Typowa opowieść Onichmowskiej , bohaterowie podobni do innych z jej powieści. Czyta sie dobrze łatwo i przyjemnie. Lektura na lato z przestrogą że nie ma co grać warto postawić na szczerość.

Typowa opowieść Onichmowskiej , bohaterowie podobni do innych z jej powieści. Czyta sie dobrze łatwo i przyjemnie. Lektura na lato z przestrogą że nie ma co grać warto postawić na szczerość.

Bardzo sympatyczny audiobook.
Przed laty jako matka nastolatka czytałam pouczającą trzyczęściowkę tejże autorki. Zaczynała się ona książką pt."Hera, moja miłość".
Z sentymentu powróciłam do A.Onichimowskiej. Było warto!

Bardzo sympatyczny audiobook.
Przed laty jako matka nastolatka czytałam pouczającą trzyczęściowkę tejże autorki. Zaczynała się ona książką pt."Hera, moja miłość".
Z sentymentu powróciłam do A.Onichimowskiej. Było warto!

Uniwersalna i ponadczasowa historia osamotnionego chłopca i jego jakże nieodpowiedzialnych rodziców.

Maciek pozostawiony sam, radzi sobie z problemami, jak tylko potrafi. Często bardzo nieudolnie i nierozsądnie.
Nie znajduje oparcia w rodzicach, którzy dosyć lekceważąco podchodzą do kwestii jego wychowania. Nie darzy ich nadmiernym zaufaniem i stąd wynika jego brak zaufania do świata.
Ukrywa się za ciemnymi szkłami okularów, ale tam, w swoim wyimaginowanym świecie czuje się równie samotny, co wśród ludzi.
Im bardziej dojrzewa, tym mocniej odczuwa potrzebę otwarcia się na świat i innych.

Autorka pokazuje nam, jak zaburzone funkcjonowanie podstawowej jednostki społecznej, jaką jest rodzina, determinuje działanie człowieka w społeczeństwie.

"Człowiek jako samotna wyspa."

Uniwersalna i ponadczasowa historia osamotnionego chłopca i jego jakże nieodpowiedzialnych rodziców.

Maciek pozostawiony sam, radzi sobie z problemami, jak tylko potrafi. Często bardzo nieudolnie i nierozsądnie.
Nie znajduje oparcia w rodzicach, którzy dosyć lekceważąco podchodzą do kwestii jego wychowania. Nie darzy ich nadmiernym zaufaniem i stąd wynika jego brak...

Maciek zdał maturę i chce się dostać na Akademię Sztuk Pięknych. Mieszka z matką ....o przepraszam, z Ireną. Matka Maćka nie życzy sobie, żeby syn mówił do niej "mamo" i tym samym ją postarzał. Pomiędzy nimi układ jest partnerski, tym bardziej, że główny bohater jest pełnoletni. Irena nie wtrąca się w sprawy Maćka, nawet te związane z uprawianiem przez Maćka seksu, o ile sytuacja nie przeszkadza jej na przykład z powodu hałasu.

No i super, powiecie?

Druga strona tego medalu jest taka, że Maciek nie ma z kim na poważnie porozmawiać. Irena nie wtrąca się w jego sprawy, więc o nic nie pyta, nawet można odnieść wrażenie, że są bardziej sublokatorami, niż matką i synem. Ojciec wyprowadził się do Włoch, gdzie założył nową rodzinę, spotyka się z synem rzadko.

Maciek ma dziwny nawyk - nosi ciemne okulary, zawsze i wszędzie, żeby nikt nie zobaczył jego oczu. A jeśli ma problem, omawia go sam ze sobą. Wtedy pojawia się Głos, który jest towarzyszem Maćka w dyskusji. Tak naprawdę, to chłopak sam ze sobą prowadzi dyskusję, przytaczając argumenty za i przeciw.

Jak sobie Maciek radzi z codziennymi sprawami, z tym, że nie ma z kim pojechać w góry, że nie może dojść do porozumienia z dziewczyną, która mu się podoba, że matka zaszła w ciążę? O tym przeczytacie w książce.

Powieść wydana w ramach serii "tylko dla dziewczyn" ma jeszcze jedną zaletę - opowiedziana jest słowami Maćka. Dziewczyny, macie niepowtarzalną okazję dowiedzieć się, co tak naprawdę myśli chłopak, kiedy mówi to lub tamto, jakie ma zdanie o dziewczynie, którą podrywa i która na pierwszej randce zgadza się iść z nim do łóżka.

Polecam!

Maciek zdał maturę i chce się dostać na Akademię Sztuk Pięknych. Mieszka z matką ....o przepraszam, z Ireną. Matka Maćka nie życzy sobie, żeby syn mówił do niej "mamo" i tym samym ją postarzał. Pomiędzy nimi układ jest partnerski, tym bardziej, że główny bohater jest pełnoletni. Irena nie wtrąca się w sprawy Maćka, nawet te związane z uprawianiem przez Maćka seksu, o ile...

Nie mam pojęcia jak tę książkę ocenić. Jako dorosła kobieta czy może nastolatka? Mając 11 lat "Samotne wyspy i storczyk" zachwyciła mnie światem, którego tak naprawdę nie znałam. Dałabym 9/10. Dziś? Banalna historia. Polecam ją młodzieży, która nie wymaga za wiele od książki.

Nie mam pojęcia jak tę książkę ocenić. Jako dorosła kobieta czy może nastolatka? Mając 11 lat "Samotne wyspy i storczyk" zachwyciła mnie światem, którego tak naprawdę nie znałam. Dałabym 9/10. Dziś? Banalna historia. Polecam ją młodzieży, która nie wymaga za wiele od książki.

Maciek budzi we mnie sprzeczne emocje. Z jednej strony artysta,można by powiedzieć,że emocjonalny. Z drugiej strony przedmiotowo traktuje kobiety.
Ale lata za Ewką.
Chociaż niby wybredny nie jest,jak nie ta,to następna.
Niby pod jej wpływem się zmienia,ale nie do końca.
Tajemnicza postać,ciągle w okularach.
Autorka nakreśliła wyraziste postaci,a o tematach,które bywają tabu opowiada z łatwością.

Maciek budzi we mnie sprzeczne emocje. Z jednej strony artysta,można by powiedzieć,że emocjonalny. Z drugiej strony przedmiotowo traktuje kobiety.
Ale lata za Ewką.
Chociaż niby wybredny nie jest,jak nie ta,to następna.
Niby pod jej wpływem się zmienia,ale nie do końca.
Tajemnicza postać,ciągle w okularach.
Autorka nakreśliła wyraziste postaci,a o tematach,które bywają tabu...

Akcja ma miejsce w Polsce oraz we Włoszech. Główny bohater - Maciek opowiada o swoim życiu polskiego studenta, który robi wszystko by nie trafić do wojska. Jest artystą, sprawia wrażenie zimnego drania, ale.. chyba trzeba by go "poznać" osobiście.
Pani Onichimowska ma skłonności do tworzenia postaci, które działają często pod wpływem impulsów. Wszyscy bohaterowie mają w sobie coś ciekawego i myślę że to właśnie ludzie są tu mocną stroną książki.
Autorka przeskakuje do razu do ciekawszych scen, niedużo tu opisów, czyta się szybko, jest pisana prosto, daje do myślenia.
Wątki pojawiały się i przeplatały w sposób nieprzewidywalny. Nigdy się nie wie która ze, względnie luźno ze sobą powiązanych, scenek wpłynie na druga, które postacie się ze sobą spotkają i co z tego wyniknie.
Reasumując jest to coś co umili czas, zabije nudę, coś lekkiego do czytania, a kto wie może zachęci do ponownego przeczytania.

Akcja ma miejsce w Polsce oraz we Włoszech. Główny bohater - Maciek opowiada o swoim życiu polskiego studenta, który robi wszystko by nie trafić do wojska. Jest artystą, sprawia wrażenie zimnego drania, ale.. chyba trzeba by go "poznać" osobiście.
Pani Onichimowska ma skłonności do tworzenia postaci, które działają często pod wpływem impulsów. Wszyscy bohaterowie mają w...

moim zdaniem zalezy kto co lubi nie była w moim guscie :/

moim zdaniem zalezy kto co lubi nie była w moim guscie :/

Według mnie bardzo słaba ta książka, nawet gdy byłam nastolatką to widziałam jak bardzo jest płytka.

Według mnie bardzo słaba ta książka, nawet gdy byłam nastolatką to widziałam jak bardzo jest płytka.

6/10

6/10