Walka o przetrwanie się zaczyna. Wątek z dzieciakami i ich próbą przeżycia w nowym, dzikim świecie jest całkiem spoko. Wątek kaznodziei jakiś taki dziwny. Zobaczymy co przyniosą kolejne części. Jak w części pierwszej - piękne wydanie i fajna kreska.

Walka o przetrwanie się zaczyna. Wątek z dzieciakami i ich próbą przeżycia w nowym, dzikim świecie jest całkiem spoko. Wątek kaznodziei jakiś taki dziwny. Zobaczymy co przyniosą kolejne części. Jak w części pierwszej - piękne wydanie i fajna kreska.

Doczekałem się drugiego tomu serii "Green Class", czyli postapo z nastolatkami i wirusem zmieniającymi ludzi w... humanoidalne rośliny. Nic nadzwyczajnego, choć ma kilka naprawdę ciekawych rozwiązań. Tom pierwszy mnie wciągnął i nie inaczej było i tym razem, choć mam wrażenie, że miejscami scenariusz był napisany nieco na skróty. Czy to jednak burzyło mi przyjemność z lektury? Nie.

Całość jest poprzedzona streszczeniem fabularnym pierwszego tomu. To bardzo przydatne, szczególnie, ze sporo się tam działo i czytałem go dawno temu, więc niektóre szczegóły uleciały mi z pamięci. W tym tomie obserwujemy losy grupy dzieciaków, która wydostała się z strefy kwarantanny. Szukają oni dwójki swoich przyjaciół, z których jeden przeszedł transformację w "roślinę". Po piętach depcze im wojsko oraz organizacja bojowników, zwalczająca zainfekowanych. Szybko się jednak okazuje, że sprawy są znacznie bardziej pogmatwane, a świat jaki znali nastolatkowie przestał istnieć.

Zatem mamy klasyczne postapo, gdzie ludzkość stoi na krawędzi zagłady, a świat roślin wykańcza miasta, wsie i ludzkie skupiska. W praktyce roślinki nie pogardzą żadnym mięskiem i infekują co tylko się da. To tyle w kwestii weganizmu :) W każdym razie czytelnik szybko otrzymuje informacje, odnośnie obecnej sytuacji, przy czym scenariusz nie sili się na subtelność. Z jednej strony to dobrze, bo akcja gna cały czas, ale z drugiej strony można było się pokusić o szersze spojrzenie. A tak dostaliśmy plagę zabijającą w tempie ekspresowym, trochę pseudonaukowego bełkotu i mglistą przepowiednię. Dla mnie odrobinkę za mało, bo widzę ogromny potencjał drzemiący w tym uniwersum.

Z drugiej jednak strony komiks jest porządnie narysowany i pokolorowany, fabuła ma sens, postacie nie irytują, przynajmniej mnie, a scenariusz daje radę. W końcu to młodzieżowe postapo, wiec wybaczam pójście na skróty. Na pewno będę śledził tą serię, bo chce wiedzieć, jak potoczą się dalsze losy niesfornych nastolatków z Kanady. Póki co jest dobrze. Bez fajerwerków, ale te nie zawsze są potrzebne.

Doczekałem się drugiego tomu serii "Green Class", czyli postapo z nastolatkami i wirusem zmieniającymi ludzi w... humanoidalne rośliny. Nic nadzwyczajnego, choć ma kilka naprawdę ciekawych rozwiązań. Tom pierwszy mnie wciągnął i nie inaczej było i tym razem, choć mam wrażenie, że miejscami scenariusz był napisany nieco na skróty. Czy to jednak burzyło mi przyjemność z...

Nie moje klimaty. Tematyka calkiem interesujaca, ale nudzilam sie przy lekturze.

Nie moje klimaty. Tematyka calkiem interesujaca, ale nudzilam sie przy lekturze.

Green Class #2 Alfa ponownie zabiera czytelnika do świata gdzie szalejący tajemniczy wirus, doprowadził do całkowitego załamania dotychczasowego „normalnego” życia. Opustoszałe ulice, masowe kwarantanny, zamknięte wydzielone strefy i ludzie, w których kryzys budzi najgorsze możliwe cechy. Brzmi to dość mocno znajomo i niestety pod pewnymi względami nagle przestaje być tylko literacką fikcją.

Grupa kanadyjskich nastolatków, dla której „zielona szkoła” w malowniczej Luizjanie, nie zakończyła się nazbyt szczęśliwie, jakoś radzi sobie z nowej „pandemicznej” rzeczywistości. Ci, którzy zostali odcięci od świata zewnętrznego, zmuszeni są na naprawdę przyspieszony kurs dorastania. Świat wokół nich całkowicie oszalał i wymusił na nich konieczność zrobienia wszystkiego, aby przetrwać w tym postapokaliptycznym świecie. Nie ma tutaj „władz”, które mogłoby zapanować nad szerzącym się chaosem. Zaczyna funkcjonować prawo silniejszego, gdzie na czele piramidy stoi samozwańcze oddziały „milicji”, której członkowie polują na drzewopodobne stwory (w które zamieniają się zarażeni). Bezpiecznie nie mogą czuć się również zdrowi ludzie, którzy w każdym momencie mogą stać się ich ofiarą. W każdym momencie można trafić na „potwory”, niezależnie od tego, jak wyglądają. Nie ma tutaj sojuszników i każdy może stać się zajadłym wrogiem.

Już pierwszy tom pokazał, że twórcy chcieli stworzyć komiks akcji z licznymi elementami horroru i science fiction, który swoją konstrukcją i historią przypodobałby się nastoletniemu czytelnikowi. Druga część nic w tej kwestii nie zmienia, chociaż jest tutaj kilka momentów, kiedy scenariusz stara się być odrobinę „głębszy”. Głównie jest to próba ukazania beznadziei sytuacji i wewnętrznego rozwoju nastolatków. Scenarzysta dość poprawnie obrazuje podłość człowieka w obliczu zagłady i wszechobecny strach o życie. Nie należy jednak spodziewać się, że nagle tytuł stanie się nadmiernie „poważny”, coraz mocniej zahaczając o psychologiczne aspekty funkcjonowania pojawiających się tutaj bohaterów. W drugim tomie co prawda większy nacisk położony zostaje na dialogi i ogólną prezentację świata, nie brakuje jednak tutaj widowiskowej akcji, która napędza cały historię i momentami jest trochę absurdalna.

Twórca scenariusza w pewnych momentach nie jest tutaj konsekwentny w prowadzaniu całej historii. Pojawiają się sceny, kiedy nastolatki rozumieją powagę sytuacji i starają się dostosować do panujących nowych zasad, chwilę później ponosi ich jednak młodzieńcza fantazja. Najbardziej jest to widoczne w chwilach, kiedy prezentują oni swoje „niebywałe zdolności bojowe”. Fantazja młodości (aby nie nazwać tego pokazem głupoty),momentami dość mocno kłuje po oczach, zaburzając trochę cały postapokaliptyczny i z założenia „przerażający” wydźwięk tytułu.

Cała recenzja na:

https://popkulturowykociolek.pl/pandemiczne-realia-recenzja-komiksu-green-class-2-alfa/

Green Class #2 Alfa ponownie zabiera czytelnika do świata gdzie szalejący tajemniczy wirus, doprowadził do całkowitego załamania dotychczasowego „normalnego” życia. Opustoszałe ulice, masowe kwarantanny, zamknięte wydzielone strefy i ludzie, w których kryzys budzi najgorsze możliwe cechy. Brzmi to dość mocno znajomo i niestety pod pewnymi względami nagle przestaje być tylko...