Niezłe, choć może nieco uproszczone studium psychologiczne dwóch osób: Barbary, rozwydrzonej do granic możliwości nastolatki, a następnie osoby współuzależnionej oraz jej chłopaka, narkomana. Rzecz dzieje się we Francji, w latach dziewięćdziesiątych dwudziestego wieku. Barbara ma w tej opowieści 17-19 lat.

Barbara nie uczy się, nie pracuje, nie pomaga w domu, zwykle nawet nie sprząta swojego pokoju. Obraża i rani nieustannie swoją matkę, ale ojcu też się obrywa. Dziewczyna ma do nich pretensje, bo zaharowywali się od rana do wieczora, żeby bachory nie zaznały biedy. Wprawdzie było to dawno, bo już od lat rodzice pracują normalnie, na zwykłych etatach, ale Barbara nie chce pozbyć się pretekstu do użalania się nad sobą i obarczania wszystkich wokół za swoje niezadowolenia i frustracje. W domu są też inne dzieci, ale im jakoś urojone krzywdy się nie dzieją.
Mówi się, że takim zachowaniem, w którego skład wchodzą także próby samobójcze, nastolatki chcą zwrócić na siebie uwagę. Niezłe hasło, ale w sumie nie wiadomo, na co konkretnie Barbara chciałaby zwrócić uwagę, bo przecież i tak cała rodzina kręci się wokół jej fanaberii.

W bliżej nieokreślonym ośrodku terapeutycznym, gdzie została umieszczona z powodu anoreksji, Barbara spotyka Anton’yego, niby to byłego narkomana, zakochuje się w nim, i z nim traci dziewictwo. Po pewnym czasie dowiaduje się, że Antony jest nosicielem wirusa hiv. Barbara poddaje się badaniu na nosicielstwo, ale zanim pojawią się wyniki, nadal uprawia z Antonym seks bez zabezpieczenia, bo uroiła sobie, że i tak na pewno jest zarażona. Dopiero drugie badanie, wiele miesięcy później, diagnozę tę potwierdza, ale w tej sytuacji nie ma pewności, czy dziewczyna rzeczywiście zaraziła się podczas swojej pierwszej nocy z chłopakiem.

Antony – narkoman, egoista, egocentryk, kompletnie nieodpowiedzialny, przestępca. Ćpa, pije, zamykany jest w więzieniu. Wykorzystuje Barbarę jako obiekt seksualny, pomoc finansową i wsparcie emocjonalne. Wiele razy zdradza ją z innymi dziewczynami, które najprawdopodobniej też zaraża. Nie kryje tego przed Barbarą.
Barbara cierpi w tym związku, ale nie potrafi rozstać się z Antonym – typowy przykład współuzależnienia. Przypomina mi to pewien artykuł na Deonie: http://www.deon.pl/inteligentne-zycie/poradniauzaleznienia/art,17,dlaczego-sie-godza-dlaczego-zostaja.html

Kiedy wreszcie, po dwóch latach piekła, Barbara rozstaje się z Antonym, zauważyć można u niej pewną zmianę na lepsze. Stara się coś zrobić dla innych, występuje w telewizji, „daje świadectwo”, przestrzega przed seksem bez zabezpieczeń, opowiada o swoim życiu. Nadal jednak szuka winnych, uważa na przykład, że lekarz w ośrodku, w którym poznała Antony’ego powinien złamać tajemnicę lekarską i widząc, że mają się ku sobie, sympatyzują ze sobą, zaczynają ze sobą chodzić, poinformować ją, że to narkoman z wirusem hiv.

Niezła książka z gatunku uświadamiająco-edukacyjnych; irytująca główna bohaterka.

Niezłe, choć może nieco uproszczone studium psychologiczne dwóch osób: Barbary, rozwydrzonej do granic możliwości nastolatki, a następnie osoby współuzależnionej oraz jej chłopaka, narkomana. Rzecz dzieje się we Francji, w latach dziewięćdziesiątych dwudziestego wieku. Barbara ma w tej opowieści 17-19 lat.

Barbara nie uczy się, nie pracuje, nie pomaga w domu, zwykle nawet...

Ze swojej słabości uczyń swoją siłe.



Fabuła: Barbara trafia do szpitala. Gdy tam się zjawia zakochuje się od pierwszego wejrzenia. Jej wybranek wydaje się idealny. Chłopak, którego pragnie każda wybiera Barbare. Czego więcej może chcieć nastolatka? Antony pisze nawet wiersze dla swej ukochanej (a przynajmniej on twierdzi, że są jego). Po pewnym czasie obydwoje opuszczają szpital i starają się utrzymać związek na odległość. Barbara często zjawia się u ukochanego. Wizyty te strasznie ją rujnują psychicznie. Okazuje się również, że Antony nie jest ideałem, a narkomanem. Główna bohaterka, a jednocześnie autorka książki nie spodziewa się, że jej nastoletnia miłość może zniszczyć jej całe życie. Nie wie, że jej pierwszy partner sprawi, że stanie się chora. Hiv wydaje się czymś ostatecznym, z czym bohaterka musi sobie poradzić. Jej rodzina również musi zmierzyć się z zaistniałą sytuacją. Przez cały czas nie byli zbyt blisko ze sobą więc czy choroba może to zmienić? Kobieta postanawia jednak się nie poddawać i z hiv zrobić siłe. Walczy na rzecz młodych ludzi, uświadamia ich i wspiera.



Moja opinia: Napisana z niezwykłą szczerością opowieść o naiwności, młodości, miłości oraz krnąbności nastolatki. Barbara sprawia wrażenie głupiutkiej nastolatki, która szuka miłości na siłe. Bohaterka również nie dogaduje się z rodzicami i strasznie się im stawia. Czemu tak bardzo rzuca się w wir niebezpiecznego uczucia i samozniszczenia? Barbara jest zdecydowanie bardzo zagubiona. Czytając książke miałam ochotę na przemian krzyczeć na nastolatkę i ją przytulić. Szczerość autorki na pewno ujmuje. Dosyć szybko przeczytałam książke jednak czasem sposób opisu niektórych sytuacji bywał męczący. Nadmierne opisy nie ułatwiają odbioru i tak trudnej książki.



Moja ocena: ****

Skala ocen: * nie polecam ** nie moja bajka *** daje radę **** dobra ***** bardzo dobra ****** lotta poleca

recenzja pochodzi ze strony: www.lottaczyta.blox.pl

Ze swojej słabości uczyń swoją siłe.



Fabuła: Barbara trafia do szpitala. Gdy tam się zjawia zakochuje się od pierwszego wejrzenia. Jej wybranek wydaje się idealny. Chłopak, którego pragnie każda wybiera Barbare. Czego więcej może chcieć nastolatka? Antony pisze nawet wiersze dla swej ukochanej (a przynajmniej on twierdzi, że są jego). Po pewnym czasie obydwoje opuszczają...

Książka zarówno dobra i niedobra.
Dobra: Napisana jest po to by uświadomić, by przedstawić pewną historię, by przestrzec. Pozwala wczuć się w rolę głównej bohaterki i zastanowić się 'co by było gdyby'.
Niedobra: Strasznie toporna. Bardzo wolno się ją czyta, pełna niepotrzebnych opisów.

Jednak sama książka jest dużym plusem i jak dla mnie mogłaby być lekturą obowiązkową, ku przestrodze.

Książka zarówno dobra i niedobra.
Dobra: Napisana jest po to by uświadomić, by przedstawić pewną historię, by przestrzec. Pozwala wczuć się w rolę głównej bohaterki i zastanowić się 'co by było gdyby'.
Niedobra: Strasznie toporna. Bardzo wolno się ją czyta, pełna niepotrzebnych opisów.

Jednak sama książka jest dużym plusem i jak dla mnie mogłaby być lekturą obowiązkową,...

Pochłonęłam tę książkę w jeden dzień ze względu na historię, która po prostu porusza. Nie można pozostać obojętnym wobec takiego przesłania. Mam nadzieję, że wstrząśnie ono innymi czytelnikami, zwłaszcza młodymi ludźmi, którzy często mają kłopoty z akceptacją ze strony otoczenia i samych siebie oraz desperacko chcą czuć się kochani. Przeraziła mnie świadomość, że sama byłam i tak naprawdę wciąż trochę jestem podobna do Barbary. Po prostu nie trafiłam na takiego człowieka, jak ona.

Pochłonęłam tę książkę w jeden dzień ze względu na historię, która po prostu porusza. Nie można pozostać obojętnym wobec takiego przesłania. Mam nadzieję, że wstrząśnie ono innymi czytelnikami, zwłaszcza młodymi ludźmi, którzy często mają kłopoty z akceptacją ze strony otoczenia i samych siebie oraz desperacko chcą czuć się kochani. Przeraziła mnie świadomość, że sama byłam...

Dość ciekawa...czytałam dość dawno temu ale polecam...

Dość ciekawa...czytałam dość dawno temu ale polecam...

Świetna, wzruszająca, a przede wszystkim poruszająca bardzo ważny temat. W świecie, w którym coraz częściej kierujemy się własną naiwnością, warto sięgać po tego typu książki. Dodatkowo dużym plusem były fragmenty wierszy Jima Morrisona.

Świetna, wzruszająca, a przede wszystkim poruszająca bardzo ważny temat. W świecie, w którym coraz częściej kierujemy się własną naiwnością, warto sięgać po tego typu książki. Dodatkowo dużym plusem były fragmenty wierszy Jima Morrisona.

Powiedziałabym że Barbara Samson jest bardzo naiwna nie żyłam w latach 92 i nie wiem jaka była świadomość o antykoncepcji za pewne był to temat tabu. Teraz jest dużo osób nie uświadomionych nadal niestety o antykoncepcji. Do tego jej miłość okazała się tragiczna w skutkach poprzez to, tym że zachorowała na HIV, a miłość była ślepa i nie przetrwała. Dziwne jest to że po tym jak Barbara dowiedziała się, że Antony jest chory nadal uprawiała z nim seks wiedząc, że jest już zarażona. Szokująca jest? Nie do końca patrząc po opisie i przeczytałam wcześniej dużo książek o narkotykach.

Powiedziałabym że Barbara Samson jest bardzo naiwna nie żyłam w latach 92 i nie wiem jaka była świadomość o antykoncepcji za pewne był to temat tabu. Teraz jest dużo osób nie uświadomionych nadal niestety o antykoncepcji. Do tego jej miłość okazała się tragiczna w skutkach poprzez to, tym że zachorowała na HIV, a miłość była ślepa i nie przetrwała. Dziwne jest to że po tym...

Zgadzanie się na seks bez jakiegokolwiek zabezpieczenia z osobą seropozytywną ocenilibyście jako głupotę czy miłość?
Wyjazdy do mężczyzny, u którego pobyt wykańcza nas psychicznie za oddanie czy masochizm?
Niejednokrotnie rodzice mają problemy ze swoimi dziećmi, ale czy widzą, że swoim zachowaniem próbują zwrócić na siebie uwagę, że krzyczą o pomoc?
Polecam. Młodzieży ku przestrodze i rodzicom, bo być może pomoże to zrozumieć ich dzieci.

Zgadzanie się na seks bez jakiegokolwiek zabezpieczenia z osobą seropozytywną ocenilibyście jako głupotę czy miłość?
Wyjazdy do mężczyzny, u którego pobyt wykańcza nas psychicznie za oddanie czy masochizm?
Niejednokrotnie rodzice mają problemy ze swoimi dziećmi, ale czy widzą, że swoim zachowaniem próbują zwrócić na siebie uwagę, że krzyczą o pomoc?
Polecam. Młodzieży ku...

Zawiodłam się na tej książce, chyba za dużo sobie naobiecywałam... Wszystko wyjaśnia się w ostatnim rozdziale jak w tanim serialu!

Zawiodłam się na tej książce, chyba za dużo sobie naobiecywałam... Wszystko wyjaśnia się w ostatnim rozdziale jak w tanim serialu!

świetna książka , która porusza problemy młodych ludzi .
polecam do przeczytania . : ) !

świetna książka , która porusza problemy młodych ludzi .
polecam do przeczytania . : ) !