Komiks Styks to prządna historia detektywistyczna, z pewną dozą fantastyki. Intryga jest dobrze przemyślana, a historia wciąga. Natomiast autorem rysunków wcale nie jest Andreas (co można łatwo zauważyć),był on tylko inkerem., co może wprowadzać w błąd czytelników myślących że czytają komiks z rysunkami Andreasa.

Komiks Styks to prządna historia detektywistyczna, z pewną dozą fantastyki. Intryga jest dobrze przemyślana, a historia wciąga. Natomiast autorem rysunków wcale nie jest Andreas (co można łatwo zauważyć),był on tylko inkerem., co może wprowadzać w błąd czytelników myślących że czytają komiks z rysunkami Andreasa.

Kamień spadł mi z serca. Bowiem myślałem, że to komiks narysowany przez Andreasa. Wziąłem go do ręki i szybko przewertowałem... i rysunki mnie zaskoczyły. Nieeee, to nie może być Andreas. No chyba, że dla zabawy, dla sztuki zmienił konwencję by zrobić coś nowego. No, nie mogłem, te postacie za bardzo przypominały mi LooneyToons, zbyt rysunkowe, zbyt wykrzywione przez emocje. To wciąż to genialne cieniowanie, czuć rękę Andreasa. Ale rysunki! Bosz, nie! Na szczęście to rysunki jego przyjaciela Philippe Foerster'a. Kamień spadł mi z serca.

Andreas IMO jest największym rysownikiem w dziejach komiksu. Jest geniuszem tuszu! Jego styl jest wspaniałym rozwinięciem sztuki Franklina Bootha czy J.C. Coll'a. Tylko czerń i biel... i pociągnięcia tuszem, ale mogą stworzyć niezwykłą scenerię zmagających się żywiołów. Wystarczy spojrzeć na grafiki, które są wkładkami do integrali Rork'a czy ARQ. Monumentalne scenerie z Cromwell Stone czy Koziorożca. Kto nie widział rysunków gotyckich katedr w dżungli albo miasta ciągnącego się po horyzont... ten niech żałuje. I nadrobi...

Powiedzmy sobie to szczerze: kupiłem ten komiks tylko dlatego, że nazwisko Andreas pojawiło się na okładce.

Bez tuszu Andreasa, ten komiks byłby taki sobie... no i dałbym niższą ocenę. Nie są to jakieś bardzo złe rysunki, po prostu znak rozpoznawczy Foerstera - twarze wykrzywione grymasami w ekstremalnych emocjach - nie przypadły mi zbytnio do gustu. Fabuła noir z elementami mistycznymi też była taka sobie. Nie umywa się do magicznych, symbolicznych i tajemniczych historii jakie tworzy sam Andreas. Kadry nie kryły w sobie dodatkowych obrazów ani zagadek... kadry były po prostu tylko kadrami.

Czytelniku, jeśli sięgasz po ten komiks a nie znasz dokonań Andreasa: nie czytaj tego komiksu :) Weź się za Rorka albo Koziorożca. Jak już "nasiąkniesz", poznasz czym jest prawdziwa sztuka, wróć do tego komiksu. Sam zobaczysz o czym mówię.

Kamień spadł mi z serca. Bowiem myślałem, że to komiks narysowany przez Andreasa. Wziąłem go do ręki i szybko przewertowałem... i rysunki mnie zaskoczyły. Nieeee, to nie może być Andreas. No chyba, że dla zabawy, dla sztuki zmienił konwencję by zrobić coś nowego. No, nie mogłem, te postacie za bardzo przypominały mi LooneyToons, zbyt rysunkowe, zbyt wykrzywione przez...

Nieźle, ale do poziomu scenariuszy Andresa się nie zbliża...

Nieźle, ale do poziomu scenariuszy Andresa się nie zbliża...