Mroczny i ciężki komiks, chwilami bywa odrażający, ale mimo wszystko opowiedziana historia potrafi poruszyć i zainteresować.

Mroczny i ciężki komiks, chwilami bywa odrażający, ale mimo wszystko opowiedziana historia potrafi poruszyć i zainteresować.

Ciemności Smalandii to komiks autobiograficzny, ale mimo wszystko historia wydaje się znajdować na pograniczu fikcji i literatury faktu. Nie zobaczymy tu za dużo akcji. Komiks raczej pokazuje podstawy życia bohaterów, bez tych wielkich zwrotów akcji, które często są motorem fabuły komiksów. Skupiamy się przede wszystkim na rozmowach między postaciami, wewnętrznych myślach, kontrowersjach, nudzie, wojnie, polityce, poezji, muzyce, brutalności i nienawiści.

Co najbardziej rzuciło mi się w oczy, to że nawet jeśli w opowieściach jest przemoc czy seksualizacja, to są one czymś normalnym jak wypicie szklanki wody kiedy jest upał.

Główny bohater tej książki, Erik, tworzy fanzin, którego niektóre numery zostały opublikowane w w tomiku. Są one umieszczone na czarnych kartkach, więc łatwo je odnaleźć i wrócić jeśli o czymś zapomnimy. Ziny to doskonałe dopełnienie wewnętrznego obrazu Erika. Dowiadujemy się więcej niż mówi o jego poglądach politycznych, psychice, miłości, seksualności, wspomnieniach, przestępczości i inspiracjach.

Polityka i zaangażowanie Erika w faszyzm to duża część fabuły. Jako że nie jestem w tej materii kompetentną osobą, nie powiem zbyt wiele na ten temat. Warto jednak uważnie przeczytać rozmowy Erica ze współwięźniem Mehdim. Te dwie ideologicznie, mentalnie czy kulturowo różne osoby potrafią długie godziny spędzić na pogawędkach o polityce, wspomnieniach związanych z udziałem w ugrupowaniach związanych z ich ideologią, o książkach i ich politycznych nawiązaniach.

Przy okazji autor nie staje po żadnej ze stron i jesteśmy obserwatorami tych dysput. Podoba mi się to, jak rozwija się temat polityczny i sprawia, że opowieść jest bardziej życiowa, aczkolwiek niepokojąca, jeśli zwracać uwagę na to jak zmienia się Szwecja i Europa, jak widziana jest oczyma Szweda, emigranta czy wreszcie młodego człowieka, tak często odartego z perspektyw jak Eric. Przedstawienie życia Erika przypomina współczesną ilustrowaną wersję Zbrodni i kary.

Ciemności Smalandii jest czasami bardzo czarną historią, która toczy się w ciemności, ale tej ciemności umysłu. Przebłyski światła są rzadkie: pierwsza miłość, kochany dziadek, przyjaźń, zrozumienie z ojcem, druga szansa i mieszkanie w domu po wuju. Prawie wszystkie gwałtownie przerwane, wpychające Erica i czytelnika ponownie w ciemność, ale składające się na wiarygodną historię życia.
Więcej na: https://www.monime.pl/ciemnosci-smalandii/

Ciemności Smalandii to komiks autobiograficzny, ale mimo wszystko historia wydaje się znajdować na pograniczu fikcji i literatury faktu. Nie zobaczymy tu za dużo akcji. Komiks raczej pokazuje podstawy życia bohaterów, bez tych wielkich zwrotów akcji, które często są motorem fabuły komiksów. Skupiamy się przede wszystkim na rozmowach między postaciami, wewnętrznych myślach,...

Niestety nie rozumiem w jakim kierunku zmierza ta opowieść. Dominuje wszechobecna przemoc i wyobcowanie bohaterów. Dla mnie jest tego zdecydowanie za dużo, i przede wszystkim całe to zło pozbawione jest celowości, choć pewnie takie było zamierzenie. Bardzo męcząca lektura.

Niestety nie rozumiem w jakim kierunku zmierza ta opowieść. Dominuje wszechobecna przemoc i wyobcowanie bohaterów. Dla mnie jest tego zdecydowanie za dużo, i przede wszystkim całe to zło pozbawione jest celowości, choć pewnie takie było zamierzenie. Bardzo męcząca lektura.

Biografia Erika Holmberga. Nie odważę się napisać, że ma to być stereotypowy, przeciętny szwedzki mężczyzna. Gdyby tak było, to ich społeczeństwu grozi wymarcie. I to w trybie przyśpieszonym. Prawdopodobnie nie jest to również alter ego autora. Komiks pokazuje nam dorastanie tego „syna Smalandii”, jego trudne dzieciństwo w patologicznej rodzinie, jego nieprzystosowanie i faszystowskie poglądy.  Do tego należy jeszcze dodać zainteresowanie literaturą i mężczyznami. Na dobrą sprawę nie wiadomo, która z tych dwóch pasji bardziej zaszkodziła naszemu bohaterowi. Będziemy mu towarzyszyć podczas rysowania fanzinów, zobaczymy jak zmieniają się jego poglądy i co osiągnie w dorosłym życiu. Lektura ciężka i przygnębiająca. W każdym aspekcie. Nawet kreska jest męcząca, a czasami wręcz odstręczająca. Do tego stopnia, że odłożyłam komiks na chwilę na półkę, aby od niego odpocząć. Pałętanie się Erika przez kolejne strony zmierza po równi pochyłej.  W dół. Gdybyście mieli wątpliwości. Przeczytałam. Wzięłam głębszy oddech, ciesząc się, że to już ostatnia strona. Nie widzę tej głębi i tych wartości, którymi zachwycali się inni recenzenci. Nie odważę się kogokolwiek zachęcać do lektury.

Biografia Erika Holmberga. Nie odważę się napisać, że ma to być stereotypowy, przeciętny szwedzki mężczyzna. Gdyby tak było, to ich społeczeństwu grozi wymarcie. I to w trybie przyśpieszonym. Prawdopodobnie nie jest to również alter ego autora. Komiks pokazuje nam dorastanie tego „syna Smalandii”, jego trudne dzieciństwo w patologicznej rodzinie, jego nieprzystosowanie i...

Ciężka lektura, bynajmniej nie pod kątem trudności w odbiorze, czy objętości tylko kalibru podejmowanych tematów i klimatu. Bardzo naturalistyczny obraz młodego, zagubionego chłopaka, który żyjąc w chorej rodzinie i chorym społeczeństwie ucieka w stronę skrajnych doktryn politycznych próbując znaleźć tam receptę na naprawę swojego świata. I właśnie ten naturalizm odpowiada tutaj za ciężki klimat czy balansowanie na granicy obrzydliwości - czasem rodząc pytania o to, czy stosowanie tego środka jest zasadne. Niemniej jednak to kawał dobrej obyczajówki, a społeczna diagnoza którą autor stawia warta jest przemyślenia, nawet jeżeli ostatecznie się z nią nie zgodzimy.

Ciężka lektura, bynajmniej nie pod kątem trudności w odbiorze, czy objętości tylko kalibru podejmowanych tematów i klimatu. Bardzo naturalistyczny obraz młodego, zagubionego chłopaka, który żyjąc w chorej rodzinie i chorym społeczeństwie ucieka w stronę skrajnych doktryn politycznych próbując znaleźć tam receptę na naprawę swojego świata. I właśnie ten naturalizm odpowiada...

Uwielbiam literaturę z północy Europy. Odnoszę wrażenie, że pisarze z tamtych rejonów mają jakieś inne wyczucie i odbiór rzeczywistości, inną wrażliwość, dlatego sięgnęłam po ten komiks-ksiązkę. Cegłę nie dość, że grubą, to i ciężką. Monumentalną wręcz.
Nie omieszkam wspomnieć - nieco na marginesie, że napotkałam na wiele zachwytów na jej temat i stąd moja ciekawość tego wydania. Lecz co się okazało? Pomylenie peanów recenzentów z faktem. Jestem zniesmaczona tą książką - dosłownie. Jest to historia chłopca, który dorasta w patologicznym domu, poznaje życie, dorasta, rysuje komiksy, w których nie hamuje się co do tekstów, czy rysunków. Koledzy namawiają go do onanizowania się, picia, bicia innych. Ojciec pijak, matka próbująca szorstkością przywrócić normalność, a on sam, on bohater książki? Jakiś nieposkładany, nieobecny, wiecznie zdziwiony codziennością i kompletnie bierny na wszystko i wszystkich. ciągle krok w tyle. To ktoś pozbawiony uczuć, emocji czy choćby planu na samego siebie. jest inteligenty, co można wyczytać, sięga po książki sf, ma swoje zainteresowania, lecz jak to się ma do życia? jak to się przekłada na jego życie, skoro nie wpływa na jego osobowość, ani jakiś konkretny ruch, na ucieczkę jakąkolwiek?

Do tego w książce jest wiele wulgaryzmów, przekleństw i wstrętnych rysunków, jak choćby narządów człowieka wywleczonych perfidnie na wierzch, czy mdłych ludzkich twarzy. Ten komiks jest po prostu brzydki i odstręczający. I dziwię się, że jedni polecają go tylko dorosłym, inni (choćby z obwoluty książki) zachęcają do wprowadzenia tego komiksu do szkół. Zachwyty na temat "Ciemności Smalandii" prześcigają się jak w dobrym wyścigu kolarskim. Dziwię się wydawcy, że na okładkach nie ma wyraźnego napisu, że to książka dla dorosłych czytelników. Tylko i wyłącznie.

Nie polecam i tym bardziej nie zachęcam do czytania. Nawet oglądanie pozostawia niesmak i lepkość ...
Książka, która wymyka się kategoryzowaniu ale chyba dlatego, że nie zasługuje na miano KSIĄŻKI. Książki bowiem się kocha, dotyka, przelewa w nie swojego uczucia, obdarza sentymentem. Książki to nasze połowy - co potwierdzą mole książkowe, a to? To wydanie nie zasługuje na nic. Oczy bolą od wnętrza. A szkoda.

Uwielbiam literaturę z północy Europy. Odnoszę wrażenie, że pisarze z tamtych rejonów mają jakieś inne wyczucie i odbiór rzeczywistości, inną wrażliwość, dlatego sięgnęłam po ten komiks-ksiązkę. Cegłę nie dość, że grubą, to i ciężką. Monumentalną wręcz.
Nie omieszkam wspomnieć - nieco na marginesie, że napotkałam na wiele zachwytów na jej temat i stąd moja ciekawość tego...

Estetyka tego komiksu, niemal zinowa kreska (ziny tworzone przez bohatera są zresztą także częścią całości),naturalizm bijący z kolejnych kart i przede wszystkim sama historia - nie nastrajają optymizmem, ale dotykają tylu czułych punktów, kumulując je na tych sześciuset stronach, że grzechem byłoby nie polecić. To opowieść o chorych relacjach w społeczeństwie, o nieszczęśliwych ludziach, którzy spędzają czas na zadawaniu sobie nawzajem kolejnych ciosów, o zagubieniu, o przyczynach agresji oraz silnej potrzebie identyfikacji z grupą i jakiegoś samookreślenia. Bohater, gej z bardzo nieciekawej rodziny, zaczyna sympatyzować z ideami faszyzmu, traktując je bardzo wybiórczo i dostosowując do swoich wyobrażeń. Całość jest nieźle poprowadzona fabularnie i wchodzi dość gładko, a na końcu zostaje dziwne uczucie, które każe ci tu wrócić, choć wiesz, że to nic przyjemnego. To także (a może przede wszystkim) ważny głos w temacie depresji

Estetyka tego komiksu, niemal zinowa kreska (ziny tworzone przez bohatera są zresztą także częścią całości),naturalizm bijący z kolejnych kart i przede wszystkim sama historia - nie nastrajają optymizmem, ale dotykają tylu czułych punktów, kumulując je na tych sześciuset stronach, że grzechem byłoby nie polecić. To opowieść o chorych relacjach w społeczeństwie, o...

Rozmach, nastrój i mnogość wątków. Rzadko trafiają się takie komiksy obyczajowe

Rozmach, nastrój i mnogość wątków. Rzadko trafiają się takie komiksy obyczajowe

Genialny komiks o malym chlopcu, a potem doroslym mezczyznie, ktory dorasta, odkrywa swoja seksualnosc, dojrzewa. Niby o zwyklym zyciu, ale niezwykle ciekawym, bogatym w doswiadczenia, pouczajacym.
Komiks zdecydowanie dla dojrzalego czytelnika.
Bardzo polecam.

Genialny komiks o malym chlopcu, a potem doroslym mezczyznie, ktory dorasta, odkrywa swoja seksualnosc, dojrzewa. Niby o zwyklym zyciu, ale niezwykle ciekawym, bogatym w doswiadczenia, pouczajacym.
Komiks zdecydowanie dla dojrzalego czytelnika.
Bardzo polecam.

Sceny z życia szwedzkiego nastolatka, a potem mężczyzny, który odkrywa swój homoseksualizm, połączona z bezkompromisowym rozliczeniem własnego życia, relacji z rodziną, przyjaciółmi oraz swoimi czynami.

Sceny z życia szwedzkiego nastolatka, a potem mężczyzny, który odkrywa swój homoseksualizm, połączona z bezkompromisowym rozliczeniem własnego życia, relacji z rodziną, przyjaciółmi oraz swoimi czynami.