mimo przemożnego wrażenia że komiks odziera dobą opowieść z miękkiej treści pozostawiając tylko konkret, ten kawałek broni się dobrymi rysunkami, artyzmem narracji, obrazami dostosowanymi do emocji. Chyba poleży sobie pod ręką w oczekiwaniu na dalsze tomy..

mimo przemożnego wrażenia że komiks odziera dobą opowieść z miękkiej treści pozostawiając tylko konkret, ten kawałek broni się dobrymi rysunkami, artyzmem narracji, obrazami dostosowanymi do emocji. Chyba poleży sobie pod ręką w oczekiwaniu na dalsze tomy..

Nie przeczytałem jeszcze całego oryginalnego "Sandmana" (jestem w trakcie, na tę chwilę zresztą dość blisko końca),ale myślę, że w niczym nie przeszkadza to jeśli chodzi o zaznajamianie się z projektem "Sandman Uniwersum". Wydane dotąd w jego ramach komiksy prezentowały różny poziom (dobre "Śnienie" i słaby "Dom Szeptów"),więc nie do końca wiedziałem, czego spodziewać się po "Lucyferze" (nota bene, wersji Carey'a też jeszcze nie znam - czekam na wznowienie). A co dostałem? Tytuł zaskakująco dobry, może nawet bardzo dobry.

"Diabelska komedia" nie jest łatwa w odbiorze. Początek jest dość ciężki - wątki są niezrozumiałe i wyjątkowo mocno poplątane. Z każdym kolejnym zeszytem fabuła nabiera jednak sensu, ostatecznie łącząc się w bardzo satysfakcjonującą całość. Opowieść utrzymana jest w horrorowym stylu, podlanym sporą dawką oniryzmu, co może przywodzić na myśli podobne sceny z "Sandmana". To dobra rekomendacja, zwłaszcza że Dan Watters nie stara się kopiować Gaimana (choć bywa, że się nim inspiruje),ale chce opowiedzieć swoją historię. I wychodzi mu to naprawdę przekonująco.

"Lucyfer" jest na tę chwilę najlepszą składową "Sandman Uniwersum", intryguje i zaciekawia, dzięki czemu ja na pewno będę czytał tę serię dalej, bowiem kwestia w jakim kierunku rozwinie się dalej, wydaje mi się naprawdę interesująca.

Nie przeczytałem jeszcze całego oryginalnego "Sandmana" (jestem w trakcie, na tę chwilę zresztą dość blisko końca),ale myślę, że w niczym nie przeszkadza to jeśli chodzi o zaznajamianie się z projektem "Sandman Uniwersum". Wydane dotąd w jego ramach komiksy prezentowały różny poziom (dobre "Śnienie" i słaby "Dom Szeptów"),więc nie do końca wiedziałem, czego spodziewać się...

Nowa opowieść o Lucyferze moim zdaniem jest slabsza od wcześniejszej serii. Brak w niej sandmanowego klimatu, powiązania ze Śnieniem, czy poczucia, że jest to część większej całości. Nadal jest to dobry komiks, wart przeczytania, ale jakoś ducha świata opisanego w Sandmanie nie poczułem.

Nowa opowieść o Lucyferze moim zdaniem jest slabsza od wcześniejszej serii. Brak w niej sandmanowego klimatu, powiązania ze Śnieniem, czy poczucia, że jest to część większej całości. Nadal jest to dobry komiks, wart przeczytania, ale jakoś ducha świata opisanego w Sandmanie nie poczułem.

Oprócz starych znajomych (jak choćby Mazikeen) poznajemy też wielu nowych (Kaliban, syn Lucyfera!). Nowe postacie wnoszą do fabuły sporo świeżości i uzasadniają wszelkie dramatyczne wydarzenia. A te spadają na Lucyfera i nawet bardziej na przywołanego wyżej Johna Deckera co i rusz. Nie ma tu czasu na nudę, choć seria zachowuje ten kompletacyjno – metafizyczny charakter znany z poprzednich odsłon. Cóż, wypada tylko czekać na kolejny tom, ponieważ końcówka przynosi widowiskowy cliffhanger zapowiadający kolejne, wielkie emocje, które Lucyfer zawsze potrafił zapewnić i czytelnikom, i wszystkim straceńcom, którzy albo zdecydowali się podążać jego ścieżką albo decydowali się stanąć mu na drodze.

Niemniej jednak Ci, którzy mają za sobą lekturę kompletnej historii Lucyfera od Mike’a Careya i tak będą uważać “Diabelską komedię” za dość dziwny przypadek, w którym powracamy do znanej postaci w zasadzie nie wiadomo na jakich zasadach. Może więc traktujmy ten tytuł z Sandmanowego Uniwersum jako rodzaj spin-offu, który opowie nam o nieznanych przygodach Księcia Ciemności? Przy takiej perspektywie lektura od razu robi się bardziej znośna i zapominamy o naszej konsternacji po jej rozpoczęciu.

Oprócz starych znajomych (jak choćby Mazikeen) poznajemy też wielu nowych (Kaliban, syn Lucyfera!). Nowe postacie wnoszą do fabuły sporo świeżości i uzasadniają wszelkie dramatyczne wydarzenia. A te spadają na Lucyfera i nawet bardziej na przywołanego wyżej Johna Deckera co i rusz. Nie ma tu czasu na nudę, choć seria zachowuje ten kompletacyjno – metafizyczny charakter...

Bardzo ciekawa historia o Lucyferze, na poczatku troche zagmatwana, ale na koncu wszystko sie wyjasnia. Komiks bardzo wciaga i swietnie sie go czyta.
Bardzo dobra kreska, swietne kadrowanie. Ilustracje sa wysmienite.
Komiks bardzo polecam.

Bardzo ciekawa historia o Lucyferze, na poczatku troche zagmatwana, ale na koncu wszystko sie wyjasnia. Komiks bardzo wciaga i swietnie sie go czyta.
Bardzo dobra kreska, swietne kadrowanie. Ilustracje sa wysmienite.
Komiks bardzo polecam.

Mocno "trąci" Gaimanem, naśladuje jego styl i pomysły. Dobra, wciągająca historia grozy. Warto przeczytać, bo rozrywkowe, ale nie jest to wielkie dzieło.

Mocno "trąci" Gaimanem, naśladuje jego styl i pomysły. Dobra, wciągająca historia grozy. Warto przeczytać, bo rozrywkowe, ale nie jest to wielkie dzieło.

Świetny graficznie, nawiązujący do "Sandmana" ale mający swój unikalny styl.

Świetny graficznie, nawiązujący do "Sandmana" ale mający swój unikalny styl.