Nie wierzę, żeby Przyjaciel był martwy. Jeśli moja teoria z poprzedniego tomu jest prawdziwa, to zgon jednego z Trzech nie ma większego wpływu na fabułę, się go zastąpi.

Zgon nie ma też wpływu na kolejną plagę, która, przyznaję, jest bardzo, bardzo straszna. W COVIDzie się bałam, a tu? Tutaj już byłabym martwa. Szczepionka jest, a jak, ale to jeszcze nie ten moment, by uratowała świat.

Trochę rozjaśnia się zamieszanie z 1970 a 1971. I w końcu, no nareszcie pokazali, co takiego widział Osioł. Tak, na jego miejscu też bym spierdalała. Myślałam, że może zobaczył tego sławnego ducha, ale taki umysł ścisły, nieee, on wiedział, że to ściema. Szkoda, że nie żyje.

Nie wierzę, żeby Przyjaciel był martwy. Jeśli moja teoria z poprzedniego tomu jest prawdziwa, to zgon jednego z Trzech nie ma większego wpływu na fabułę, się go zastąpi.

Zgon nie ma też wpływu na kolejną plagę, która, przyznaję, jest bardzo, bardzo straszna. W COVIDzie się bałam, a tu? Tutaj już byłabym martwa. Szczepionka jest, a jak, ale to jeszcze nie ten moment, by...

„Chłopaki” po delikatnym zwolnieniu akcji… to rzucili się znowu do szaleńczego biegu. Narastająca katastrofa światowa która najcudowniej wygląda w tych kameralnych zbliżeniach w rodzaju tego z Niemiec, mnóstwo nowych, mylących tropów, kolejne momenty z napięciem niemal niemożliwym do wytrzymania (Przyjacieloland!)… Dla mnie pomnikowy tomik.

„Chłopaki” po delikatnym zwolnieniu akcji… to rzucili się znowu do szaleńczego biegu. Narastająca katastrofa światowa która najcudowniej wygląda w tych kameralnych zbliżeniach w rodzaju tego z Niemiec, mnóstwo nowych, mylących tropów, kolejne momenty z napięciem niemal niemożliwym do wytrzymania (Przyjacieloland!)… Dla mnie pomnikowy tomik.

Bardzo podobają mi się te retrospekcje w atrakcji „Przyjacielolandu”. Wciąż nie wiem czy te fragmenty to jest „przejażdżka” po wspomnieniach czy może jest to jednak faktyczna podróż w przeszłość bohaterów – ten drugi wariant jest niby wykluczony w kontekście samej fabuły, ale mam wrażenie, że tak się ostatecznie może okazać. Historia ciągle zaskakuje.

Bardzo podobają mi się te retrospekcje w atrakcji „Przyjacielolandu”. Wciąż nie wiem czy te fragmenty to jest „przejażdżka” po wspomnieniach czy może jest to jednak faktyczna podróż w przeszłość bohaterów – ten drugi wariant jest niby wykluczony w kontekście samej fabuły, ale mam wrażenie, że tak się ostatecznie może okazać. Historia ciągle zaskakuje.

Uwielbiam "20th Century Boys", chociaż przypominam sobie przeważnie o tym dopiero w momencie, w którym czytam kolejny tom tej serii. Urasawa zdaje się doskonale bawić wodząc za nos czytelnika. Ile to już razy myślałem - o, to już na pewno koniec tej historii, przecież główny wątek właśnie się zakończył. Po czym Urasawa wyskakiwał z czymś zupełnie nowym i kompletnie nieoczekiwanym. I tak jest za każdym razem, podobnie ma się sytuacja z tym tomem. Dlatego też za każdym razem gdy wsiąkam w świat "20th Century Boys" nie jestem w stanie się oderwać od tej historii, bo jednak lubię być oszukiwany przez Urasawę, który ma niesamowitą lekkość we wrzucaniu głównych bohaterów swoich historii w tarapaty, a jednocześnie zawsze pomaga się im z nich wyswobodzić. Najnowszy tom "20th Century Boys" to kolejny fragment układanki, którą Urasawa serwuje czytelnikom i powoli, acz konskwentnie odkrywa przed nim następne karty, które sprawiają, że intryga staje się coraz ciekawsza. Jedyny minus jest taki, że na ciąg dalszy historii pewnie trzbea będzie czekać kilka miesięcy.

Uwielbiam "20th Century Boys", chociaż przypominam sobie przeważnie o tym dopiero w momencie, w którym czytam kolejny tom tej serii. Urasawa zdaje się doskonale bawić wodząc za nos czytelnika. Ile to już razy myślałem - o, to już na pewno koniec tej historii, przecież główny wątek właśnie się zakończył. Po czym Urasawa wyskakiwał z czymś zupełnie nowym i kompletnie...

Powoli wszystko łączy się w całość. Choć nie ukrywam że częstotliwość wydawania tomów utrudnia lekturę z tego względu, że czasami trzeba się troszkę zastanowić, nad tym o kim rozmawiają bohaterowie. Trzeba będzie przeczytać całość jak już uda się tę serię wydać, co pewnie niedługo nastąpi bo brakuje już tylko kilku tomów. Generalnie historia jak to u Urasawy jest bardzo dobra, tak samo jak kreska.

Powoli wszystko łączy się w całość. Choć nie ukrywam że częstotliwość wydawania tomów utrudnia lekturę z tego względu, że czasami trzeba się troszkę zastanowić, nad tym o kim rozmawiają bohaterowie. Trzeba będzie przeczytać całość jak już uda się tę serię wydać, co pewnie niedługo nastąpi bo brakuje już tylko kilku tomów. Generalnie historia jak to u Urasawy jest bardzo...

Naprawdę ciekawy tom. Polecam.

Naprawdę ciekawy tom. Polecam.