Przy okazji poprzedniego tomu narzekałem trochę na nową wersję pewnej postaci. Pełniła ona rolę „Mary Sue” czyli wręcz idealnej bohaterki, która jednocześnie jest powiązana z jednym z protagonistów. Czy kolejny tom też trochę tę postać rozwinie?

Koizumi jest coraz bliżej poznania prawdziwej twarzy „Przyjaciela”. W tym czasie Kanna postanawia doprowadzić do połączenie się gangów w celu powstrzymania planów „Przyjaciela”. Nie wszystkim to się podoba.

Wątek ukrywania tożsamości „Przyjaciela” robi się naprawdę irytujący. Tutaj już teoretycznie twarz została ujawniona, ale okazało się to jedynie oszustwem. Był to jednak tak naprawdę wstęp do historii innej postaci. W innych okolicznościach mogłaby to być poruszająca opowieść o wyobcowaniu. Jednakże osadzenie tego w kontekście tożsamości „Przyjaciela” pozbawiło mnie przyjemności z lektury.

Całkiem interesujący jest wątek połączenia się gangów, które mogą stanowić idealnych przeciwników dla oficjalnej władzy. Szkoda jednak, że za tym wszystkim znowu stoi Kanna. Jest tutaj naprawdę wyidealizowana – cały czas ma niebywałe szczęście i jest bardzo charyzmatyczna. Na dodatek z relacji jej szkolnych koleżanek można się dowiedzieć, że również w szkole radzi sobie bardzo dobrze. Scenarzysta trochę ją „przefajnił”.

Rysunki jak zawsze są bardzo porządne. Bardzo dobrze udaje się tu oddać mimikę twarzy poszczególnych postaci, a one same reprezentują różne rodzaje urody.

Niestety tom ten cierpi na podobne wady jak poprzedni, przez co czytało mi się go trochę gorzej niż poprzednie. Mam nadzieję, że następny już ujawni trochę więcej, a Kanna stanie się bardziej ludzka.

Przy okazji poprzedniego tomu narzekałem trochę na nową wersję pewnej postaci. Pełniła ona rolę „Mary Sue” czyli wręcz idealnej bohaterki, która jednocześnie jest powiązana z jednym z protagonistów. Czy kolejny tom też trochę tę postać rozwinie?

Koizumi jest coraz bliżej poznania prawdziwej twarzy „Przyjaciela”. W tym czasie Kanna postanawia doprowadzić do połączenie się...

Piąta część Chłopaków to nadal bardzo dobry komiks, ale na tle serii - zdecydowany zjazd. Przynajmniej dla mnie, prawdopodobnie jestem w tym zdaniu dosyć odosobniony, bo do takiej oceny walnie przyczyniła się Kanna. A podejrzewam, że ma ona wielu fanów…
Nie we mnie, ma ona irytujący mnie zwyczaj naginania rzeczywistości do swoich celów, poza tym autor zbyt nachalnie chce mnie przekonać, że przecież powinienem ją lubić.
Mimo to nadal polecam, ma ten komiks przedziwną łatwość chwytania mnie za gardło i wyduszania emocji, tutaj jest tak przy scenie ze zdjęciem chłopca z okładki.

Piąta część Chłopaków to nadal bardzo dobry komiks, ale na tle serii - zdecydowany zjazd. Przynajmniej dla mnie, prawdopodobnie jestem w tym zdaniu dosyć odosobniony, bo do takiej oceny walnie przyczyniła się Kanna. A podejrzewam, że ma ona wielu fanów…
Nie we mnie, ma ona irytujący mnie zwyczaj naginania rzeczywistości do swoich celów, poza tym autor zbyt nachalnie chce...

Bardzo wciagajaca historia, od ktorej nie sposob sie oderwac.
Jestem bardzo ciekawa co bedzie dalej, juz nie moge sie doczekac kolejnego tomu.
Mange bardzo polecam.

Bardzo wciagajaca historia, od ktorej nie sposob sie oderwac.
Jestem bardzo ciekawa co bedzie dalej, juz nie moge sie doczekac kolejnego tomu.
Mange bardzo polecam.

Spory zawod. Sytuacja podobna do innych cykli tego autora - im dalej, tym gorzej. Początek bardzo ciekawy, intrygujący. Nawet pewien zabieg fabularny dało się wytrzymać, przez jego siłę.

Ale teraz całość za bardzo odjeżdża w jakieś nieprawdopodobne rejony. Już "oboz" był dziwaczny, a teraz rozwiązania pewnych kwestii - nazwijmy to "dotyczących większych grup" - są zwyczajnie durne. Bardzo mi się to nie podobało. Zobaczymy jak dalej, ale obawiam się, że kierunek, w ktorym fabuła zmierza, nie bedzie mi sie podobał.

Cykl jednak nie trafi do kolekcji.

Spory zawod. Sytuacja podobna do innych cykli tego autora - im dalej, tym gorzej. Początek bardzo ciekawy, intrygujący. Nawet pewien zabieg fabularny dało się wytrzymać, przez jego siłę.

Ale teraz całość za bardzo odjeżdża w jakieś nieprawdopodobne rejony. Już "oboz" był dziwaczny, a teraz rozwiązania pewnych kwestii - nazwijmy to "dotyczących większych grup" - są...

W „PRZYJACIELOLANDZIE”

Naoki Urasawa to jeden z największych mangowych geniuszy, jakich zrodził świat. Jak wszyscy wielcy autorzy, także i on skoncentrowany jest wokół wciąż powracających tematów. „20th Century Boys” to natomiast kwintesencja jego twórczości, w której wszystkie te motywy zyskują niemal idealną formę. A jako całość, to bardzo satysfakcjonująca lektura, łącząca w sobie fantastykę, horror, sentymentalne podejście do dzieciństwa, thriller, kryminał i opowieść akcji, z dobrym tłem obyczajowym, która może kupić tych nieprzepadających za japońskimi komiksami.

„Przyjaciel” kontroluje Nowe Tokio. Ale miasto to trudno uznać za gościnne. Do miejsca zwanego „Przyjacielolandem”, w którym pierze się mózgi, trafia Kyoko, by odkryć… Właśnie, co tam na nią czeka?
Tymczasem Kanna chce się zemścić i wykonać ostatnią wolę Kenjiego. Musi jednak zebrać ludzi do walki. Ale czy zdoła?

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2021/06/20th-century-boys-chopaki-z.html

W „PRZYJACIELOLANDZIE”

Naoki Urasawa to jeden z największych mangowych geniuszy, jakich zrodził świat. Jak wszyscy wielcy autorzy, także i on skoncentrowany jest wokół wciąż powracających tematów. „20th Century Boys” to natomiast kwintesencja jego twórczości, w której wszystkie te motywy zyskują niemal idealną formę. A jako całość, to bardzo satysfakcjonująca lektura,...