Księga upływającej nocy to dodatkowa opowieść, niepowiązana bezpośrednio z głównym cyklem historii o Hinamizawie. Ukazuje wydarzenia po Księdze uroczystej pieśni. Nie będzie to jednak fabularnie spójna część cyklu. Już od pierwszych stron widać różnicę: nie jest budowane stopniowo napięcie, lecz od razu dostajemy sceny pełne grozy. Bardziej będziemy się zajmować nie syndromem Himinazawy, ale samą rodziną Sonozaki i jej problemami z przekazywaniem władzy po śmierci Oryō Sonozaki.
Więcej na: https://www.monime.pl/gdy-zaplacza-cykady-ksiega-uplywajacej-nocy-tom-17/

Księga upływającej nocy to dodatkowa opowieść, niepowiązana bezpośrednio z głównym cyklem historii o Hinamizawie. Ukazuje wydarzenia po Księdze uroczystej pieśni. Nie będzie to jednak fabularnie spójna część cyklu. Już od pierwszych stron widać różnicę: nie jest budowane stopniowo napięcie, lecz od razu dostajemy sceny pełne grozy. Bardziej będziemy się zajmować nie...

Nadszedł czas na kolejną przygodę w Hinamizawie. Druga z dodatkowych ksiąg – Księga upływającej nocy – będzie zdecydowanie mroczniejsza od poprzedniczki. Czy jesteście gotowi na ponowne przebudzenie się Demona?

Od tragicznych wydarzeń, które pochłonęły życia mieszkańców Hinamizawy minęło 20 lat. Zakaz wjazdu na teren wioski został zniesiony, z czego zamierza skorzystać grupa osób – jedni zafascynowani mroczną przeszłością tego miejsca, inni szukający ucieczki od swoich problemów. Młody chłopak, zakochana para, dziennikarz badający przeszłość owianej złej sławą wioski i Mion Sonozaki. Te pięć osób, deszczowego wieczoru, spotka się w okresie przypadającym na Festiwal Dryfującej Bawełny. Czy mimo upływu lat klątwa wyciągnie swoje szpony również po nich?

Muszę przyznać, że ,,Księga upływającej nocy” była dla mnie sporym zaskoczeniem. Przede wszystkim odczułam brak znanych mi postaci, jednak mimo tego historia szybko mnie wciągnęła. Autorki w umiejętny sposób oddały duszny klimat pierwowzoru , fani serii z pewnością docenią też nawiązania do wydarzeń z głównej serii mangi.

Tak więc ponownie ,,Gdy zapłaczą cykady” uderzają w czytelnika mrocznym klimatem i wszechobecnymi tajemnicami, świetnie odzwierciedlonymi również przez kreskę. Ten tomik pozbawiony jest cukierkowości, która często cechowała tą serię, tworząc spory kontrast między warstwą wizualną, a treścią opowiadanej historii. Tutaj od początku kreska i opowieść idą w parze wywołując w czytelniku przyjemny dreszczyk niepokoju.

O nowych bohaterach nie będę opowiadać, by nie psuć nikomu przyjemności ich poznania i odkrycia skrywanych przez nich sekretów. Tak jak wspomniałam wcześniej w ,,Księdze upływającej nocy” ponownie pojawi się Mion Sonozaki – tym razem już jako dorosła kobieta. I tu muszę przyznać, że byłam pod ogromnym wrażeniem zmian, jakie w niej zaszły. Z resztą, zachęcam byście sami poznali dorosłą już Mion.

,,Księga upływającej nocy” w moim odczuciu wypada zdecydowanie lepiej niż pierwszy dodatek do serii. Ponownie otrzymujemy tu mroczną opowieść, którą czyta się z przyjemnym dreszczykiem emocji. Myślę, że fanów serii nie trzeba namawiać do ponownej wizyty w Hinamizawie – także pozostaje mi życzyć emocjonującej lektury.

Recenzja dostępna na stronie Kosz z Książkami.
https://koszzksiazkami.pl/gdy-zaplacza-cykady-ksiega-uplywajacej-nocy-recenzja/

Nadszedł czas na kolejną przygodę w Hinamizawie. Druga z dodatkowych ksiąg – Księga upływającej nocy – będzie zdecydowanie mroczniejsza od poprzedniczki. Czy jesteście gotowi na ponowne przebudzenie się Demona?

Od tragicznych wydarzeń, które pochłonęły życia mieszkańców Hinamizawy minęło 20 lat. Zakaz wjazdu na teren wioski został zniesiony, z czego zamierza skorzystać...

"Księga upływającej nocy" ukazała się w  Polsce w idealnym czasie - czasie duchów i upiorów, czyli Halloween. A jaki jest lepszy sposób na uczczenie go (nie licząc objadania się cukierkami) niż przeczytanie opowieści o duchach? Czy jednak udanej? O tym tutaj się trochę rozpiszę.

Kolejna dodatkowa księga do loru Higurashi dzieje się w 18 roku ery Heisei, czyli 20 lat po Wielkiej Katastrofie Hinamizawy. Obserwujemy w niej losy różnych bohaterów (w tym również dorosłej Mion Sonozaki, która w tej wersji została jedyną ocalałą z Katastrofy),i z rozwojem historii poznajemy prawdziwe powody, dla których przybyli do tego miasta-widmo.
I przy dowiadywaniu się o nich sami zostajemy postawieni przed pytaniem: jaka sprawiedliwość jest w różnicach między żywymi a marwymi i czy mają one jakiekolwiek znaczenie w wiosce jak Hinamizawa?

Już od początku można poczuć melancholijny klimat wyjęty wprost z arcydzieł gatunku horror takich jak Silent Hill 2. I manga sama w sobie mogłaby być świetna, gdyby jedynie trzymała się tego klimatu. Niestety twórcy nagle zadecydowali, że chcą z tego zrobić przepełniony akcją thriller polityczny. A potem jeszcze rasowy kryminał. I choć nie twierdzę, że oddzielnie powyżej wymienione fragmenty nie są dobre, razem wprowadzają pewien chaos. Oczywiście można zrozumieć wizję scenarzysty (ba, w notce na samym końcu sam nam ją objaśnia),ale kiedy w oryginalnych księgach przejścia z komedii do horroru były niesamowicie płynne, tutaj są zupełnie niewyważone i odwracają uwagę od historii.

To właściwie jedyna poważna wada tego tomu - gdy utrzymuje swój wybrany ton, to czyta się naprawdę wybornie, szczególnie w kwestii postaci. Choć przyzwyczajenie się do każdego nowo przestawionego bohatera na początku przychodziło mi z trudem, to po zakończeniu lektury zapamiętałem każdą z nich (nie licząc tych wprowadzonych ze zmianami tonu: wydawały się zbędne i bez żadnych prawdziwych motywacji). Relacje między nimi są poprowadzone płynnie, a kreska Mimori doskonale oddaje ich emocje w danej sytuacji. Rysunki dodatkowo zawierały w tle mnóstwo nawiązań do innych anime, które rozgrzeją serca lub wprawią w śmiech każdego znawcę i weeboo, który je wyłapie.

Podsumowując: pomimo kilku problemów z tempem i zakończeniem jestem szczęśliwy z możliwości przeczytania "Księgi upływającej nocy" i mam nadzieję, że gdy cykady zapłaczą, to zapłaczą ze szczęścia nad kolejną udaną historią ze świata Ryukishi07.

"Księga upływającej nocy" ukazała się w  Polsce w idealnym czasie - czasie duchów i upiorów, czyli Halloween. A jaki jest lepszy sposób na uczczenie go (nie licząc objadania się cukierkami) niż przeczytanie opowieści o duchach? Czy jednak udanej? O tym tutaj się trochę rozpiszę.

Kolejna dodatkowa księga do loru Higurashi dzieje się w 18 roku ery Heisei, czyli 20 lat po...

NOC CYKAD

Co prawda seria „Gdy zapłaczą cykady” zakończyła się już jakiś czas temu na piętnastym tomie, ale twórcy nie zamierzają dać czytelnikom odpocząć od tego świata i postaci. Po wydaniu sympatycznego, choć niezobowiązującego „epilogu” w postaci „Księgi ukojenia duszy”, nadszedł właśnie czas na coś mroczniejszego, mocniejszego i bardziej rozbudowanego. Gotowi na „Księgę upływającej nocy”, nowy rozdział niezapomnianej sagi, który znów dostarczy Wam mocnych wraże i pobudzi Waszą ciekawość?

18 rok ery Heisei. Od wydarzeń, które zakończyły się śmiercią mieszkańców Hinamizawy minęły dwie dekady i młode pokolenie nie ma nawet pojęcia, co tam się działo. Sytuację zmienia się, kiedy władze zezwalają na otwarcie wioski. Grupka młodych ludzi decyduje się wybrać do miejsca, które wszyscy uważają za przeklęte i przekonać się, co tam na nich czeka. Jakie jednak impulsy naprawdę ich tam pchają?
Tymczasem dziennikarz Arakawa również wybiera się do Hinamizawy. Sprzeczne teorie co do tego, co zaszło tam dwadzieścia lat temu, niewyjaśnione odizolowanie wioski na ten czas i liczne legendy o klątwie czcigodnego Oyashiro zachęcają go do zbadania całej sprawy. Drogi jego i młodych ludzi przetną się w opuszczonej, wymarłej mieścinie, gdzie jedynie deszcz wydaje jakiś odgłos. Deszcz i ten tajemniczy dźwięk jednego kroku za dużo, słyszanego gdzieś za plecami. Na bohaterów czeka noc, która może obudzić demony…

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2019/10/gdy-zapacza-cykady-17-ksiega-upywajacej.html

NOC CYKAD

Co prawda seria „Gdy zapłaczą cykady” zakończyła się już jakiś czas temu na piętnastym tomie, ale twórcy nie zamierzają dać czytelnikom odpocząć od tego świata i postaci. Po wydaniu sympatycznego, choć niezobowiązującego „epilogu” w postaci „Księgi ukojenia duszy”, nadszedł właśnie czas na coś mroczniejszego, mocniejszego i bardziej rozbudowanego. Gotowi na...

Piękna opowieść o życiu , śmierci i sensie istnienia osadzona w mrocznej historii o nawiedzonej wiosce.

Piękna opowieść o życiu , śmierci i sensie istnienia osadzona w mrocznej historii o nawiedzonej wiosce.

Nie jest to tak porywająca historia jak główna seria - zapewne dlatego nie została zaadaptowana. Wadą są inni bohaterowie, plusem próba ukazania innych niż zwykle ciężkich tematów.

Nie jest to tak porywająca historia jak główna seria - zapewne dlatego nie została zaadaptowana. Wadą są inni bohaterowie, plusem próba ukazania innych niż zwykle ciężkich tematów.