Jómsvikinga saga (Saga o Jomswikingach, Saga o wikingach z Jom) jaką dziś znamy, powstała na Islandii, nie później niż na początku trzynastego wieku, oparta była na ustnej tradycji przekazywanej od początków XI wieku, stworzonej prawdopodobnie przez naocznych świadków niektórych wydarzeń opisanych w sadze. Saga zapisana została, tak jak inne sagi islandzkie, w dialekcie zachodnim języka norron (język staronordycki, staroislandzki, używany w średniowiecznej Skandynawii od VIII do XIII wieku).
Zaliczana jest do sag królewskich, to jest opowiadających dzieje królów i jarlów. Jómsvikinga saga przedstawia dzieje pierwszych historycznych władców Danii: Gorma Starego, Haralda Sinozębego, Svenda Widłobrodego i Knuda II Wielkiego. Znaczna część sagi dotyczy dziejów wikingów z Jom. Jómsvikinga saga zawiera dwa elementy, które nie budzą większych wątpliwości wśród historyków: u ujścia Odry leżał Jomsborg (czymkolwiek by on nie był),oraz bitwa na Hjorungavag, będąca kulminacją akcji sagi, miała miejsce. Reszta, razem z postacią legendarnego założyciela Jomsborga, Palnatoke, jest w mniejszym lub większym stopniu fantazją literacką i choć występują w sadze także postacie historyczne oraz historyczne wydarzenia, to jednak ich pomieszanie w czasie i miejscu jest tak wielkie, że saga w żaden sposób nie może być traktowana jako źródło historyczne.