To miało być dzieło życia. Powieść, która łączy wszystkie wcześniej poruszane przez autora tematy. I to był błąd. Historia jest o wszystkim, a jednocześnie o niczym. Hostovský nigdy nie był w moich oczach pisarzem, który porywa i pozostawia niedosyt, ale udało mu się napisać kilka powieści, które bardzo mi się podobały i były czymś, tak przynajmniej sądzę, nowym. Najlepiej wychodzą mu powieści nieautobiograficzne, a tutaj, niestety, miesza fakty ze swojego życia z fikcją. Ma to sens, jeśli pomyślimy, że przecież jest tutaj bardzo wiele odniesień filozoficznych do życia i śmierci, przemijania i wracania wspomnieniami do przeszłości. Jednak autor już wcześniej wykorzystywał fakty ze swojego życia we wcześniejszych pracach, więc zrobiło się to już naprawdę nudne. Ja tę książkę przecierpiałam. Musiałam ją przeczytać, dlatego dobrnęłam do końca, ale bez przymusu pewnie poddałabym się jeszcze przed setną stroną. Nie do końca też jasny jest dla mnie sens powstania tej książki, nie jestem w stanie powiedzieć o czym była. Ma fabułę i wydarzenia, ma nawet kilka wręcz komicznych momentów, w których autor jest mistrzem, ale na tym koniec. Jaki jest cel tej książki? Bo dla mnie była tylko zlepkiem przypadkowych wydarzeń wtrącanych do głównej fabuły nie wiedzieć po co. Główny bohater tworzy dla Hollywoodu i rzeczywiście w pewnych momentach sceny są tak rozpisane, jakby oglądało się dobry film (scena z producentem filmowym zastanawiającym się jak sprzedać usłyszaną przed chwilą historię czy taksówkarz wdający się w rozważania o anonimowości w wielkim mieście i relacjonujący wydarzenia minionej nocy zaraz po historii o nastoletniej morderczyni, która wstrząsnęła, zapewne, Ameryką). Przydługie dialogi i monologi, płytki główny bohater, którego nie da się za bardzo polubić. Jest irytujący, ale też trudno stwierdzić, czy taki był zamiar autora. Połączenie książki szpiegowskiej, psychologicznej, filozoficznej, długo by wymieniać... a fabuła wciąż dogorywa. Spodziewałam się po Hostovským powielania motywów, w końcu sam twierdził, że pisze tylko o środowisku sobie znanym, ale to, co powtarzało się (i sprawdzało) w Cizinec hledá byt czy Nezvěstným (człowiek z walizką, tajemnica - motywy obecne w obu wspomnianych tytułach),tutaj nie wychodzi. Jeszcze raz przeczytam jego książkę o bohaterze z Náchoda (fajne miasteczko, ale nie o to chodzi, żeby wciskać je wszędzie jako miasto pochodzenia),to chyba oszaleję. W pisaniu nie do końca chodzi o to, żeby powielać swoje życie i trochę zmieniać, czasem zdrowo jest wyjść z własnej skóry, zmienić bohaterowi zawód albo życiowe cele, pisanie wciąż o tym samym (a Hostovský był płodnym pisarzem) jest trochę przytłaczające. Co innego, jeśli sięgniemy po jedną jego książkę i dostaniemy świeżą historię, co innego, kiedy postanowimy przeczytać je wszystkie...

To miało być dzieło życia. Powieść, która łączy wszystkie wcześniej poruszane przez autora tematy. I to był błąd. Historia jest o wszystkim, a jednocześnie o niczym. Hostovský nigdy nie był w moich oczach pisarzem, który porywa i pozostawia niedosyt, ale udało mu się napisać kilka powieści, które bardzo mi się podobały i były czymś, tak przynajmniej sądzę, nowym. Najlepiej...