Anca Benera stworzyła specyficzny dokument z wizyty w Warszawie: przedmiotem obserwacji w swoim notatniku, Warsaw Wild Life: Notes, uczyniła znane z plotek, opowieści, legend i relacji badaczy życie warszawskich dzikich zwierząt.

Najnowsze badania zoologiczne wskazują, że coraz więcej ptaków i ssaków kolonizuje miasta, niektóre z nich czują się o wiele lepiej w warunkach miejskich niż w swoim naturalnym otoczeniu. Anca Benera badała, w jaki sposób populacje dzikich zwierząt zaadaptowały się do specyficznych miejskich warunków i ich odpowiedź na globalną urbanizację. Artystka chciała dowiedzieć się, czy zwierzęta te żyją w społecznościach, jakie są ich powiązania z innymi mieszkańcami miasta oraz przestrzenią publiczną w ogóle.

W wielu miastach słyszy się historie o egzotycznych zwierzętach, które uciekły z ZOO. W Warszawie głośna była sprawa guźca, który został sprzedany do luksusowego ogrodu zoologicznego w San Diego, ale zamiast tego wybrał wolność w lesie Kabackim i nigdy nie został odnaleziony. Anca Benera badała opowieści, które narosły wokół tej ucieczki. "Każda osoba, z którą o tym rozmawiam, opowiada mi zupełnie inną historię" mówi. Artystkę interesują też sposoby przetrwania, które zwierzęta wypracowują w mieście. Co robią, żeby nie dać się złapać? Czy mają jakieś strategie ukrywania się?

Projekt Anki Benery oprócz części badawczej (spotkania z ekologami i zoologami),zakładał także część eksperymentalną. Artystka starała się wytropić zwierzęta i na podstawie obserwacji opracować rozwiązania, które pomogą im lepiej zaadaptować się do nowych warunków.

Adaptacja populacji dzikich zwierząt do specyficznych miejskich warunków jest faktem ekologicznym, jak jednak pokazała Anca Benera w swoim notesie, śledzenie łosia z Ursusa, bobrów znad Wisły, guźca z Kabat, sokoła z Pałacu Kultury i Nauki i innych dzikich zwierząt pozwala na zakwestionowanie oczywistości przestrzeni publicznej miasta. Nie jesteśmy tu sami.