Najnowsze artykuły
- ArtykułyDzień Bibliotekarza i Bibliotek – poznajcie 5 bibliotecznych ciekawostekAnna Sierant11
- Artykuły„Kuchnia książek” to list, który wysyłam do trzydziestoletniej siebie – wywiad z Kim Jee HyeAnna Sierant1
- ArtykułyLiteracki klejnot, czyli „Rozbite lustro” Mercè Rodoredy. Rozmawiamy z tłumaczką Anną SawickąEwa Cieślik2
- ArtykułyMatura 2024 z języka polskiego. Jakie były lektury?Konrad Wrzesiński8
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Katarzyna Sonnenberg,
6
7,5/10
Pisze książki: literatura piękna, historia, językoznawstwo, nauka o literaturze, turystyka, mapy, atlasy
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
7,5/10średnia ocena książek autora
33 przeczytało książki autora
146 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Reminiscencje z podróży. Berlin, Londyn, Nowy Jork i Paryż w oczach japońskich pisarzy przełomu XIX i XX w.
Katarzyna Sonnenberg,
7,4 z 5 ocen
26 czytelników 1 opinia
2018
Sny i wizje w japońskich opowiadaniach przełomu XIX i XX wieku. Wybór tekstów z komentarzem
6,7 z 15 ocen
100 czytelników 5 opinii
2017
W kręgu Kokoro. O literackich i pozaliterackich kontekstach Sedna rzeczy Natsumego Sōsekiego.
Iwona Kordzińska-Nawrocka, Katarzyna Sonnenberg
8,0 z 1 ocen
4 czytelników 1 opinia
2017
Literatura Orientu w piśmiennictwie polskim XIX wieku. Część II
Anna Krasnowolska, Katarzyna Sonnenberg
0,0 z ocen
3 czytelników 0 opinii
2016
Opowiadanie siebie. Autobiografizm Higuchi Ichiyō
Katarzyna Sonnenberg,
0,0 z ocen
9 czytelników 0 opinii
2014
Kioto
Paweł F. Nowakowski, Katarzyna Sonnenberg
Cykl: Miejsca święte (tom 9)
7,8 z 6 ocen
36 czytelników 0 opinii
2011
Najnowsze opinie o książkach autora
Sny i wizje w japońskich opowiadaniach przełomu XIX i XX wieku. Wybór tekstów z komentarzem Sōseki Natsume
6,7
Mam spory problem, jak "ogwiazdkować" tę publikację. Z jednej strony - na naszym rynku jest tak niewiele publikacji japońskich autorów, a już zwłaszcza tłumaczeń z japońskiego (za to pojawia się cała masa tłumaczeń wtórnych, przez angielski...),że za sam fakt, iż ktokolwiek cokolwiek przetłumaczył i wydał, należy się 10 gwiazdek. Niestety forma, w jakiej książka została opublikowana, jest co najmniej nieprzemyślana z punktu widzenia "zwykłego" czytelnika, nie japonisty i najchętniej dałabym jej nie więcej niż 3 gwiazdki. Układ jest następujący:
1) wprowadzenie, gdzie w kolejnych podrozdziałach zostają omówione poszczególne opowiadania
2) sylwetki autorów + po każdym biogramie fragmenty opowiadań z komentarzami... po japońsku (!!)
3) tłumaczenia opowiadań.
Czyli aby mieć spójną wizję, dajmy na to, na temat Nagaia Kafu i jego "Spadających liści", czytałam to w takiej kolejności: s. 13-14 (omówienie utworu),s. 61-65 - biogram i 147-151 - opowiadanie, po czym aby przejść do następnego autora i jego opowiadania, czyli Moriego Ogaia i jego "Złudzeń", cofałam się do stron 14-15, potem skok do biogramu na s. 83 i wreszcie do tłumaczenia na s. 153. Rozumiecie to latanie po książce? Na szczęście gruba nie jest, 176 stron, ale i tak było to dość uciążliwe. Nie wiem też, czemu miał służyć zabieg zamieszczenia japońskich komentarzy. Udowodnienie czytelnikowi niewładającemu językiem japońskim, że jest za cienki w uszach na taką literaturę? Okej, rozumiem, że pewnie ktośtam z tego skorzysta i nie przeszkadza mi zazwyczaj coś, co akurat mnie nie jest potrzebne (jak bibliografia w książkach - to że JA jej nie czytam, nie znaczy, że komuś się nie przyda),ale trochę jestem rozżalona o to, że być może kryje się tam klucz do zrozumienia i docenienia utworów, które niestety, moim zdaniem wypadły w tłumaczeniu bardzo blado, a mam tu na myśli "Niezapomnianych ludzi" i "Jedną noc". Nie jestem w stanie ocenić, czy to kwestia oryginału czy tłumaczeń, ale w pierwszym gubiłam się w tym kto właściwie co mówi i do kogo, a w drugim dialogi brzmiały tak, jakby ktoś pociął i połączył ze sobą losowe fragmenty gazety czy książki. Pozostałe trzy opowiadania już na szczęście są napisane bardziej spójnie i zrozumiale. Podsumowując - jeśli na serio interesujecie się japońską kulturą, to książkę warto przeczytać, bo w końcu zawiera tłumaczenia opowiadań najwybitniejszych japońskich pisarzy. Ale wolałabym, żeby redaktorzy takich publikacji czasem wyściubili nos poza swój zamknięty krąg akademicki i pomyśleli o innych, których mogłyby mimo wszystko ich prace zainteresować.
Reminiscencje z podróży. Berlin, Londyn, Nowy Jork i Paryż w oczach japońskich pisarzy przełomu XIX i XX w. Katarzyna Sonnenberg,
7,4
Podoba mi się seria Bungaku, bo po pierwsze młodzi japoniści pod egidą Katarzyny Sonnenberg biorą na warsztat eseje, nowele i krótkie opowiadania autorów mniej lub bardziej znanych polskiemu czytelnikowi, ale nieodmiennie kluczowych dla rozwoju literatury japońskiej, a po drugie - wybierają opowiadania według pewnego klucza. W poprzednim tomie były to sny i wizje, w tym - doświadczenia japońskich prozaików, przybywających na zachód w ramach "misji poznawczych" zleconych przez japoński rząd.
W ten sposób Mori Ogai trafia do Berlina, Natsume Soseki spędza w Londynie dwa lata, a Nagai Kafu migruje z Ameryki do Francji. Różne doświadczenia, różne wrażliwości społeczne i literackie zaowocowały różnorodnym i na swój sposób pięknym zbiorem.
"Tancerka" Moriego Ogaia to bardzo "klasyczna" opowieść miłości na emigracji: miłości nieszczęśliwej, w jakimś sensie naznaczonej przez różnice kulturowe i zobowiązania głównego bohatera. Nie ma tu wcale Berlina przełomu XIX i XX wieku, jest jednak sporo o sytuacji Japończyka pozornie zanurzonego w świat zachodniej swobody i wciąż pozostającego w sieci dawnych zależności.
Natsume Soseki nie wspominał dobrze swojego zetknięcia z zachodnią kulturą - swoje spostrzeżenia i refleksje opisuje przez pryzmat stosunku Anglików do ich własnego dziedzictwa kulturowego w "Londyńska Tower" oraz w groteskowo przerysowanej postaci wiecznie roztargnionego, nieodpowiedzialnego profesora Craiga, tytułowego bohatera drugiego opowiadania.
Nagai Kafu naprawdę zasługuje na wydanie zbioru jego opowiadań w przekładzie. W tym tomiku znajdziemy dwa z nich: przewrotne, na swój sposób gorzkie "Schronienie w zimową noc" portretujące amerykański półświatek oraz "Ku czci popiersia Maupassanta", w którym zakochany w kulturze Francuskiej Nagai przez pryzmat swoich studiów nad dziełami Maupassanta dokonuje rozliczenia nie tylko z amerykańskim epizodem swojego życia.
A co oprócz opowiadań (około 60 stron)? Bardzo dobre eseje wprowadzające do twórczości każdego z przedstawianych pisarzy oraz tradycyjnie chyba fragmenty tekstów, z zapisem polskim i tłumaczeniem japońskim. Dla wytrwałych - do samodzielnej analizy. Miło, że wydawca o tym pomyślał :).