Zderzenie dwóch odległych światów i odmiennych mentalności spotyka miłość. W książce poznajemy kilka historii małżeństw Polek z Izraelczykami. Co ciekawe, wszystkie pary zdecydowały się zamieszkać w Izraelu. Autorka przybliża Czytelnikom realia życia w żydowskim państwie oczami Polek i jednego Żyda, który ma
żonę Polkę. Chwilami jest to słodko-gorzka opowieść, zdecydowanie bez lukru. Ciekawie przedstawiona jest różnica między Żydami aszkenazyjskimi i sefardyjskimi.
Lektura do przeczytania dla przyjemności i raczej nie zostanie na dłużej w pamięci.

Zderzenie dwóch odległych światów i odmiennych mentalności spotyka miłość. W książce poznajemy kilka historii małżeństw Polek z Izraelczykami. Co ciekawe, wszystkie pary zdecydowały się zamieszkać w Izraelu. Autorka przybliża Czytelnikom realia życia w żydowskim państwie oczami Polek i jednego Żyda, który ma
żonę Polkę. Chwilami jest to słodko-gorzka opowieść,...

Ciekawe historie, w końcu poznałam kilka historii które nie są pełne cukrowej wyobraźni. Parę lat temu spotkałam kilka kobiet, który marzyły o miłości w barwach Izraelskich. A mnie to dziwiło i zaskakiwało, ilość naszych różnic kulturowych i religijnych wprowadza dodatkowe trudności w relacjach męsko-damskich. Książka częściowo ich dotyka, ale pokazuję też nowoczesne podejście wielu osób a dodatkowo, jak wiele kobieta jest w stanie zmienić dla miłości. Ciekawa książką, chociaż nie potrafię całkowicie wczuć się w opowiedziane historie.

Ciekawe historie, w końcu poznałam kilka historii które nie są pełne cukrowej wyobraźni. Parę lat temu spotkałam kilka kobiet, który marzyły o miłości w barwach Izraelskich. A mnie to dziwiło i zaskakiwało, ilość naszych różnic kulturowych i religijnych wprowadza dodatkowe trudności w relacjach męsko-damskich. Książka częściowo ich dotyka, ale pokazuję też nowoczesne...

Zdecydowałam się na książkę po przeczytaniu wywiadu z autorką i na jego podstawie spodziewałam się innego reportażu. Niemniej przedstawione historie były ciekawe, choć powierzchowne. Izrael wcale nie jawi mi się jako kraj o wyższym poziomie życia. Kiedy czytam o wojnie, o zamkniętych dzielnicach ortodoksyjnych Żydów, ksenofobii , nietolerancji, przekupionych politykach, wówczas utwierdza się we mnie przekonanie, że Izrael od lat ewoluuje tylko w kierunku coraz większego nacjonalizmu i coraz większego wpływu religii na życie społeczne. Wiele bohaterek książki to potwierdza. Nie chciałabym żyć w takim kraju i z książki nie dowiedziałam się właściwie, dlaczego opisane tam kobiety zamieszkały na stałe w Izraelu. Wydaje mi się, że to na zasadzie "wpadła śliwka w kompot" i jakoś to będzie. Owszem, zakochały się i to jest jakiś argument, ale czy wystarczający? Dla mnie nie, różnice kulturowe są zbyt duże, aby nie wylądować na marginesie.

Zdecydowałam się na książkę po przeczytaniu wywiadu z autorką i na jego podstawie spodziewałam się innego reportażu. Niemniej przedstawione historie były ciekawe, choć powierzchowne. Izrael wcale nie jawi mi się jako kraj o wyższym poziomie życia. Kiedy czytam o wojnie, o zamkniętych dzielnicach ortodoksyjnych Żydów, ksenofobii , nietolerancji, przekupionych politykach,...

Kto lepiej opowie o różnicach kulturowych, mentalnych, o wadach i zaletach życia w innym kraju, jak ktoś kto doświadcza tego na co dzień? Nie tylko jako ekspat czy emigrant, w warstwie zewnętrznych kontaktów z innymi ludźmi, ale w każdej chwili swojego życia, czyli dokonując wyboru by również życie rodzinne było strefą gdzie te różnice są obecne. Sylwia Borkowska w swojej książce przytacza nam historie Polek (ale i jednego Polaka),które miłość zaprowadziła do Izraela. Co ciekawe, jest to pełen przekrój przez różne doświadczenia, bo świadomie autorka dobrała te historie tak, by bohaterki (i bohater) były w różnym wieku, miały odmienny staż małżeński, ale i długość pobytu w tym kraju. Dzięki temu możemy wyłapać nie tylko to co być może jest aktualne teraz, ale i te zmiany, które przecież zachodzą również w samym Izraelu. Te doświadczenia są istotne również ze względu na postrzeganie wielu spraw: bezpieczeństwa, obowiązkowej służby wojskowej (gdy muszą iść do niej dzieci),zwyczajów, czy nawet patrzenia na historię. Różne fale emigracji zmieniały również rzeczywistość zastawaną przez tych, którzy przybywali po nich. Dziś mimo całej egzotyki i naszych skojarzeń z Izraelem, większość mieszkańców wcale nie jest jakoś mocno zaangażowana w praktyki religijne, a wielu z nich jest ateistami. Czemu więc postanowili tam zostać, mimo tego, że wiele sfer życia jednak wciąż mocno jest powiązana z konserwatywnymi rozwiązaniami rodem z nakazów religijnych?
I tu pewnie odpowiedzi może być wiele, ale jednak wyraźny jest obraz Izraela jako kraju nowoczesnego, wielobarwnego (również kulturowo),pełnego słońca, oferującego lepsze warunki życia niż Polska. A gdy dodamy do tego miłość, przywiązanie do rodziny, którego nie można Izraelczykom odmówić, nic dziwnego że wielu cudzoziemców postanawia właśnie tam zostać. Wśród nich również Polki. Najczęściej nie decydowały się one na zmianę wyznania, ale starały się nauczyć zwyczajów religijnych rodziny męża (i żony). Opowiadają więc o tym co je zdziwiło, co polubiły, co je drażni i do czego przyzwyczaić się nie mogą, o relacjach z otoczeniem, o początkach swojego pobytu i o tym co teraz. Czy dzięki temu dowiemy się trochę więcej o tym kraju? I tak i nie, bo przecież to historie mocno subiektywne, trudno więc traktować je jako idealne odzwierciedlenie rzeczywistości. Interesujące może być na pewno dotknięcie codziennego życia i zwyczajów, próba odpowiedzi na pytania mniej lub bardziej kuriozalne: czy np. gojka może zapalić gaz gdy gotuje w kuchni żydowskiej, czemu wyjeżdża się z Izraela by wziąć ślub gdzie indziej albo czy w szabat można jeździć autem. Całość czyta się szybko i choć pozostawia spory niedosyt, pozwala też na rozwianie pewnych stereotypów, rozbudzenie ciekawości.
recenzja również na: https://notatnikkulturalny.blogspot.com/2023/06/moj-maz-zyd-historie-polek-w-izraelu.html

Kto lepiej opowie o różnicach kulturowych, mentalnych, o wadach i zaletach życia w innym kraju, jak ktoś kto doświadcza tego na co dzień? Nie tylko jako ekspat czy emigrant, w warstwie zewnętrznych kontaktów z innymi ludźmi, ale w każdej chwili swojego życia, czyli dokonując wyboru by również życie rodzinne było strefą gdzie te różnice są obecne. Sylwia Borkowska w swojej...

Z tej książki można wyciągnąć różne rzeczy. Można natknąć się na przejawy zachowań szowinizujących i nacjonalizujących u Izraelczyków, szczególnie tych starszych. Można natknąć się na dowody na to, że czasami antysemityzm który jest w nas bywa tak subtelny, że nawet go nie zauważamy. A równocześnie że to wszystko wiąże się może nawet bardziej z naszą tożsamością niż brutalnie i okrutnie rozumianą ksenofobią.

To jest książka, w której polityka bardzo subtelnie się przewija, a równocześnie potrafi mieć decydujące znaczenie dla ludzkich relacji i emocji, na przykład kiedy trzeba walczyć z bezdusznym urzędem imigracyjnym. W tej książce jest wojna, która człowiekowi powszednieje.

Ale przede wszystkim to kilka naprawdę osobistych historii, które pokazują że w niejednorodnym świecie mamy ze sobą ciągle mnóstwo wspólnego, a poszukiwanie pola do porozumienia zazwyczaj przynosi pozytywne efekty. No i przede wszystkim to książka o miłości.

Z tej książki można wyciągnąć różne rzeczy. Można natknąć się na przejawy zachowań szowinizujących i nacjonalizujących u Izraelczyków, szczególnie tych starszych. Można natknąć się na dowody na to, że czasami antysemityzm który jest w nas bywa tak subtelny, że nawet go nie zauważamy. A równocześnie że to wszystko wiąże się może nawet bardziej z naszą tożsamością niż...

Skłoniła mnie do refleksji książka Sylwii Borowskiej - a takie książki lubię najbardziej!
Zawiera kilka reportaży Polek, które wyjechały do Izraela, bo wyszły za mąż za Żyda.
Ponieważ nie byli to Żydzi ortodoksyjni, nie ma co się spodziewać opowieści o jakiejś przepaści kulturowej. A już z pewnością nie większej niż między naszymi polskimi rodzinami.
Współczesny Izrael jest egzotyczny bardziej pod względem geograficznym niż jakimś innym…
Nawet Ci Żydzi, których ja poznałam, nie różnią się od nas specjalnie ani wyglądem, ani zachowaniem.
No może poza tym, że są od nas bardziej otwarci a niepełnosprawność nie jest w ich odbiorze niczym niezwykłym.
Lubię ten naród i liczę, że jeszcze będzie mi dane poznać prawdziwego ortodoksa… Takiego w chałacie, z pejsami, który celebruje święta żydowskie ze wszystkimi tradycjami!
I odpowie mi na wszystkie moje pytania…
Ale podsumowując książkę - w każdym małżeństwie wiele zależy od tego co i ile wyniesie się ze swojego rodzinnego domu.
To wychowanie jest kluczowe - nie nacja.
Jak najbardziej polecam!

Skłoniła mnie do refleksji książka Sylwii Borowskiej - a takie książki lubię najbardziej!
Zawiera kilka reportaży Polek, które wyjechały do Izraela, bo wyszły za mąż za Żyda.
Ponieważ nie byli to Żydzi ortodoksyjni, nie ma co się spodziewać opowieści o jakiejś przepaści kulturowej. A już z pewnością nie większej niż między naszymi polskimi rodzinami.
Współczesny Izrael...

Krótkie i ciekawe reportaże. Przeczytałem je w jeden dzień. Zabierając się do tej publikacji moim celem nie było zgłębianie całej psychologii miłości itd itp. Bardziej interesowały mnie aspekty kulturalne związków Żydów z gojami. Na szczęście takie aspekty w książce się pojawiły i dlatego jest w pełni zadwolony, że sięgnąłem po to dzieło. Warto, dla walorów kulturoznawczych.

Krótkie i ciekawe reportaże. Przeczytałem je w jeden dzień. Zabierając się do tej publikacji moim celem nie było zgłębianie całej psychologii miłości itd itp. Bardziej interesowały mnie aspekty kulturalne związków Żydów z gojami. Na szczęście takie aspekty w książce się pojawiły i dlatego jest w pełni zadwolony, że sięgnąłem po to dzieło. Warto, dla walorów kulturoznawczych.

Bardzo interesująca książka , moja opinia o Żydach uległa decydującej zmianie , na korzyść .

Bardzo interesująca książka , moja opinia o Żydach uległa decydującej zmianie , na korzyść .

To książka z tych co się czyta dla przyjemności na leżaczku na plaży, lekka, łatwa i przyjemna a nawet ciekawa. Taka naprawdę lektura dla relaksu.

To książka z tych co się czyta dla przyjemności na leżaczku na plaży, lekka, łatwa i przyjemna a nawet ciekawa. Taka naprawdę lektura dla relaksu.

Warto przeczytać ale szału nie ma

Warto przeczytać ale szału nie ma