Jedno z moich pierwszych doświadczeń literackich.

Jedno z moich pierwszych doświadczeń literackich.

Bajka mojego dzieciństwa. Zachwycające ilustracje.

Bajka mojego dzieciństwa. Zachwycające ilustracje.

Stary, matowy i niemal szary papier, proste ilustracje - taka jest kolejna książeczka z mojego dzieciństwa. Któż nie zna legendy o smoku wawelskim...? No to króciutko: królowi Krakowi tak spodobała się dolina Wisły, że postanowił osiedlić się na wawelskim wzgórzu. Zbudował dwór, miasto się rozrastało, ludziom żyło się dobrze i jedynie przekupki czasem potrafiły zakłócić ciszę swoimi swadami. Dla królewny Wandy piękne buciki robił szewczyk Skuba, którego przygarnęli szewcowie, bo był sierotą. I całe szczęście, bo przecież gdy pojawił się potwór straszliwy ziejący ogniem, ryczący i mający coraz większe wymagania, to właśnie młody, dzielny i odważny szewczyk pozbył się smoka. Nad dobrą koncepcją myślał dwie niedziele, ale że tak wiele sposobów zawiodło, wiedział, że to jest szansa dla miasta. Ciekawa jestem czy wszyscy pamiętacie finał...?

Książeczka ma ciekawą fabułę, z dawką emocji, morałami, oddzieleniem dobra od zła. Ilustracje świetnie oddają treść i jest ich na tyle dużo (do każdego czterowierszu jedna ilustracja),że dziecko nie nudzi się przy kolejnych partiach tekstu, tylko podziwia ich zobrazowanie.

Stary, matowy i niemal szary papier, proste ilustracje - taka jest kolejna książeczka z mojego dzieciństwa. Któż nie zna legendy o smoku wawelskim...? No to króciutko: królowi Krakowi tak spodobała się dolina Wisły, że postanowił osiedlić się na wawelskim wzgórzu. Zbudował dwór, miasto się rozrastało, ludziom żyło się dobrze i jedynie przekupki czasem potrafiły zakłócić...