Książka niezwykle niebezpieczna, autor bez żadnego komentarza krytycznego powołuje się na Kanta, Hegla czy Heideggera, a filozofię Św. Tomasza z Akwinu przyrównuje do totalitaryzmu i to z perspektywy zarzutów arcyheretyka Marcina Lutra. Mało tego, przywołuje obszernie tezy Michela Foucaulta znanego z aktywnej pedofilii. Ks. Tischner staje w obronie kultury liberalnej i przeciwstawia jej zimny tomizm, jako suchą filozofię katolicką, która zamyka człowieka i odbiera mu wolność. Jednym słowem - upadek współczesnej filozofii katolickiej.

Książka niezwykle niebezpieczna, autor bez żadnego komentarza krytycznego powołuje się na Kanta, Hegla czy Heideggera, a filozofię Św. Tomasza z Akwinu przyrównuje do totalitaryzmu i to z perspektywy zarzutów arcyheretyka Marcina Lutra. Mało tego, przywołuje obszernie tezy Michela Foucaulta znanego z aktywnej pedofilii. Ks. Tischner staje w obronie kultury liberalnej i...

Spodziewałam się przemyśleń uczonego, filozofa, kogoś bezstronnego, stojącego ponad wszystkimi tymi wywodami, a to są dywagacje księdza. Nie dla mnie. Nieprzeczytane do końca.

Spodziewałam się przemyśleń uczonego, filozofa, kogoś bezstronnego, stojącego ponad wszystkimi tymi wywodami, a to są dywagacje księdza. Nie dla mnie. Nieprzeczytane do końca.

Profesor Tischner kontynuuje swoje rozważania o człowieku, które rozpoczął w "Filozofii dramatu".

Książka nie jest łatwa, są tam bowiem liczne odwołania do wielu filozofów i ich poglądów, przemyśleń i teorii. Ale jak to u Księdza Profesora bywa, zawsze ośrodkiem rozważań jest człowiek, jego dobro i wolność. Niewiarygodna wręcz wiara w to, że człowiek jest z gruntu dobry, że ma prawo błądzić i ma siłę błędy naprawiać.

Patrzymy na człowieka nie tylko z pozycji duchownego, ale chyba przede wszystki uczonego. Po raz kolejny obiektywizm i profesjonalizm Księdza Tischnera zaskakują.

Któż dziś tak wierzy w człowieka, kto daje mu siłę, by walczył z przeciwnościami losu i swymi słabościami?

No i nawracający temat wewnętrznej wolności. Autor namawia po raz kolejny do szukania jej w sobie, bo naprawdę warto.

Gorąco polecam.

Profesor Tischner kontynuuje swoje rozważania o człowieku, które rozpoczął w "Filozofii dramatu".

Książka nie jest łatwa, są tam bowiem liczne odwołania do wielu filozofów i ich poglądów, przemyśleń i teorii. Ale jak to u Księdza Profesora bywa, zawsze ośrodkiem rozważań jest człowiek, jego dobro i wolność. Niewiarygodna wręcz wiara w to, że człowiek jest z gruntu dobry,...

Spór o istnienie człowieka – Ks. Józef Tischner

„Im wyżej znajdujemy się w niebie, tym głębiej wchodzimy w siebie”. Dramatyczna droga człowieka wcale nie jest prosta i oczywista, wiedzie przez zło, cielesność, nawrócenie, aż do ostatniego etapu, do przebóstwienia. Najczęściej przywoływanymi filozofami w prezentowanym przez Tischnera sporze, są Kant, Hegel, Kierkegaard, Sartre, Św. Augustyn, Platon. Pojawiają się też inni, i każdy myśliciel stanowi ważną część na drodze do miłości. Czy metamorfoza, albo będące konsekwencją nawrócenia, przebóstwienie odbywa się poprzez umiłowanie mądrości i zastąpienie świata cieni światem rzeczywistym, jak u Platona? Czy odbywa się poprzez działanie z zewnątrz i interwencji Innego, który udziela łaski potrzebnej do odkłamania?

Podmiotem dramatu jest cielesność, od starożytnej wizji, że ciało jest tylko za karę, by móc odpokutować nieokreśloną winę, przez ideę chrześcijańską, która mówi, że w ciele mieszka nadzieja człowieka; „Wędrowiec musi wydobyć z ciała coś, o czym nie wie przykuty do skały mędrzec”. Tischner wchodzi w świat uniwersum, bez których trudno mówić o istnieniu - łaska, wolność, dobro – czym są, jak się objawiają, jaki jest ich cel?

„Rdzeniem człowieka jest miłość, a wszystko inne się wokół niej kręci”.

Spór o istnienie człowieka – Ks. Józef Tischner

„Im wyżej znajdujemy się w niebie, tym głębiej wchodzimy w siebie”. Dramatyczna droga człowieka wcale nie jest prosta i oczywista, wiedzie przez zło, cielesność, nawrócenie, aż do ostatniego etapu, do przebóstwienia. Najczęściej przywoływanymi filozofami w prezentowanym przez Tischnera sporze, są Kant, Hegel, Kierkegaard,...

Jak sama nazwa wskazuje głównym tematem książki jest człowiek. Człowiek jako całość, gdyż ksiądz Tischner dużą uwagę zwraca na to, że osoba ludzka to jednak rzeczywistość cielesno-duchowa i ciało jest bardzo ważna. Powiedziałabym nawet, że niezbędne. Ale zanim czytelnik dotrze do tego momentu natrafia na rozdział o źle. Co ciekawe żaden dotychczasowy demon nie zdołał człowieka unicestwić, jednak czy można mówić, że człowiek nie umarł zbyt bardzo pogrążony w tym co sam stworzył?
Powróćmy do ciała. Autor stwierdza, że nie wystarczy przyjąć do wiadomości faktu istnienia ciała ani też przypisać mu wartości pozytywnej. Trzeba zauważyć, że ono się zmienia a wraz z nim ulegają zmianie warunki w jakich człowiek funkcjonuje. Inne predyspozycje ma dziecko, inne starzec oraz kobieta lub mężczyzna. Należy mieć to na uwadze podczas rozważań nad życiem ludzkim.
I należy pamiętać, że ciało nakłada na nas pewne obowiązki, czyni nas odpowiedzialnymi za to co przez ciało może się wydarzyć. Zwłaszcza chodzi tu o bycie matką i ojcem.

Z takim, pełnym człowiekiem są związane dalsze rozważania. Kolejny rozdział zajmuje się kwestią łaski i jej roli w dążeniu do doskonałości, następnie mowa jest o porządku zbawienia, usprawiedliwieniu i nawróceniu.
Rozdział następny szczególnie przypadł mi do gustu, autor dochodzi do wniosku, że nie ma innego wyjścia, człowiek jest tak skonstruowany, że niemożliwym jest, aby całkowicie zamknął się i był wyłącznie dla siebie.

Obszerny fragment nawiązujący bezpośrednio do tytułu zajmuje się argumentem za istnieniem człowieka. Poza tym mowa jest o wolności.
Nie należy się jednak niczego bać. Muszę przyznać, że ta pozycja mnie wciągnęła (jak mało która książka filozoficzna).
Wielkim plusem i wartością tej pozycji jest jej przystępność. Odwołania do codziennego życia, do doświadczeń jakie bliskie są każdemu człowiekowi praz do literatury (Bracia Karamazow, Don Juan, itp.)pozwalają lepiej zrozumieć pewne, czasem skomplikowane kwestie. Także odwołania i nawiązania do wielu uznanych filozofów i myślicieli świadczą o wielkiej erudycji autora i mam nadzieję zachęcają do zajrzenia do tej wyjątkowej książki.
Na koniec napiszę tylko, że jestem pod ogromnym wrażeniem efektu estetycznego. Książka jest tak pięknie wydana, że chce się ją trzymać w rękach i patrzeć.

Jak sama nazwa wskazuje głównym tematem książki jest człowiek. Człowiek jako całość, gdyż ksiądz Tischner dużą uwagę zwraca na to, że osoba ludzka to jednak rzeczywistość cielesno-duchowa i ciało jest bardzo ważna. Powiedziałabym nawet, że niezbędne. Ale zanim czytelnik dotrze do tego momentu natrafia na rozdział o źle. Co ciekawe żaden dotychczasowy demon nie zdołał...

Sięgnęłam po książkę, która przyciągnęła uwagę piękną, nostalgiczną okładką, która sama w sobie zawiera wskazówkę do tego, co czeka nas pomiędzy kartami powieści ks. Józefa Tischnera. Filozofia zawsze, choć jedynie amatorsko mnie interesowała. W jakiś sposób nęciła i pobudzała do myślenia, obrania innego punktu widzenia, aniżeli własny- doskonale sobie znany. Doprawdy ciężko połapać się we wszystkich nurtach filozoficznych, ich przedstawicielach oraz hasłach przez nich głoszonych, ale dla chcącego-nic trudnego!
Głównymi zagadnieniami książki, są przede wszystkim ciało, duchowość, dobro, zło, wolność, istnienie człowieka, czyli to wszystko, co niewątpliwie umyka często naszej uwadze, a powinniśmy zatrzymać się choć na chwilę i pomyśleć głębiej nad tym, co wydaje się być oczywiste i niezmienne. Takim przystankiem w codziennym biegu może być zdecydowanie dzieło Tischnera. Książka podzielona została na dziewięć głównych rozdziałów o dodatkowych podrozdziałach- rozwinięciach postawionego przez autora tematu. Główne treści są odizolowane od siebie, rozdziały nie wiążą się ze sobą, co umożliwia czytelnikowi wertowanie książki w dowolny dla siebie sposób, w zależności od tematu, który akurat wydaje się być intrygujący. Doceniam ogromnie takie zabiegi, bo jest to swego rodzaju ofiarowanie czytającemu wolnej ręki, możliwości podjęcia decyzji o sposobie czytania, co we wspomnianym życiowym biegu jest dość istotną kwestią.
W książkach tego typu możemy liczyć na ogrom wiedzy, ciekawostek, które oferuje lektura. Powiedziałabym, że ks. Tischner zachowuje postawę bardzo neutralną, właściwie ciężko wyłapać w tekście treści filozoficzne, których byłby autorem, poglądy które wynosi na piedestale. Rozprawia się jedynie na tematy postawione sobie w tytułach rozdziałów poprzez przywoływanie ideologii znanych filozofów, literatów, dramatopisarzy oraz wielu, wielu innych. Przykładem może być rozdział zatytułowany "Wędrówka wokół widoku zła", w którym wiele nawiązań do zbrodni ludobójstwa z okresu wojennego, dyktatorach i totalitaryzmie. Dodatkową informacją, podaną z tyłu książki, jest fakt, iż została ona napisana u schyłku życia ks. Tischnera, czego nie sposób nie zauważyć w literackim zmaganiu się ze śmiertelnością i przemijaniem.

Książkę miałam okazję przeczytać oraz zrecenzować dzięki uprzejmości wydawnictwa Znak , za co serdecznie dziękuję!

____________________________________________________________________
recenzja pochodzi z bloga http://rzeki-metafizyczne.blogspot.com/

Sięgnęłam po książkę, która przyciągnęła uwagę piękną, nostalgiczną okładką, która sama w sobie zawiera wskazówkę do tego, co czeka nas pomiędzy kartami powieści ks. Józefa Tischnera. Filozofia zawsze, choć jedynie amatorsko mnie interesowała. W jakiś sposób nęciła i pobudzała do myślenia, obrania innego punktu widzenia, aniżeli własny- doskonale sobie znany. Doprawdy...