Album „Thor Gromowładna” ze scenariuszem Jason’a Aaron’a i rysunkami Russell’a Dauterman’a oraz Jorge Molin’y wprowadza do świata Marvela nową kobiecą bohaterkę znaną w późniejszych komiksach jako” Potężna Thor”. Komiks jest częścią serii wydawniczej „Marvel NOW!”.

Na początku chciałbym wspomnieć o okładce albumu, która jest po prostu piękna… No po prostu bije z tej okładki siła i kobiecość. Tak wiem, wiem nie ocenia się dzieła po okładce.

Zanim, jednak przejdę do samej fabuły, chce wspomnieć o rysunkach (kresce) oraz kolorach. Omawianym album bardzo mi się podoba, jeśli chodzi o kwestie wizualne. Russell Dauterman, Jorge Molin oraz ludzie odpowiedzialni za kolory idealnie trafili w moje gusta, jeśli chodzi o aspekty wizualne.

Przejdziemy jednak w końcu do fabuły albumy. Nie będę ukrywał, że nie jest ona jakaś mega oryginalna w swoich założeniach. Czy to jednak, od razu źle świadczy, o omawianym dziele? Na podstawie swojego doświadczenia z komiksami Marvel'a wiem, że czasem prosta i zwarta fabuła, może dostarczyć więcej satysfakcji, niż rozbudowana i wielowątkowa… Niestety jak do tej pory spotkałem tylko parę albumów Marvela, które miały złożoną, dobrze poprowadzoną fabułę.

Album „Thor Gromowładna” kontynuuje wątki rozpoczęte w albumach: „Thor Gromowładny: Przeklęty”, „Thor Gromowładny: Ostatnie dni Midgardu „a także „Grzech pierworodny”. Związku, z czym czytelnicy nieznający poprzednich perypetii Thora, mogą czuć się zagubieni podczas poznawania albumu. Osobiście uważam, że przed poznaniem albumu „Thor Gromowładna”, powinno się przeczytać przede wszystkim komiks „Grzech pierworodny”. Dzięki lekturze wspominanego dzieła będziemy wiedzieć na skutek, jakich wydarzeń Thor nie jest już godny Mjolnira, a wspomniana kwestia wydaje się kluczowa dla przedstawionych wydarzeń. Osobiście znałem cykl „Thor Gromowładny”, przed sięgnięciem poomawianą pozycję, ale osobiście uważam, że bez znajomości wspomnianego cyklu też można by się nieźle bawić przy opiniowanym albumie. Zresztą, nie da się obecnie wejść do świata komiksów Marvela, bez zagubienia, szczególnie jeśli ktoś czyta dzieła Marvela tak jak za, czyli poprzez wypożyczanie ich z zasobu lokalnej biblioteki. Czytanie Marvela wymaga bez wątpienia zarówno wytrwałości, jak i odpowiedniego podejścia.

Komiks jest bez wątpienia bardzo ładny, jednak akcja w nim się toczy jak dla mnie zbyt szybko… W albumowi dodatkowo brakuje mi jakiegoś naprawdę ciekawego wątku czy konceptu. Ostatecznie, więc omawianą pozycję oceniam na 7/10 – dobry (wg skali film-webowej).

Album „Thor Gromowładna” ze scenariuszem Jason’a Aaron’a i rysunkami Russell’a Dauterman’a oraz Jorge Molin’y wprowadza do świata Marvela nową kobiecą bohaterkę znaną w późniejszych komiksach jako” Potężna Thor”. Komiks jest częścią serii wydawniczej „Marvel NOW!”.

Na początku chciałbym wspomnieć o okładce albumu, która jest po prostu piękna… No po prostu bije z tej...

Całkiem udany początek nowego, ważnego rozdziału w historii Thira. Może bez rewelacji fabularnych, ale dzieje się sporo, a rysunki są bardzo ładne i przejrzyste.

Całkiem udany początek nowego, ważnego rozdziału w historii Thira. Może bez rewelacji fabularnych, ale dzieje się sporo, a rysunki są bardzo ładne i przejrzyste.

Thor stał się niegodny swego młota, po tym jak Nick Fury coś mu wyszeptał do ucha. Młot leżał długi czas na księżycu, zrozpaczony syn Odyna wpadł w depresję, a na Ziemi, przepraszam w Midgardzie, zaczyna (jak zwykle) dziać się dużo złego. Szczerze powiedziawszy fabuła "Gromowładnej" jakoś mnie nie powaliła, nawet gdy na scenę wkroczyła tajemnicza kobieta, będąca godną władać Młotem Gromów. Nie zrozumcie mnie źle - zapewne fani Thora Odinsona i Aarona, odpowiedzialnego za scenariusz, będą zadowoleni, ale po dłuższym obcowaniu z tą serią, ja mam dosyć. Tak, piszę o tym we wstępie, bowiem chcę, aby moi czytelnicy wiedzieli, że nie jestem wielkim entuzjastą tej postaci. Czy jednak komiks był dla mnie stratą czasu? Cóż... i tak i nie.

Zanim zaczniecie ciskać we mnie gromami, na które być może zasłużyłem, dodam, że sam komiks czytało mi się nieźle. Akcji było bardzo dużo, w zasadzie czasami aż za dużo, do tego kapka humoru, jakiś tam sekret i kilka znanych mi dobrze postaci, które miały więcej do powiedzenia w poprzednich albumach. Zatem nie powiem, aby lektura tego komiksu mnie wymęczyła. Było nieźle, ale bez rewelacji. Ot kolejna wersja tego, z czym w komiksach ze stajni Marcel miałem do czynienia wielokrotnie.

Tutaj właśnie zaczyna się ten element, który zaważył na mojej końcowej ocenie i braku chęci do kontynuowania obserwacji przygód syna Odyna. Serio, znów mam powtórkę z rozrywki, znów te same schematy, znów ci sami "źli" knują za plecami tych "dobrych". Serio - dla mnie ta formuła już się wypaliła. Wiem, ze to taki czar tych komiksów, ale dla przykładu nowa seria Batman Detective Comics w DC Odrodzenie, bardziej mnie ciekawi niż cokolwiek ze stajni Marvel Now. Choć nie przeczę, ze Thor miał swoje pięć minut w moich oczach i kilka scen z poprzednich albumów zapadło mi mocno w pamięci. No właśnie, poprzednich, bo w tym tak naprawdę nic nie przykuło mojej uwagi na dłużej. No może poza jednym tekstem Spider-Mana i krótką wymiana zdań z pewnym łotrem, jadącym po feministycznych obrazach superherosów. Tak, jestem męską świnią :)

W zasadzie to nie interesuje mnie nawet kto kryje się pod hełmem Gromowładnej. To chyba najlepiej świadczy, ze dla mnie ta seria się już wypaliła i straciła "to coś", co przykuwało dotąd moją uwagę. Graficznie też jest tak, jak zwykle, czyli dobrze. Nie ma tutaj wizualnych wodotrysków, ale też nic nie raziło mnie po oczach. Sceny są czytelne, pełne dynamizmu, a i juchy różnego koloru tutaj nie zabraknie. Jeśli ktoś jest fanem Thora, a w szczególności twórczości Jasona Aarona odpowiedzialnego za scenariusz, to będzie w niebie podczas lektury. Ja odpuszczam, bo widzę po tym albumie, że to nie jest seria dla mnie.

Thor stał się niegodny swego młota, po tym jak Nick Fury coś mu wyszeptał do ucha. Młot leżał długi czas na księżycu, zrozpaczony syn Odyna wpadł w depresję, a na Ziemi, przepraszam w Midgardzie, zaczyna (jak zwykle) dziać się dużo złego. Szczerze powiedziawszy fabuła "Gromowładnej" jakoś mnie nie powaliła, nawet gdy na scenę wkroczyła tajemnicza kobieta, będąca godną...

Aż wstyd przyznać, ale to chyba pierwszy komiks o Thorze, jaki czytałam w życiu. Był okej, nie zachwycił mnie jakoś ogromnie, ale czytało się szybko i przyjemnie. Mam nadzieję, że ten komiks pomoże mi jakoś odnaleźć się w nadchodzącym filmie - Thor: Miłość i Grom.

Aż wstyd przyznać, ale to chyba pierwszy komiks o Thorze, jaki czytałam w życiu. Był okej, nie zachwycił mnie jakoś ogromnie, ale czytało się szybko i przyjemnie. Mam nadzieję, że ten komiks pomoże mi jakoś odnaleźć się w nadchodzącym filmie - Thor: Miłość i Grom.

Słaby wstęp do dobrej serii.

Słaby wstęp do dobrej serii.

Wydarzenia z serii Grzech Pierworodny sprawiają, że Thor Odinson staje się niegodny dzierżyć mjolnir. W jego miejsce dostajemy nowego Thora, a raczej Thorzyce, której tożsamość owiana jest jak na razie tajemnicą. Fabuła tego tomu opowiada o początkowych poczynaniach naszej świeżej protagonistki. Kontynuacja wątków, humor, relacje między postaciami sprawiają, że czyta się go wyjątkowo dobrze i czujemy się jak w domu, bo to nadal jest historia o Thorze, tylko z nieco innej perspektywy. Warstwa graficzna jest rewelacyjna, no może poza brodą Odinsona. Po kolejny tom na pewno się zaopatrzę, tak więc polecam serdecznie.

Wydarzenia z serii Grzech Pierworodny sprawiają, że Thor Odinson staje się niegodny dzierżyć mjolnir. W jego miejsce dostajemy nowego Thora, a raczej Thorzyce, której tożsamość owiana jest jak na razie tajemnicą. Fabuła tego tomu opowiada o początkowych poczynaniach naszej świeżej protagonistki. Kontynuacja wątków, humor, relacje między postaciami sprawiają, że czyta się go...

Ta i więcej recenzji komiksów na GeekLife.pl
Zapraszam :)

Podczas Grzechu Pierworodnego Nick Fury wyszeptał Thorowi na ucho kilka słów, które sprawiły, że bóg piorunów upuścił Mjolnir i nie dał rady go ponownie unieść. Od tamtych wydarzeń minęło sporo czasu, ale młot dalej tkwi na Księżycu, a Thor ponownie używa swój topór Jarnbjorn, którym władał przed wiekami. Mimo rozsypki Asgardczyk nie zapomniał o obronie Ziemi i rusza do walki z Lodowymi Olbrzymami, które wraz z Mrocznym Elfem Malekithem zaatakowały ziemskie podwodne laboratorium. Wtem pojawia się ona! Mjolnir do tej pory nie słuchało nikogo, nawet Odyna, który go przecież stworzył, a teraz pozwolił się unieść kobiecie. Wątła blondynka okazuje się godna i wraz z młotem przyjmuje imię władcy piorunów. Oto jest Thor Gromowładna!

Kim jest nowa pani Mjolnira? Póki co nie wiadomo. Nie wie tego ani czytelnik, ani Thor, ani Freya, ani nawet Odyn nie mogący zdzierżyć świadomości, że jest coś czego nie może się dowiedzieć. Sprawę oczywiście najbardziej przeżywa sam Thor, od teraz tylko Odinson, którego zdrowy rozsądek wypiera ślepa furia i nienawiść do nowej właścicielki jego młota.

Konflikt Thora z Gromowładną jest nawet ważniejszym wydarzeniem niż intryga głównego złego – Malekitha. Wielka scena walki pomiędzy byłym i aktualnym posiadaczem młota jest spektakularna i okraszona fajnymi dialogami. Sam Mroczny Elf ma swoje momenty, okazuje się być godnym przeciwnikiem i posiada całkiem znośne poczucie humoru. Jason Aaron postarał się o to, by historia była jednocześnie znacząca i lekka w odbiorze.

A nowa Thor? Jest fantastyczna! Dopiero teraz czuć jak bardzo skostniałą postacią był w ostatnich latach Odinson. Dziewczyna przyjmując imię Thora nabyła też manier charakterystycznych dla Asgardczyków, co zobrazowane jest w postaci charakterystycznych dymków dialogowych. Nawet jeśli nowa Thor wygłasza jakieś górnolotne kwestie to w jej głowie kłębią się myśli, prawdziwe myśli osoby spod maski. Kim jest dziewczyna? Można się łatwo domyślić, ale rozwiązanie zagadki nastąpi w drugim tomie za kilka miesięcy.
Kreska Russella Dautermana (zeszyty #1-4) jest bliska serii Avengers Hickmana, a Thor wygląda niemalże identycznie. Można przyczepić się jedynie do kilku chaotycznych kadrów, na których nie wiadomo co się dzieje, jak choćby starcie Thora z Malekithem, którego wynik poznałem dopiero dzięki dialogom, ponieważ z kadrów nie można było zbyt wiele wywnioskować. Zeszyt #5 ilustrował Jorge Molina, który zdecydował się na nieco inny styl graficzny podkreślający wyniosłość postaci i przywiązując dużą wagę do mimiki twarzy. Wyszło bardzo ładnie!

Thor Gromowładna udowadnia, że warto było czekać! Przekombinowane przygody Asgardczyka częściej męczyły niż bawiły, więc zmiana to nie tylko chwyt marketingowy, ale też bardzo potrzebny powiew świeżości. Zdecydowanie polecam!
 

Ta i więcej recenzji komiksów na GeekLife.pl
Zapraszam :)

Podczas Grzechu Pierworodnego Nick Fury wyszeptał Thorowi na ucho kilka słów, które sprawiły, że bóg piorunów upuścił Mjolnir i nie dał rady go ponownie unieść. Od tamtych wydarzeń minęło sporo czasu, ale młot dalej tkwi na Księżycu, a Thor ponownie używa swój topór Jarnbjorn, którym władał przed wiekami. Mimo...

BOGINI PIORUNÓW

Całkiem niezła seria „Thor” pisana przez Jasona Aarona zakończyła się na czterech tomach w momencie, kiedy tytułowy bohater stał się niegodny dzierżenia swojego młota. Nowy tytuł z asgardzkim bogiem piorunów zaczyna się w tym właśnie miejscu, wprowadzając na scenę całkiem nową postać i kontynuując wątki z poprzedniej odsłony. Ale szczypta tajemnicy, powrót Odyna i utrzymanie całości w klimacie kinowych filmów z Thorem sprawia, że „Gromowładna” to rozrywka lepsza, niż się spodziewałem – a zarazem także lepsza od swego poprzednika.

W wyniku wydarzeń opisanych w evencie „Grzech Pierworodny” Thor, po tym, jak Fury wyszeptał mu coś do ucha, przestał być godny dzierżenia Mjonira. Młot przebywa obecnie na Księżycu i heros, mimo usilnych starań, nie jest w stanie go podnieść. Co takiego usłyszał od Fury’ego? To na razie musi zaczekać. Powraca bowiem Odyn, który chce odzyskać swoją władzę od żony. Jak się jednak okazuje, ani żaden z Asgardczyków, ani nawet on, nie są w stanie podnieść Mjolnira. Czyżby więc to nie Thor był niegodny, a coś stało się z samym młotem? Jakby mało było kłopotów, Ziemię atakują lodowe olbrzymy, a Odyn i Freyja mają odmienne zdanie na temat tego, czy pomóc mieszkańcom Midgardu.
Tymczasem na Księżycu pojawia się ona, tajemnicza kobieta, która podnosi młot i zaczyna nim władać. Jako bogini piorunów wkracza do akcji. Teraz to w jej rękach spoczywa bezpieczeństwo Ziemi, ale Thor nie zamierza siedzieć spokojnie w obliczu czegoś takiego. Kim jest nowa gromowładna? I jakie sekrety skrywa?

Całość recenzji na moim blogu: http://ksiazkarniablog.blogspot.com/2018/03/thor-1-gromowadna-jason-aaron-russell.html

BOGINI PIORUNÓW

Całkiem niezła seria „Thor” pisana przez Jasona Aarona zakończyła się na czterech tomach w momencie, kiedy tytułowy bohater stał się niegodny dzierżenia swojego młota. Nowy tytuł z asgardzkim bogiem piorunów zaczyna się w tym właśnie miejscu, wprowadzając na scenę całkiem nową postać i kontynuując wątki z poprzedniej odsłony. Ale szczypta tajemnicy, powrót...