Zdecydowanie bardziej przypadła mi do gustu Opowieść wigilijna, czyli kolęda prozą napisana przez Ch. Dickensa.

Zdecydowanie bardziej przypadła mi do gustu Opowieść wigilijna, czyli kolęda prozą napisana przez Ch. Dickensa.

Człowiek w poszukiwaniu ciepła i miłości jest w stanie zrobić wiele. Dokonać cudów, walczyć do ostatniej kropli krwi. Ale czy można zaprzedać swoją duszę samemu diabłu? Jak takie wydarzenie wpłynie na życie? Jak zmienia się jego ścieżki. I czy faktycznie to będzie tym, czego pragnął?
Pewnego zimowego wieczoru, tuż przed Wigilią do mieszkania Michała puka zziębnięta dziewczyna pytając o swego ojca. Niestety nie mieszka tu nikt taki, wiec odchodzi. Michał widzi ze swego pokoju, że dziewczynę zaczyna szarpać pewna zgarbiona sylwetka. Biegnie jej na ratunek niczym dzielny rycerz. I nawet nie przeczuwa, w jakie tarapaty się wplątał. Jak wielkie niebezpieczeństwo ściągnie na siebie i swoja rodzinę. przyjdzie im walczyć z samym złem w postaci dom Patrizio i jego cerberem. Tym porywaczem jest Janusz Baśniewski - ojczym Kasi. Jest lamplighterem, czyli latarnikiem. Skrywa on w swym sercu wielką miłość, dla której zaprzedał duszę samemu diabłu, by ocalić ukochaną Caterinę. Zostaje Księciem Wieczności. Cała jego trzystuletnie życie okazało się być błędną decyzją. Ciągle jest niezadowolony. Aby kolejny raz zmienić bieg swego życia ponownie decyduję się na pakt. I w tym celu potrzebna jest mu pasierbica.
A Michała i Kasię połączy pierwsza i wyjątkowa, taka czysta miłość. Będą się bronić wszystkimi znanymi im sposobami.
Wyjątkowa historia o miłości z elementami baśniowymi i fantastycznymi. Ukazuję walkę dobra ze złem. Elementy baśniowe przeplatają się z realistycznymi, które idealnie się dopełniają. Idealna lektura na zbliżające się dużymi krokami święta.
Polecam

Człowiek w poszukiwaniu ciepła i miłości jest w stanie zrobić wiele. Dokonać cudów, walczyć do ostatniej kropli krwi. Ale czy można zaprzedać swoją duszę samemu diabłu? Jak takie wydarzenie wpłynie na życie? Jak zmienia się jego ścieżki. I czy faktycznie to będzie tym, czego pragnął?
Pewnego zimowego wieczoru, tuż przed Wigilią do mieszkania Michała puka zziębnięta...

Chociaż opowieść ta miała swoją premierę w połowie października, to przedsionek świąteczno-zimowo-grudniowych wieczorów idealnie wpisze się w jej klimat. I od razu uprzedzę Was, iż to gatunek powieść obyczajowej połączonej z elementami fantastyki i baśni. W warstwie drugoplanowej dominuje świat realistyczny nasiąknięty wyjątkową aurą tajemniczości, która rozbudza naszą ciekawość i zmysły. I chociaż to historia skomplikowanej, ale szczerej i pięknej miłości trzeba przyznać, iż autor pokazał również różnorodność ludzkiej psychiki, pozwalając, by narastające w nas pytania o sensowność pewnych zachowań, granic poświęceń, pragnień zachowały swój wyjątkowy przekaz. I chociaż nie gustuję w tego typu literaturze, otwieram się powoli na nowe doznania, a z czystym sumieniem powiem, iż elementów fantastyki jest tu naprawdę niewiele.

Czworo bohaterów, z których każdy w sercu nosi swoje uczucia i sekrety. Michał przypadkiem da się wciągnąć w wir niebezpiecznych wydarzeń. Postać jego ojca pozwoli akcji na punkt zwrotny. W Kasi niespodziewanie wybuchnie cała głębia i szczerość miłości, a mroczna postać Baśniewskiego okaże się człowiekiem, który w imię miłości, chorych, despotycznych działań i zachowań zaprzeda duszę samemu diabłu, byle spełnić swoje ambicje i plany. Jest jeszcze czas, który pełni określoną rolę w tej sugestywnej i zaczepnej opowieści. Mierzony niemal ziarenkami w klepsydrze stanie się retrospekcyjnym wahadłem, które zabierze nas w nieoczekiwany ciąg wydarzeń.


Te postaci tyle samo łączy, co dzieli. Ich światy, wyrwane szponom zła nieodmiennie toczą boje o to, co dobre, co zgodne z ich światopoglądami. Spowiedź Księcia Wieczności w moim odczuciu odziera dwie strony naszej ludzkiej natury. Pokazuje, do jakich jesteśmy w stanie posunąć się kroków, jak nisko upaść, jak wiele poświęcić, by spełnić swoje ego, pragnienie odzyskania tego, co kochamy. Każdy z tych bohaterów ma swój odmienny życiorys, według innych żyje zasad,

Aurę zagadkowych wątków i tajemnic podsyca jeszcze bardziej specyficzny język opowieści, którego autor okrasza charakterystycznymi zwrotami, czy frazami. Obraz wykreowanego świata przedstawionego sprowadza nas do głębszych refleksji i przemyśleń.



"Wigilijna opowieść" Janusza Niżyńskiego uwypukla prawdziwość uczuć i zmysłów, nadając jej ton swoistej eteryczności. Miłość jest tutaj wartością nadrzędną, udowadnia, że możliwie jak najczulsze jej doświadczanie i bliskość drugiego człowieka jest jednym z elementarnych wartości. Otwiera przestrzeń nieznanych rewirów ludzkiej wrażliwości, magię afektów. Zakończenie opowieści pozostawia pewien stopień niedosytu, bo chociaż autor zbudował odnośnik do jasnego, konkretnego przekazu, budzi jednocześnie wiele domysłów i możliwość dopowiedzenia tej historii po swojemu. Szczerze polecam!

https://nietypowerecenzje.blogspot.com/2018/11/wigilijna-opowiesc-janusz-nizynski.html

Chociaż opowieść ta miała swoją premierę w połowie października, to przedsionek świąteczno-zimowo-grudniowych wieczorów idealnie wpisze się w jej klimat. I od razu uprzedzę Was, iż to gatunek powieść obyczajowej połączonej z elementami fantastyki i baśni. W warstwie drugoplanowej dominuje świat realistyczny nasiąknięty wyjątkową aurą tajemniczości, która rozbudza naszą...

"Dopiero teraz zdałem sobie sprawę, jakimże świetnym wynalazkiem służącym ludzkości jest śmierć!".


Jak mocno trzeba kogoś kochać, by dopuścić się takiego poświęcenia. Czy kochanie usprawiedliwia przekraczanie wszelkich, możliwych granic? I czy gdybyście mieli taką możliwość to zrobilibyście wszystko, aby przedłużyć życie ukochanej osobie? Takie refleksje wywołała we mnie krótka minipowieść Janusza Niżyńskiego.

Janusz Niżyński to z wykształcenia inżynier, a z zamiłowania meloman i publicysta. Autor od ponad dwóch dekad uprawia działalność literacką, której wizytówką jest jedna z najstarszych stron w polskim internecie janusz.nizynski.pl W jego dorobku można znaleźć powieści, netowiska oraz bajki dla dzieci i dorosłych, a także felietony zamieszczane w prasie ogólnopolskiej i korporacyjnej.

Do drzwi Michała puka Kasia, która szuka swojego prawdziwego ojca i jednocześnie ucieka przed swoim ojczymem pragnącym ją poślubić. Michał ratuje bohaterkę przed porwaniem, ale to dopiero początek ich kłopotów Młodzi muszą walczyć o swoją miłość z mężczyzną, który w imię tego uczucia, zaprzedał duszę samemu diabłu.

"Wigilijna opowieść" to dość krótka historia łącząca w sobie elementy realizmu i fantastyki, przypominająca nieco baśniową konwencję. Konstrukcja zdarzeń fabularnych nie jest skomplikowana, a schemat kompozycyjny tego utworu oparty został o znany czytelnikom motyw triumfu dobra nad złem. Przenikanie się świata realnego z nadprzyrodzonym, w tym wypadku iście diabelskim, wywołuje szereg pytań o istniejące normy moralne i granice ludzkich pragnień. Jest więc mrok, ciemność, ale także miłość, oraz odwieczna walka dobra ze złem.

Janusz Niżyński wykreował niezwykle mroczną postać Baśniewskiego - ojczyma Kasi, który jak się okazuje jest lampilighterem, czyli latarnikiem. To kreacja pobudzająca wyobraźnię, której historia życia wywołuje wiele pytań o granicę pomiędzy prawdziwą miłością, a jej despotycznym pragnieniem. Autor funduje czytelnikowi wędrówkę w przeszłość Baśniewskiego, która to ukazuje pełne spektrum wydarzeń, jakie doprowadziły go do miejsca, w którym obecnie się znajduje. Historia jego miłości do Catariny wywołuje przerażenie, ale także swego rodzaju litość. To bohater dość niejednoznaczny, a takich lubię.

Historia Michała i Kasi to jednak przede wszystkim sensualna opowieść o miłości, takim prawdziwym uczuciu, które zdarza się tylko raz. Podobnie jest z historią Baśniewskiego i Catariny, jednak tutaj miłość przeradza się w chore pragnienie posiadania kogoś na wieczność, co wywołuje określone skutki. Nadprzyrodzony wątek jedynie dodaje tej warstwie swoistego dreszczyku emocji.

Janusz Niżyński swoją prozą skłania do zadania sobie kilku pytań, ale nie udziela jednoznacznej odpowiedzi w ich warstwie moralnej. Otwarte zakończenie "Wigilijnej opowieści" można definiować różnorako, podobnie jak ludzkie pragnienia i obsesje. Warto się z takim podejściem skonfrontować czytając tę krótką minipowieść, na którą wystarczy wam zarezerwować sobie jeden wieczór.

https://www.subiektywnieoksiazkach.pl

"Dopiero teraz zdałem sobie sprawę, jakimże świetnym wynalazkiem służącym ludzkości jest śmierć!".


Jak mocno trzeba kogoś kochać, by dopuścić się takiego poświęcenia. Czy kochanie usprawiedliwia przekraczanie wszelkich, możliwych granic? I czy gdybyście mieli taką możliwość to zrobilibyście wszystko, aby przedłużyć życie ukochanej osobie? Takie refleksje wywołała we mnie...