„Infidel” to tytuł, któremu nośność zapewnia oryginalny pomysł. Twórcy biorą na warsztat wyświechtaną historię o nawiedzonym domu, redefiniują ją i umieszczają w kontekście bieżących problemów społecznych. Na poziomie opisu brzmi to doskonale, niestety realizacja pozostawia wiele do życzenia i dowodzi, że dobry pomysł to czasem za mało.

Bo jeśli w nawiedzonym domu mają grasować jasno określone strachy – w tym przypadku chodzi o personifikację uprzedzeń rasowych – to scenarzysta powinien był zastanowić się, komu i w jaki dokładnie sposób będą one dokuczać.

Początkowo mroczne siły nękają Pakistankę amerykańskiego pochodzenia, by z czasem objawić się jej niemuzułmańskiej teściowej, która, nie bez pewnych oporów, uczy się akceptować nową synową. A potem to idzie już z górki i mrok spowija niemal wszystkich bohaterów.

I teraz rodzi się pytanie – czy strachy nawiedzają tych, którzy na co dzień mierzą się z widmem rasizmu, czy może motywują do agresji tych, którzy z niejasnych powodów mają problemy z akceptacją innych? Twórcy chyba sami do końca nie byli pewni odpowiedzi i dlatego w pewnym momencie zupełnie stracili panowanie nad fabułą.

Drugi problem to brak jasno zdefiniowanego protagonisty. Autorzy poświęcają dużo czasu na budowanie sylwetki głównej bohaterki, by nagle ją porzucić i zastąpić inną, o której właściwie niewiele wiadomo. Na domiar złego przez akcję przewija się stanowczo za dużo postaci drugoplanowych, które absolutnie niczego nie wnoszą.

Wszechobecna sztampa to kolejny problem tego tytułu. Horror rządzi się swoimi prawami, ale jeśli autorzy mieli ambicje stworzenia komiksu społecznie zaangażowanego, to naprawdę mogli sobie darować te tajemnicze pentagramy, mroczne księgi oraz trzecie i czwarte gęstości, które dzisiaj, zamiast straszyć, budzą raczej uśmiech politowania. A w przypadku „Infidela” dodatkowo odciągają od problemu, nad którym, jak sądzę, autorzy chcieli się pochylić.

Na to wszystko nałożono jeszcze wycięte z szablonu wątki obyczajowe – nudne, bo wielokrotnie już przetwarzane w licznych utworach, których bohaterowie pochodzą z Azji Południowej.

Cóż, szkoda.

„Infidel” to tytuł, któremu nośność zapewnia oryginalny pomysł. Twórcy biorą na warsztat wyświechtaną historię o nawiedzonym domu, redefiniują ją i umieszczają w kontekście bieżących problemów społecznych. Na poziomie opisu brzmi to doskonale, niestety realizacja pozostawia wiele do życzenia i dowodzi, że dobry pomysł to czasem za mało.

Bo jeśli w nawiedzonym domu mają...

O ile okładka jest moim zdaniem genialna, o tyle rysunki w środku komiksu wywołują we mnie mieszane uczucia. Campbell postawił na różne techniki, z których nie wszystkie do mnie przemawiają (ale może się po prostu nie znam, bo zwykły amator ze mnie). Tak więc niby jest dobrze, ale tak nie do końca.

Niemniej całość oceniam bardzo dobrze. Opowieść wciąga, są momenty, gdy potrafi wywołać ciarki, a przede wszystkim daje do myślenia. Nie jest to może najambitniejszy komiks grozy, ale z pewnością warty uwagi.

Cała opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2022/02/infidel-pornsak-pichetshote-aaron.html

O ile okładka jest moim zdaniem genialna, o tyle rysunki w środku komiksu wywołują we mnie mieszane uczucia. Campbell postawił na różne techniki, z których nie wszystkie do mnie przemawiają (ale może się po prostu nie znam, bo zwykły amator ze mnie). Tak więc niby jest dobrze, ale tak nie do końca.

Niemniej całość oceniam bardzo dobrze. Opowieść wciąga, są momenty, gdy...

Ostatnimi czasy, z każdym dniem coraz bardziej wsiąkam do komiksowego świata, co zresztą chyba widać na moim profilu. Cieszę się, że będąc blisko granicy wieku średniego, udało mi się powrócić do pasji, która była jedną z największych, w dziecięco-młodzieżowym okresie mojego życia. A jako, że wśród moich ulubionych gatunków króluje groza, to po co Mariusz najczęściej sięga?? Po komiksy grozy. "Infidel", podobnie jak omawiany niedawno "Kurhan Na Przylądku", niesamowicie zaintrygował mnie swoją okładką. Zresztą pierwsze przejrzenie kadrów nastroiło mnie mocno pozytywnie, dlatego też pełen optymizmu zasiadłem do lektury. Jednak będąc już w jej trakcie poczułem, że gdzieś to wszystko zaczęło się nagle rozjeżdżać...

Aisha, młoda amerykanka muzułmańskiego pochodzenia, wprowadza się do bloku, w którym jakiś czas temu rozegrały się dramatyczne wydarzenia. Doszło w nim bowiem do wybuchu, za którym, według wszelkich przesłanek, stali islamscy terroryści. Tymczasem Aishe zaczynają nawiedzać pełne grozy koszmary, które z biegiem czasu zaczynają nabierać coraz bardziej realnego charakteru. Wszystko to sprawi, że będzie ona zmuszona stanąć oko w oko z horrorem, jakiego w życiu jeszcze nie widziała...

Jako, że to już u mnie od pewnego czasu tradycja, zaczniemy od omówienia grafik. A nie da się ukryć, że jest na czym zawiesić oko. Przede wszystkim mamy do czynienia z trzema rodzajami/technikami rysunku, które serwuje nam Aaron Campbell. Największa część historii narysowana jest klasyczną, realistyczną kreską, utrzymaną w mocno stonowanych barwach. Fajnie prowadzi nas przez całą opowieść. Jednak gdy na scenę wkracza groza, rysunki stają się niesamowicie mroczne, klimatyczne, pełne surrealizmu, ocierające się wielokrotnie o gore. Nie ukrywam, że to były plansze, które zrobiły na mnie największe wrażenie. Trzecia forma rysunku pojawia się natomiast, gdy siedzimy w głowie głównej bohaterki. Przypomina ona dziecięce rysunki, jednak pojawia się zaledwie w dwóch scenach. Także jak widać, graficznie "Infidel" można rzec, że wymiata.

Przejdźmy teraz do fabuły, którą postaram się omówić dwutorowo. Zacznijmy od elementów związanych z grozą. Nie ma co ukrywać, jest mocno klimatycznie. Atmosfera zagęszcza się z każdą kolejną przeczytaną stroną. Autorzy nie skąpią nam jump scare'ów, które rzeczywiście potrafią przestraszyć. Tak, to trzeba przyznać tej historii, jest w stanie przerazić i wywołać szybsze bicie serca. Ja wielokrotnie łapałem się na tym, że podczas czytania bałem się podnieść oczy znad komiksu, by nie ujrzeć tego co bohaterowie opowieści. Dlatego też jeżeli chodzi o poziom grozy, to jest on naprawdę bardzo wysoki. Drugim ważnym aspektem jest natomiast poruszany w komiksie temat rasizmu i nietolerancji. Zjawisk, którymi niestety przesiąknięte jest nasze społeczeństwo. Autorzy snują przed nami obraz, w którym sprawdza się słynne powiedzenie - nie oceniaj książki po okładce. Najlepiej ilustruje to przykład głównej bohaterki i jej przyjaciółki, które bardzo szybko zostają sklasyfikowane przez innych jako te złe, bo mają muzułmańskie korzenie. I nieważne co by robiły i jak się starały, zawsze będą najgorsze i odpowiedzialne za wszystkie katastrofy na świecie. Ja z mojej strony zgadzam się z autorami, jednak tutaj pojawia się pewien zgrzyt i wraca to o czym wspominałem na początku, że wszystko nagle zaczęło się rozjeżdżać. Dlaczego tak?? Bo odniosłem wrażenie, że autorzy potraktowali swoich potencjalnych czytelników jak osoby o mocno ograniczonych umysłach. Ja rozumiem oczywiście, że starali się mocno napiętnować zjawiska o których pisałem powyżej i całkowicie się z nimi zgadzam, ale nie w taki sposób w jaki to zrobili. Dla mnie przekaz był zrozumiały od samego początku, a powtarzanie co kilka dymków tych samych stwierdzeń w pewnym momencie mogło zacząć irytować. Kurde no, osobiście poczułem się jak tak zwana ciemna masa, jak człowiek o ograniczonym myśleniu, którego trzeba prowadzić za rączkę bo sam na nic nie wpadnie. To mi się mega nie podobało i za to cała historia ma u mnie wielkiego minusa...

Podsumowując, jako horror, zarówno od strony graficznej jak i fabularnej "Infield" sprawdza się rewelacyjnie. Jako manifest przeciwko rasizmowi również, ale forma jego przekazania niestety daje ciała, wywołując u mnie wysoki poziom irytacji i nerwów pod adresem autorów... Tyle ode mnie... Do usłyszenia!!!

Ostatnimi czasy, z każdym dniem coraz bardziej wsiąkam do komiksowego świata, co zresztą chyba widać na moim profilu. Cieszę się, że będąc blisko granicy wieku średniego, udało mi się powrócić do pasji, która była jedną z największych, w dziecięco-młodzieżowym okresie mojego życia. A jako, że wśród moich ulubionych gatunków króluje groza, to po co Mariusz najczęściej...

Połączenie motywu nawiedzonego domu z wątkami charakterystycznymi dla współczesnych thrillerów społeczno-politycznych? Brzmi modnie w serialach i filmach, w których klaustrofobiczną atmosferę osaczenia chętnie podbija się dziś wątkiem nadnaturalnym. Lubię takie zestawienia, są dla mnie kwintesencją horroru modern, ale nie przyszłoby mi do głowy, że to zadziała w komiksie. Choć mariaż ilustracji i literatury wciąż jest mi obcy, nie mogę pozbyć się wrażenia, że oto odkryłam taki, przy którym mogłabym pozostać na dłużej.

O “Infidel” nic wcześniej nie wiedziałam, trafił do mnie wraz z kilkoma innymi opowieściami grozy na dobry początek przygody z komiksem, którą w końcu zdecydowałam się rozpocząć. Po okładce sądząc, bałam się trochę, że to jeden z tych utworów, który poważnych tematów - imigracji, ksenofobii, terroryzmu - nie będzie w stanie potraktować z należytym szacunkiem. A jednak, choć to fantastyka grozy, ani przez chwilę nie miałam wrażenia, że autorzy spłycili temat, nawet pomimo, iż do zagadnień zaangażowanych społecznie dokleili historię o duchach. Opowieść bowiem skupia się na relacjach międzyludzkich a element grozy ma je tutaj tylko wyolbrzymić, uwypuklić i przedstawić w zupełnie nowym świetle.

To mocna opowieść z wyraziście nakreślonymi bohaterami i bydlęcą potęgą nadnaturalnego w tle. Nawiedzony dom jest tutaj jak fala nie do zatrzymania, przemoc eskaluje. Jest też kapka tajemnicy opowiadająca o przeszłości, czyli o narodzinach wielkiego uniwersalnego zła, ale ciągle - powtarzam - ta historia opowiada przeważnie o tym, co dzieje się między ludźmi, gdy tracą poczucie bezpieczeństwa i zaufanie do własnego racjonalnego osądu. Gdy zaczynają kierować się uprzedzeniami i podejrzliwością, poddają się magicznej mocy zagrożenia rozdmuchanego do czerwoności przez mass-media, czy ma to racjonalne uzasadnienie czy też nie.

Piękna, jak to mówią, kreska. Nowoczesna, wyrazista, odrobinkę jakby impresjonistyczna, szczególnie w scenach grozy. Bardzo wiarygodnie i jasno odmalowane nastroje postaci, na ich twarzach i w gestach już na pierwszy rzut oka widać to, co czują i myślą, nawet gdy czasami ukrywają to przed samymi sobą. I choć moja wiedza na temat komiksów wciąż jest równa zeru, tutaj czuję flow i porozumienie dusz. Takie historie chciałabym kiedyś opowiadać. Odważne, mocne i przemyślane. Bardzo mi się podobało!

Połączenie motywu nawiedzonego domu z wątkami charakterystycznymi dla współczesnych thrillerów społeczno-politycznych? Brzmi modnie w serialach i filmach, w których klaustrofobiczną atmosferę osaczenia chętnie podbija się dziś wątkiem nadnaturalnym. Lubię takie zestawienia, są dla mnie kwintesencją horroru modern, ale nie przyszłoby mi do głowy, że to zadziała w komiksie....

Aisha razem ze swoją rodziną przeprowadzają się do Leslie, matki jej partnera, Toma, która potrzebuje wsparcia po masakrze jaka miała miejsce w jej budynku. Na wierzch wychodzą problemy rodzinne z którymi muszą się zmierzyć. Mimo leków, Aisha czuje ciągły niepokój, który z czasem przeradza się w przerażające wizje pełne rasistowskich obelg, niedostrzegane przez innych. Gdy monstra zaczynają wydostawać się na wolność, jej rodzinie i sąsiadom zaczyna grozić niebezpieczeństwo.

Infidel to komiks, który w zaskakująco subtelny sposób łączy horror z problemami społecznymi. Wraz z rozwojem historii, rośnie napięcie i zmieniają się kadry, które świetnie dopełniają klimatu. Szczególnie do gustu przypadły mi te mroczniejsze, przedstawiające monstra i ich wyzwiska.

Konwencja horroru w komiksach to wciąż dla mnie nowość, ale mimo to podobało mi się to co otrzymujemy w Infidel. Historia nie straszy, a jedynie w umiejętny sposób buduje pewnego rodzaju napięcie, które zwiększa się wraz z biegiem fabuły.

Bardzo podoba mi się pomysł włączenia wątków rasistowskich do komiksu, szczególnie w połączeniu ich z problemem traktowania osób muzułmańskiego pochodzenia. Zdecydowanie daje to do myślenia, tym bardziej, że to problem, który jeszcze niedawno był bardzo aktualny i z którym można było się stykać prawie codziennie. Jednocześnie nie jest to dodane na siłę, a ma mocne ugruntowanie w historii.

Jedynym minusem jaki mogę wymienić jest to, że niektóre sceny były nieco zbyt rozwinięte i trochę przegadane, podczas gdy innym, zdawałoby się ważniejszym, poświęcono mniej miejsca.

Czy jest to najlepszy komiks jaki czytałem? Z pewnością nie, ale warto się nad Infidel pochylić właśnie ze względu na ważne przesłania jakie ze sobą niesie. To świetna historia, która zmusza do myślenia, a jednocześnie dostarcza rozrywki. I właśnie z tego powodu mogę ten komiks zdecydowanie polecić.

Aisha razem ze swoją rodziną przeprowadzają się do Leslie, matki jej partnera, Toma, która potrzebuje wsparcia po masakrze jaka miała miejsce w jej budynku. Na wierzch wychodzą problemy rodzinne z którymi muszą się zmierzyć. Mimo leków, Aisha czuje ciągły niepokój, który z czasem przeradza się w przerażające wizje pełne rasistowskich obelg, niedostrzegane przez innych. Gdy...

Wspaniałe połączenie horroru i zaangażowania społecznego/politycznego. I przeraża i daje do myślenia. Oczywiście trzeba wejść najpierw w konwencję komiksu-horroru, ale dodanie tu efektów dźwiękowych dałoby dzieło skończone. Idealne wprost do przeniesienia na ekran - to jak screenplay do przedstawienia producentowi.
Znakomita warstwa graficzna - zróżnicowana kreska odpowiadającym kolejnym warstwom fabuły (czy planom czasowym),ogromna dynamika scen mających przerażać. Naturalny język postaci. Perełka.

Wspaniałe połączenie horroru i zaangażowania społecznego/politycznego. I przeraża i daje do myślenia. Oczywiście trzeba wejść najpierw w konwencję komiksu-horroru, ale dodanie tu efektów dźwiękowych dałoby dzieło skończone. Idealne wprost do przeniesienia na ekran - to jak screenplay do przedstawienia producentowi.
Znakomita warstwa graficzna - zróżnicowana kreska...

Duże rozczarowanie. Warstwa wizualna faktycznie jest rewelacyjna, ale to "genialne" wplatanie amerykańskich problem z ksenofobia w hunted house jest jak to zwykle w US powierzchowne, banalne, a co gorsza zupełnie nie wciągające.

Duże rozczarowanie. Warstwa wizualna faktycznie jest rewelacyjna, ale to "genialne" wplatanie amerykańskich problem z ksenofobia w hunted house jest jak to zwykle w US powierzchowne, banalne, a co gorsza zupełnie nie wciągające.

218 / 2021

218 / 2021

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/2880-infidel

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/2880-infidel

Kreska jako taka, ale fabuła nudna i sztampowa. Temat rasizmu wrzucony na siłę.

Kreska jako taka, ale fabuła nudna i sztampowa. Temat rasizmu wrzucony na siłę.