Książka "Złe uczynki" opisuje co przeżywają dziewczyny, które doświadczyły przemocy, porwania, traumy, walki o życie, walki o przetrwanie.
Porywacz, morderca upatruje sobie młode nastoletnie dziewczyny, mające tę jedyną niepowtarzalną niewinność i czystość, poznajemy zarys postaci bezwzględnej, okrutnej, sadysty gwałciciela, osoby skrzywionej, choć z pozoru wyglądem przypominjącym mężczyznę ściągniętego prosto z okładki Vogue.

Pierwsza z porwanych, która dopiero co trafia w ręce porywacza to Elly, od samego początku niepogodzona z losem zamknięcia w piwnicy, krzyczy, walczy o siebie, żyje nadzieją, mimo iż wszystko dokoła pozbawione jest woli do życia. Ona jednak ma wolę walki, bardzo tęskni za mamą.

Druga z dziewcząt to Sarah przebywająca w domu porywacza od wielu lat, pogodzona z losem, że nigdy stąd nie ucieknie. Było z nią już tyle innych dziewcząt i żadnej nie udało się przeżyć. Ona wie, ona zna kim on jest i co robi i jak jest groźny, uformował jej psychikę, całkowicie uzależnił od siebie.

Wojownicza Elly wykorzystała szansę na ucieczkę, na swoją wolność, pomimo że musiała zostawić inną z dziewcząt Paige, z którą się bardzo zaprzyjaźniła, wola życia zwyciężyła, wybiegła.
Obie dziewczyny, Elly i Sarah, trafiają do szpitala, otoczone troską lekarzy i specjalistów psychologów oraz agentów FBI, mających za zadanie odnalezienie zwyrodnialca.

Poznajemy traumę obu z nich, jak mocno te doświadczenia wypalają piętno na ich psychice.
Jakże trudno jest zrozumieć co przeżyły, dlaczego ofiara broni swojego oprawcę.

Szeroko zakreślony syndrom sztokholmski, stan psychiczny, który pojawia się u ofiar porwania lub zakładników, wyrażający się odczuwaniem sympatii i solidarności z oprawcą, niekiedy oddaniem i miłością, chorą i skrzywioną, ale skrzywdzona osoba, tego nie rozumie, wyrobiła w sobie mechanizmy obronne, że tylko przy oprawcy może przeżyć.

Zatem smutny jest los tychże osób, czy jest z tego ratunek, czy da się z tego wyleczyć, potrzebna długotrwała psychoterapia Sary, żeby zrozumiała, że została skrzywdzona.

Ella również nie radzi sobie w "normalności", dla niej już nic nie będzie takie jak przedtem, ma dość wciąż zadawanych jej pytań, jak się czuje i że wszystko będzie dobrze, chowa się w sobie, zamiast wychodzić na prostą, jej stan braku równowagi oraz poczucia bezpieczeństwa, jeszcze bardziej się załamuje, co o dziwo jest przyczyną zachowania jej matki, która nieumiejętnie kieruje swoje uczucia, nie wsłuchuje się w prawdziwe potrzeby własnej córki!

Temat bardzo trudny, skłaniający do refleksji, na pewno nad tym, aby nie ufać obcym, ograniczać udostępnianie swoich zdjęć prywatnych w sieci. Jest to teraz ogromnym problemem dzieci i młodzieży, a zło nigdy nie śpi, okrutni ludzie polują w sieci, poszukują ofiar. Trzeba uważać!

Miłej lektury :)

Książka "Złe uczynki" opisuje co przeżywają dziewczyny, które doświadczyły przemocy, porwania, traumy, walki o życie, walki o przetrwanie.
Porywacz, morderca upatruje sobie młode nastoletnie dziewczyny, mające tę jedyną niepowtarzalną niewinność i czystość, poznajemy zarys postaci bezwzględnej, okrutnej, sadysty gwałciciela, osoby skrzywionej, choć z pozoru wyglądem...

Wstrząsającą książka...w sposób genialny przestawiająca traumę porwanych dziewczynek nie tylko w więzieniu porywacza, ale przede wszystkim po powrocie do "normalności." Autorka wykonała porządną pracę wczuwając się w tak indywidualne, a zarazem skomplikowane niuansy psychiki ludzkiej. Polecam!!!

Wstrząsającą książka...w sposób genialny przestawiająca traumę porwanych dziewczynek nie tylko w więzieniu porywacza, ale przede wszystkim po powrocie do "normalności." Autorka wykonała porządną pracę wczuwając się w tak indywidualne, a zarazem skomplikowane niuansy psychiki ludzkiej. Polecam!!!

Ta książka jest naprawdę dobrze napisana! Byłam wciagnieta totalnie, od początku do końca i nie mogłam się oderwać. Czyta się szybko, duzo sie dzieje, wiele niespodziewanych momentów i obrót spraw taki, że wgniata w fotel. Ciekawa i warta przeczytania !

Ta książka jest naprawdę dobrze napisana! Byłam wciagnieta totalnie, od początku do końca i nie mogłam się oderwać. Czyta się szybko, duzo sie dzieje, wiele niespodziewanych momentów i obrót spraw taki, że wgniata w fotel. Ciekawa i warta przeczytania !

Tak sobie patrzę na te wysokie oceny tej książki i zastanawiam się, czy ja czytałam tę samą książkę co moje poprzedniczki? Mnie ona absolutnie nie zachwyciła, przeciwnie, wynudziłam się przy niej jak przysłowiowy mops.

Co my tu mamy. A więc, na początku lekki schemacik. Psychopata więzi w piwnicy dziewczyny, oczywiście wiadomo po co, ma pewną schizę, jak to psychopata. To, że zdobycze o parametrach takich, jakie go interesują, znajduje na portalach społecznościowych, też nie jest niczym nowym. To już było w innych książkach i w zasadzie, wcale mnie nie dziwi. Bo jak widzę co ludzie publikują na facebookach i innych instagramach, to głowa mała.

Następnie dwóm dziewczynom udaje się uciec (niczego nie zdradzam, to wszystko jest, a jakże, w opisie). Potem mamy relacje z życia tychże dziewczyn. Życie obecne, to po ucieczce i to przed uwięzieniem, oraz pokaz traumy, jakie to uwięzienie zostawiło w obydwu dziewczynach.

Tematy jak już wspomniałam, zupełnie nie nowe, ale i nie nowe można pokazać ciekawie. Tutaj ciekawie nie było. Ta książka była nudna, przegadana, prze psychologizowana i jeszcze ta dziwna mamuśka Elli... co ta kobieta sobie w ogóle myślała, robiąc to, co zrobiła, czy myślała w ogóle??

To pierwsza książka tej autorki, jaką miałam okazję przeczytać. Myślę, że jeszcze kiedyś coś tej pani przeczytam, aby sprawdzić, czy zmienię zdanie.

Tak sobie patrzę na te wysokie oceny tej książki i zastanawiam się, czy ja czytałam tę samą książkę co moje poprzedniczki? Mnie ona absolutnie nie zachwyciła, przeciwnie, wynudziłam się przy niej jak przysłowiowy mops.

Co my tu mamy. A więc, na początku lekki schemacik. Psychopata więzi w piwnicy dziewczyny, oczywiście wiadomo po co, ma pewną schizę, jak to psychopata....

Na początku trochę trudno było mi się wgryźć w fabułę, ale po przebrnięciu przez początkowe rozdziały wciągnęłam się w historię. Rozdziały są bardzo krótkie, napisane z perspektywy dwóch dziewcząt- Elli i Sarah. Poznają się w piwnicy, w której przebywa jeszcze jedna dziewczyna, Paige.

Dziewczęta zostały porwane, są przetrzymywane i gwałcone. Nie są pierwszymi, które to spotkało. Kiedy oprawca zaczyna nudzić się swoimi ofiarami, zabija je i sprowadza nowe. Ella ciągle próbuje wymyślić sposób, aby się wydostać, choć wydaje się to niemożliwe. W końcu udaje jej się uciec, ale to, co przeszła, zostawiło na niej okropne piętno.

Historia Sarah jest dużo bardziej skomplikowana. Dziewczyna cierpi na syndrom sztokholmski, wydaje się jej, że jej oprawca jest dobry, kocha ją, a ona jego.

Najbardziej wstrząsnął mną opis aborcji, przeprowadzonej na samej sobie przez ciężarną. Długo zostanie mi to w głowie. Zakończenie, według mnie, trochę przekombinowane. Całość uważam za bardzo dobrą lekturę.

Na początku trochę trudno było mi się wgryźć w fabułę, ale po przebrnięciu przez początkowe rozdziały wciągnęłam się w historię. Rozdziały są bardzo krótkie, napisane z perspektywy dwóch dziewcząt- Elli i Sarah. Poznają się w piwnicy, w której przebywa jeszcze jedna dziewczyna, Paige.

Dziewczęta zostały porwane, są przetrzymywane i gwałcone. Nie są pierwszymi, które to...

Historia wstrząsająca i smutna o dwójce porwanych dziewczyn.
Przerażający,mocny thriller psychologiczny.

Historia wstrząsająca i smutna o dwójce porwanych dziewczyn.
Przerażający,mocny thriller psychologiczny.

Dobry thriller psychologiczny. Trochę się rozkręcał, nie od razu można się było połapać kto jest kim i dlaczego dziewczyny są w takiej a nie innej sytuacji, ale finalnie się wciągnęłam.

Dobry thriller psychologiczny. Trochę się rozkręcał, nie od razu można się było połapać kto jest kim i dlaczego dziewczyny są w takiej a nie innej sytuacji, ale finalnie się wciągnęłam.

Mocna! Mocna i wciągająca, idealna jako przerywnik po ckliwych opowieściach z morałem.
Lucinda Berry bierze na warsztat trudne, ciężkie tematy i jest do bólu konkretna. Tylko tyle treści, ile trzeba, typowy instant który uwielbiam.
Zdecydowanie polecam:)

Mocna! Mocna i wciągająca, idealna jako przerywnik po ckliwych opowieściach z morałem.
Lucinda Berry bierze na warsztat trudne, ciężkie tematy i jest do bólu konkretna. Tylko tyle treści, ile trzeba, typowy instant który uwielbiam.
Zdecydowanie polecam:)

Niestety historia mocno przewidywalna, postacie schematyczne.

Niestety historia mocno przewidywalna, postacie schematyczne.

Książka ciekawa i dobrze napisana, ale ciężko się czyta o takich okrutnych czynach wobec dzieci.

Książka ciekawa i dobrze napisana, ale ciężko się czyta o takich okrutnych czynach wobec dzieci.