Audubon. Na skrzydłach świata

Te imiona i nazwisko, Jean-Jacques Audubon lub John James Audubon, do niedawna zupełnie nic mi nie mówiły. I chociaż komiks nie przedstawia ścisłej biografii tego specyficznego przyrodniczego zapaleńca i jedynie pobieżnie przybliża sylwetkę ornitologa-pasjonata, to dzięki niemu moja wiedza poszerzyła się o kolejną fascynującą postać. Wiele scen przedstawionych w tej graficznej książce jest inspirowanych pismami Audubona, zamieszczone są również wyrywki jego listów z podróży. Ciągle jednak jest to dość swobodna wariacja na temat jego życia – pobieżna, naiwna i płytka. Po tej lekturze tyle chciałabym o Audubonie jeszcze się dowiedzieć! A przede wszystkim obejrzeć te wspaniałe reprodukcje akwarel, które z takim zapałem malował i gromadził. Niestety w komiksie jest ich zaledwie kilka.
Kreska Jérémiego Royera nie jest najgorsza, ale też nie oszałamia.
Według mnie jest to ciekawa rysunkowa historia, ale zdecydowanie dla nastoletniego odbiorcy, chociaż w przypadku takich laiczek jak ja również się sprawdziła.
Polecam wszystkim tym, którzy o Audubonie nie wiedzą nic. Skutkiem ubocznym przeczytania komiksu może być jednak wielki niedosyt.

#WyzwanieLC2024 czerwiec
Przeczytam książkę z motywem podróży

Te imiona i nazwisko, Jean-Jacques Audubon lub John James Audubon, do niedawna zupełnie nic mi nie mówiły. I chociaż komiks nie przedstawia ścisłej biografii tego specyficznego przyrodniczego zapaleńca i jedynie pobieżnie przybliża sylwetkę ornitologa-pasjonata, to dzięki niemu moja wiedza poszerzyła się o kolejną fascynującą postać. Wiele scen przedstawionych w tej...

Komiks ten nie próbuje pokazać prawdy historycznej, a skupia się na osobowości autora. Trudno mi ocenić, czy to dobra decyzja, skoro bierzemy na paletę prawdziwego człowieka i tworzymy wokół śladów jego życia fabułę, jaka zawsze załamuje obraz. Jestem za trzymaniem się tego, co wiemy na pewno. Nie mniej — to przyzwoita opowieść o pasji, jaka zabiera zdrowie i izoluje od rodziny, ale jest wszystkim, co naprawdę się liczy.

Komiks ten nie próbuje pokazać prawdy historycznej, a skupia się na osobowości autora. Trudno mi ocenić, czy to dobra decyzja, skoro bierzemy na paletę prawdziwego człowieka i tworzymy wokół śladów jego życia fabułę, jaka zawsze załamuje obraz. Jestem za trzymaniem się tego, co wiemy na pewno. Nie mniej — to przyzwoita opowieść o pasji, jaka zabiera zdrowie i izoluje od...

Sam komiks mi się zbytnio nie podobał, ale jako że to komiks, na rysunki również spojrzeć trzeba. A jako że są bardzo ładne, (spodziewałem się ich, jako że rok temu czytany był przez mnie Darwin z tej serii) i biografia tego fascynującego człowieka opisana była dobra, jakżeby w skrócie. Samego go nie lubię, ale to nie o to chodzi.

Sam komiks mi się zbytnio nie podobał, ale jako że to komiks, na rysunki również spojrzeć trzeba. A jako że są bardzo ładne, (spodziewałem się ich, jako że rok temu czytany był przez mnie Darwin z tej serii) i biografia tego fascynującego człowieka opisana była dobra, jakżeby w skrócie. Samego go nie lubię, ale to nie o to chodzi.

ksiazka pieknie wydana, jednak tresc jest dosyc pobiezna i skrotowa

ksiazka pieknie wydana, jednak tresc jest dosyc pobiezna i skrotowa

💛 💛 💛 💛 💛 💛 💛 💛

💛 💛 💛 💛 💛 💛 💛 💛

Przepiękne ilustracje, fajna opowieść.
Za małe litery do czytania w chmurkach.

Przepiękne ilustracje, fajna opowieść.
Za małe litery do czytania w chmurkach.

Jean-Jacques Audubon to jeden z ważniejszych przedstawicieli amerykańskiej historii naturalnej, którego upór, talent malarski oraz fascynacja dzikim ptactwem zaowocowały stworzeniem „The Birds of America”. Postać tego nietuzinkowego ornitologa doby późnej nowożytności zainspirowała Fabiena Grolleau i Jérémiego Royer do stworzenia pozycji o jego niestrudzonej pracy podczas wyprawy w nieznane po Ameryce Północnej. „Na skrzydłach świata” przeplata fakty historyczne z fikcyjnymi zdarzeniami, co służy uwydatnieniu obsesji Audubona na punkcie ptaków, która zaczyna przejmować nad nim kontrolę, oddala go od najbliższych, czyni odmieńcem w kręgach naukowych i towarzyskich, a niekiedy skutkuje pogorszeniem zdrowia. Fabien Grolleau oraz Jérémie Royer trzymają się obranego kierunku historii o amerykańskim ornitologu. Skupiają się na jego osobowości, wobec czego w niewielkim zakresie przywołują obrazy niewolnictwa i zawłaszczania amerykańskiej przyrody przez białych kolonizatorów, a co zaburzyłoby odbiór nietuzinkowej postaci Audubona, w którym zawiera się wiele sprzeczności. Trudno zaakceptować fakt jego zamiłowania do przyrody przy równoczesnym, często bezrefleksyjnym odstrzale dzikich zwierząt, czego on sam bywa świadomy, skoro wyraża obawy z powodu postępującego zubożenia amerykańskiej fauny. „Na skrzydłach świata” to obiecujący komiks z przyjemną kreską i kolorystyką, w którym przybliżono odbiorcy postać jednostki ponadprzeciętnej w świecie natury utraconej, za co wyłączną odpowiedzialność ponosi człowiek.

Jean-Jacques Audubon to jeden z ważniejszych przedstawicieli amerykańskiej historii naturalnej, którego upór, talent malarski oraz fascynacja dzikim ptactwem zaowocowały stworzeniem „The Birds of America”. Postać tego nietuzinkowego ornitologa doby późnej nowożytności zainspirowała Fabiena Grolleau i Jérémiego Royer do stworzenia pozycji o jego niestrudzonej pracy podczas...

Szaleństwo i geniusz, kiedy brak równowagi, trudno jest obiektywnie ocenić wartość człowieka i jego pracy. Komiks oddaje moje emocje, czyli wartość pracy Audubona jako rysownika, ale pokazuje również "krwawe łowy" na te potrzeby. Takie mało empatyczne zachowanie, stawia u mnie znak zapytania, czy cenię sobie tego człowieka w ogóle. Ciągle nie wiem.

Szaleństwo i geniusz, kiedy brak równowagi, trudno jest obiektywnie ocenić wartość człowieka i jego pracy. Komiks oddaje moje emocje, czyli wartość pracy Audubona jako rysownika, ale pokazuje również "krwawe łowy" na te potrzeby. Takie mało empatyczne zachowanie, stawia u mnie znak zapytania, czy cenię sobie tego człowieka w ogóle. Ciągle nie wiem.

John James Audubon, geniusz, ale jakże tragiczny..

John James Audubon, geniusz, ale jakże tragiczny..

Gdy wiele lat temu zacząłem wgryzać się w historię świata XIX wieku, po pewnym czasie doszedłem do następujących wniosków. Był to okres wielkich odkryć naukowych z przeróżnych dziedzin, ale jednocześnie czas największej dewastacji naturalnego środowiska bodaj na wszystkich kontynentach. Liczby zwierząt wymordowanych dla sportu czy przez naukowców po prostu przytłaczają. Najlepszym dowodem na to jest postać Jean-Jacquesa Audubona, Francuza, który przybywszy do USA przedstawiał się jako Amerykanin i zmienił nawet imię na John James Audubon. Skatalogował on ponad 400 ptaków w swej pracy "Ptaki Ameryki", która pożarła niemal całe jego życie. Dziś jest uważany za jednego z prekursorów amerykańskiej ekologii, wielkiego miłośnika przyrody oraz jego nazwiskiem nazwano stowarzyszenie naukowo-artystyczne. Dla mnie, po lekturze tego komiksu mocno opartego na dziennikach podróżniczych Audubona i jego listach, ten człowiek z jednej strony dał światu wspaniałe obrazy ptaków i na pewno przybliżył ich naturę. Z drugiej jednak strony był krótkowzrocznym szaleńcem, zapatrzonym w swoją pracę oraz walnie przyczynił się do dewastacji środowiska.

Jeśli idzie o sam komiks, to naprawdę nie mam się do czego przyczepić. Już na wstępie autorzy, Fabien Grolleau (scenariusz) i Jeremie Royer (rysunek),wyraźnie zaznaczają, jaki cel przyświecał im przy pracach nad tym komiksem. Otóż nie trzymali się oni absolutnie wiernie faktów, pomijając na przykład okres gdy Audubon zajmował się handlem towarami i tak, jak inni korzystał z pracy czarnych niewolników, a skupili się na jego charakterze i zamiłowaniu do ornitologii. Choć w moim odczuciu trafniejsze określenie to "psychoza". Serio, dla mnie gość był ostro zafiksowany na tym punkcie, ale o tym napiszę za chwilkę. Co do samego komiksu, jako dzieła, to wypada ono bardzo przekonywujący. Mamy wspaniałe ilustracje, obrazujący kontynent Ameryki Północnej w czasach gdy był masowo dewastowany przez kolonizatorów z Europy. Widać wyraźnie, jak z upływem lat tereny lasów, do których wracał bohater tej historii, ustępowały pustkowiom. Audubon też to zauważa, ale w tym wypadku nieraz zachowuje się bardzo krótkowzrocznie. Pragnie sportretować jak najwięcej ptaków, nim inni je wybiją. Problem w tym, że sam przy tym masowo poluje, aby namalować wszelkie detale z bliska.

Tak ten komiks świetnie obrazuje jego osobowość, przy tym wrzucając cytaty z jego dzienników podróżniczych i starając się je choć trochę zweryfikować, bowiem Audubon niewątpliwie często ubarwiał swe opowieści i sam w to wierzył. Autorzy komiksu nie wybielają tez jego postaci, wyraźnie pokazując jego paranoję,która spowodowała oddalenie się od rodziny, zaniedbanie jej oraz swojego stanu zdrowia. W pewnym momencie podróżnik tak się wyniszczył, że groziła mu śmierć godowa, bo wszystkie zarobione z trudem pieniądze wydawał na farby, przybory do malowania oraz amunicję do polowania na ptaki.

Czy zatem Audubon faktycznie przyczynił się do rozwoju ekologii w USA oraz można nazwać go za jej ojca. Szczerze - osobiście nie jestem pewien. Z jednej strony jego badania na pewno przydały się nauce, z drugiej zaś jego konkurent nazwiskiem Willson nie dokonał aż takich szkód w środowisku naturalnym. Owszem, opisał przez to mniej ptaków, jego rysunki nie były sztuką samą w sobie, a bardziej pracami naukowymi, ale też nie wybijał setki ptaków dziennie, tylko po to, aby oddać jakość ich piór. Dodajmy do tego fanatyzm naszego Francuza na punkcie swej pracy oraz na przykład tezy, że jak danego gatunku jest rzesza, to można na niego polować do woli, a zaczyna się robić nieciekawie. Ja wiem, że w XIX wieku był inny światopogląd, ale to on przyczynił się do dewastacji naturalnego środowiska. Nawet sam Audubon zaczął to zauważać podczas swej ostatniej wyprawy u schyłku swego życia.

Zatem dla mnie jego osoba, jak i ten komiks, to swego rodzaju ostrzeżenie. Przestroga przed fanatycznym podążaniem za dziełem, które w zasadzie przerastało samotnego człowieka. Przestroga, aby dbać o naturę, a nie wyniszczać ją pod własne zachcianki, bo co innego kontrola danej populacji, gdy ta nie ma naturalnych drapieżników, a co innego strzelanie do zwierząt dla sportu. Polecam zatem ten komiks nie tyle miłośnikom przyrody, co po prostu ludziom. Zwykłym ludziom, którzy mają w sobie choć odrobinę empatii.

Gdy wiele lat temu zacząłem wgryzać się w historię świata XIX wieku, po pewnym czasie doszedłem do następujących wniosków. Był to okres wielkich odkryć naukowych z przeróżnych dziedzin, ale jednocześnie czas największej dewastacji naturalnego środowiska bodaj na wszystkich kontynentach. Liczby zwierząt wymordowanych dla sportu czy przez naukowców po prostu przytłaczają....