Podoba mi się seria Bungaku, bo po pierwsze młodzi japoniści pod egidą Katarzyny Sonnenberg biorą na warsztat eseje, nowele i krótkie opowiadania autorów mniej lub bardziej znanych polskiemu czytelnikowi, ale nieodmiennie kluczowych dla rozwoju literatury japońskiej, a po drugie - wybierają opowiadania według pewnego klucza. W poprzednim tomie były to sny i wizje, w tym - doświadczenia japońskich prozaików, przybywających na zachód w ramach "misji poznawczych" zleconych przez japoński rząd.
W ten sposób Mori Ogai trafia do Berlina, Natsume Soseki spędza w Londynie dwa lata, a Nagai Kafu migruje z Ameryki do Francji. Różne doświadczenia, różne wrażliwości społeczne i literackie zaowocowały różnorodnym i na swój sposób pięknym zbiorem.

"Tancerka" Moriego Ogaia to bardzo "klasyczna" opowieść miłości na emigracji: miłości nieszczęśliwej, w jakimś sensie naznaczonej przez różnice kulturowe i zobowiązania głównego bohatera. Nie ma tu wcale Berlina przełomu XIX i XX wieku, jest jednak sporo o sytuacji Japończyka pozornie zanurzonego w świat zachodniej swobody i wciąż pozostającego w sieci dawnych zależności.
Natsume Soseki nie wspominał dobrze swojego zetknięcia z zachodnią kulturą - swoje spostrzeżenia i refleksje opisuje przez pryzmat stosunku Anglików do ich własnego dziedzictwa kulturowego w "Londyńska Tower" oraz w groteskowo przerysowanej postaci wiecznie roztargnionego, nieodpowiedzialnego profesora Craiga, tytułowego bohatera drugiego opowiadania.
Nagai Kafu naprawdę zasługuje na wydanie zbioru jego opowiadań w przekładzie. W tym tomiku znajdziemy dwa z nich: przewrotne, na swój sposób gorzkie "Schronienie w zimową noc" portretujące amerykański półświatek oraz "Ku czci popiersia Maupassanta", w którym zakochany w kulturze Francuskiej Nagai przez pryzmat swoich studiów nad dziełami Maupassanta dokonuje rozliczenia nie tylko z amerykańskim epizodem swojego życia.

A co oprócz opowiadań (około 60 stron)? Bardzo dobre eseje wprowadzające do twórczości każdego z przedstawianych pisarzy oraz tradycyjnie chyba fragmenty tekstów, z zapisem polskim i tłumaczeniem japońskim. Dla wytrwałych - do samodzielnej analizy. Miło, że wydawca o tym pomyślał :).

Podoba mi się seria Bungaku, bo po pierwsze młodzi japoniści pod egidą Katarzyny Sonnenberg biorą na warsztat eseje, nowele i krótkie opowiadania autorów mniej lub bardziej znanych polskiemu czytelnikowi, ale nieodmiennie kluczowych dla rozwoju literatury japońskiej, a po drugie - wybierają opowiadania według pewnego klucza. W poprzednim tomie były to sny i wizje, w tym -...