"Droga 88" to druga powieść obyczajowa Janusza Muzyczyszyna wydana nakładem Wydawnictwa WasPos. Po debiucie prozatorskim pt. Mój drugi brzeg – powieści intymnej, prostej, opisującej codzienność człowieka w nielicznych relacjach, pisarz rozszerzył universum zarówno przez wprowadzenie do fabuły większej ilości wątków, jak i bohaterów.

Spotkamy dwie główne postaci – Sabinę i Romana wraz z rodzinami, znajomymi. Są ludźmi w kwiecie wieku, aktywnymi zawodowo, a ich ścieżki krzyżują się na drodze krajowej 88 podczas zwyczajnych codziennych aktywności. On jest w potrzebie, ona udziela mu pomocy. Droga 88 staje się sceną zawiązania akcji, niemym towarzyszem spotkania dwojga ludzi i pozostaje tłem opowieści przez cały czas jej trwania. Jest swoistym quasi-genius loci powieści, duchem miejsca, obecnym w historii obojga bohaterów. Pisarz nie buduje rozległego zarysu miast współczesnego Górnego Śląska, lecz rozwija znak miejsca – drogę 88. Zakotwiczenie w świadomości czytelnika tego symbolu wokół którego toczyć się będzie akcja powieści, połączenie go z tajemnicą drogi życia – to się Januszowi Muzyczyszynowi w powieści pięknie powiodło, również za sprawą zręcznego zwrócenia reflektora właśnie na tę drogę tytułem powieści.



Fabuła zaczyna się silnym tąpnięciem w życiu jednego z głównych bohaterów – zgodnie z zasadą, że kryzys jest pierwszym krokiem do przemiany życia. Prawdy tej doświadczamy szczególnie dziś w kontekście zagrożeń i zmian naszej rzeczywistości. Losy bohaterów pełne są blasków i cieni codzienności, dążenia do przeżywania jej z pamięcią o pięknie pierwszego spotkania. Sensem ich dni jest miłość i spokojne, harmonijne życie, które ku własnemu zaskoczeniu odzyskują. Aż do momentu, w którym ledwie zbudowany dom ich marzeń rozsypie się jak domek z kart. Duszę ogarnia pustka nie do zapełnienia. I wtedy nie wiemy nic. Gapimy się w kartki książki oniemiali jak to się mogło stać – jak pisarz prowadzący swą historię jak łódź po jeziorze bez jednej zmarszczki, by użyć żeglarskiej terminologii, mógł doprowadzić bohaterów i nas do przeżywania uczuć na miarę białego szkwału. Od tej pory w życiu bohaterów nic nie jest już takie jak dawniej, wszystko musi zostać odkryte, przeorane i poukładane na nowo. To piękna alegoria ludzkiego losu. Czytelnik momentami nie wie czy znajdzie siłę towarzyszyć dalej bohaterom w ich zmaganiach, czy ciśnie książkę w kąt. Po chwili zaś stawia pytania: jak oni poradzili sobie ze stratą, która jest tak dojmującym ludzkim doświadczeniem, że pozostawia człowieka nagiego, odartego z poczucia bezpieczeństwa przed lustrem swojego życia?  oraz: jak ja radzę czy poradziłem sobie ze stratą?

To jest moc pisania Muzyczyszyna, że takie uczucia i refleksje potrafi wywołać u czytelnika pozornie prostą historią!


Cała recenzja na blogu: https://kobietabycblog.pl/droga-88-janusz-muzyczyszyn-recenzje-glebi/

"Droga 88" to druga powieść obyczajowa Janusza Muzyczyszyna wydana nakładem Wydawnictwa WasPos. Po debiucie prozatorskim pt. Mój drugi brzeg – powieści intymnej, prostej, opisującej codzienność człowieka w nielicznych relacjach, pisarz rozszerzył universum zarówno przez wprowadzenie do fabuły większej ilości wątków, jak i bohaterów.

Spotkamy dwie główne postaci – Sabinę i...