Negatyw, Zodiak i cała ta główna fabuła wcale mnie nie obchodzą, ale humor Petera w punkt.

Negatyw, Zodiak i cała ta główna fabuła wcale mnie nie obchodzą, ale humor Petera w punkt.

PRZYSZŁOŚĆ SPIDERA

Po mocno przeciętnym pierwszym tomie nowych przygód Spider-Mana, nadszedł czas na ciąg dalszy. Czy jest lepiej? Początek tego nie zapowiada, bo pierwsze zeszyty są nawet jeszcze słabsze, potem jednak opowieść wreszcie łapie wiatr w żagle i niemal udaje jej się wrócić do poziomu, do jakiego przyzwyczaiły nas wcześniejsze tomy. A że jednocześnie zapowiedziane zostają naprawdę intrygujące wydarzenia, a fabuła powiązana z „Dead No More: Clone Conspiracy” zaczyna nabierać tempa, miłośnicy Spidera powinni sięgnąć po ten tom.

W tym albumie wydarzenia dzieją się właściwe na trzech różnych polach. Echa walki ze Skorpionem wciąż jeszcze pobrzmiewają wokoło, gdy Peter musi zmierzyć się z nowym zagrożeniem. Z więzienia uwolniony zostaje Pan Negatyw i zaczyna wdrażać w życie swój szalony plan. Spider-Man, który w ramach służbowych obowiązków trafia do Chin, będzie musiał stawić mu czoła, tym bardziej, że ten przejął kontrolę nad jego przyjaciółmi i chce też zniewolić… Parkera.
To jednak dopiero początek, bo oto na scenie znów pojawia się Zodiak. Walka z organizacją rzuci Pająka nie tylko w podróż po świecie, ale także i w kosmos. Gdy wydarzenia nabierają tempa, jak można pokonać wroga, który potrafi przewidywać przyszłość? Ważniejsze jednak staje się pytanie, co takiego dostrzega w owej przyszłości Skorpion? Bo to, co odkrywa, może zmienić wszystko…
Tymczasem tajemniczy człowiek w czerwieni dalej rekrutuje wrogów Spider-Mana. Wraz z pomocą Rhino wydostaje z więzienia Curta Connorsa. Jaki jednak jest jego plan? I co to będzie oznaczało dla życia Petera?

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2019/04/amazing-spider-man-globalna-siec-2.html

PRZYSZŁOŚĆ SPIDERA

Po mocno przeciętnym pierwszym tomie nowych przygód Spider-Mana, nadszedł czas na ciąg dalszy. Czy jest lepiej? Początek tego nie zapowiada, bo pierwsze zeszyty są nawet jeszcze słabsze, potem jednak opowieść wreszcie łapie wiatr w żagle i niemal udaje jej się wrócić do poziomu, do jakiego przyzwyczaiły nas wcześniejsze tomy. A że jednocześnie...