się nie starzeje. Diuna to jedno z moim zdaniem ciekawszych i lepiej zbudowanych uniwersów. Książki nie są najłatwiejsze w odbiorze, ale zdecydowanie warto dać im szansę. Komiksowa adaptacja jednego z tomów preludium pozwala bliżej poznać historię rodu Atrydów. Ten tom rzuca jeszcze lepsze światło na brakujące wątki, które pozwalają na odkrycie tło Diuny.

Na planecie IX rodzi się bunt. Humanoidalne twory wypowiadają posłuszeństwo swoim twórcom, a planeta przechodzi w ręce wroga czającego się w cieniu. Z powodu zamieszek Leto Atryda zmuszony jest do powrotu na Kaladan. Bene Gesserit mimo trudności w realizacji swojego planu, nie poddają się. Pardot poznaje lepiej zwyczaje Fremenów, ale i tam musi pilnować każdego swojego kroku.

Pod względem graficznym ponownie na uwagę zasługują świetne okładki, które widziałbym w wydaniach wielkoformatowych. Podoba mi się zmiana barw w zależności od tego na jakiej planecie się dzieje się akcja.

Nie czytałem preludium, dlatego ta komiksowa adaptacja dostarczyła mi wielu nowych informacji, które pozwoliły mi lepiej zrozumieć historię z pierwszego tomu sagi. W połączeniu ze świetną rozrywką i naprawdę przyjemnym czasem, który spędziłem na lekturze, nie mam innego wyjścia niż tylko polecić Wam zapoznanie się z oboma tomami. Jeśli jeszcze nie znacie Diuny to nie ma na co czekać!

Z każdym kontaktem z uniwersum Diuny utwierdzam się w tym, że pomysł Herberta mimo lat się nie starzeje. Diuna to jedno z moim zdaniem ciekawszych i lepiej zbudowanych uniwersów. Książki nie są najłatwiejsze w odbiorze, ale zdecydowanie warto dać im szansę. Komiksowa adaptacja jednego z tomów preludium pozwala bliżej poznać historię rodu Atrydów. Ten tom rzuca jeszcze...

DIUNA I UPRZEDZENIE

Idąc za ciosem i korzystając z popularności „Diuną”, jaką wywołał film pod tym samym tytułem, wydawnictwo Non Stop Comics serwuje nam drugi tom komiksu „Ród Atrydów”. I dobrze, bo to kawał całkiem udanego komiksu, co prawda niewnoszącego nic nowego do uniwersum – to przecież tylko adaptacja książek – ale zapewniającego fanom udaną rozrywkę. I szansę ponownego (albo pierwszego, jeśli książki kontynuatorów Herberta nieprzypadły im do gustu) wydarzeń poprzedzających „Diunę”.

Na Ix szykuje się bunt. Ale decyzje przywódców miasta mogą zmienić wiele – niestety także na gorsze. Gdy zagrożenie narasta, a spiski trwają, Pardot chce doprowadzić do realizacji swojego planu przemianu Diuny w prawdziwą oazę. Ale Fremeni nie są pewni jego motywów, a tym bardziej tego, czy naprawdę dokonanie takiego cudu jest możliwe…

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2022/02/diuna-rod-atrydow-2-kevin-j-anderson.html

DIUNA I UPRZEDZENIE

Idąc za ciosem i korzystając z popularności „Diuną”, jaką wywołał film pod tym samym tytułem, wydawnictwo Non Stop Comics serwuje nam drugi tom komiksu „Ród Atrydów”. I dobrze, bo to kawał całkiem udanego komiksu, co prawda niewnoszącego nic nowego do uniwersum – to przecież tylko adaptacja książek – ale zapewniającego fanom udaną rozrywkę. I szansę...

Ten tom był znacznie lepszy od pierwszego.

Ten tom był znacznie lepszy od pierwszego.