Dla kogoś, kto wychował się na Guns & Roses literatura obowiązkowa.

Dla kogoś, kto wychował się na Guns & Roses literatura obowiązkowa.

Co to była za biografia!

Oczywiście, nie wykluczam tego, że moje malutkie zainteresowanie cięższymi brzmieniami i delikatna obsesja na punkcie Guns n' Roses, zapoczątkowana w wakacje, może rzutować na moją opinię o tej książce. Jednak, jako historyczny świr i maniak Tudrów, przeczytałam w życiu sporo biografii. A ta była napisana w bardzo dobry sposób. Ten gatunek charakteryzuje się raczej suchym wyliczaniem faktów, wzbogaconych o ciekawsze anegdotki z życia danej osoby. Tu miałam wrażenie, że to raczej anegdotki były przetykane suchymi faktami. Książka czyta się sama, nie mam pojęcia kiedy ją przeczytałam. Dowiedziałam się masy nowych faktów o Slashu i kapelach, w których grał (ponieważ trochę ich było),w dodatku bardzo doceniam dopisek z marca tego roku autorstwa Roberta Filipowskiego. Żałuję, że ta książka byłą taka krótka, bo chętnie poczytałabym trochę o koncercie ku pamięci Freddie'ego czy współpracy gitarzysty z Michaelem Jacksonem, ale i tak wystawiam maksymalną ocenę. Uważam, że dla fanów rocka, Gunsów czy samego Slasha to pozycja obowiązkowa, ale nawet jeśli ktoś nie do końca czuje w duszy takie brzmienia może ją przeczytać, aby zobaczyć jak powinna być napisana dobra biografia. Bo tu nawet nie chodzi o samą tematykę - książka broni się sama, chociażby stylem autora, co jest imponujące.

Co to była za biografia!

Oczywiście, nie wykluczam tego, że moje malutkie zainteresowanie cięższymi brzmieniami i delikatna obsesja na punkcie Guns n' Roses, zapoczątkowana w wakacje, może rzutować na moją opinię o tej książce. Jednak, jako historyczny świr i maniak Tudrów, przeczytałam w życiu sporo biografii. A ta była napisana w bardzo dobry sposób. Ten gatunek...