Współczesność zdominowana jest przez fałszywą narrację historyczną serwowaną nam, co najmniej od XVIII w., zarówno przez wpływowy obóz protestancki, jak i kręgi masońskie, wrogie Kościołowi katolickiemu i zastanemu porządkowi świata. Mamy więc dwie całkowicie sprzeczne ze sobą wizje. Polska inteligencja niestety ulega zakłamanej narracji obozu wrogiemu Polsce i katolicyzmowi, a mianowicie środowiskom anty-chrześcijańskim różnej maści. Początku tragedii, a wręcz kataklizmu dziejowego, szukać należy jeszcze wcześniej – w rewolucji protestanckiej, która doprowadziła do trwałego rozbicia Europy na dwa zwalczające się obozy, o czym nadmieniliśmy powyżej. Kluczowym dla nas, jako Polaków, jest okres tzw. Potopu (1655-1660). W tym to czasie chciano narzucić Rzeczpospolitej obcy porządek, który miał być oczywiście protestancki. Wrogom zarówno zewnętrznym jak i wewnętrznym chodziło o zniszczenie Polski, twierdzy i mocnego ogniwa porządku katolickiego w Europie.

W przygotowywanym spisku, który sprowadził wówczas na nas najazd szwedzki i siedmiogrodzki, znaczącą rolę odegrali różokrzyżowcy – tajna organizacja międzynarodowa o charakterze anty-chrześcijańskim. Jak wiemy, w następnym stuleciu, wyłoniła się z niej inna, formalnie założona w Londynie (1717 r.) organizacja o podobnym charakterze, ale o znacznie silniejszych możliwościach oddziaływania, znana powszechnie jako masoneria. Najważniejszym spośród różokrzyżowców, który odegrał kluczową rolę we wspomnianych wydarzeniach był z pewnością Jan Amos Komensky, biskup sekty braci czeskich, sławny w świecie i wysławiany do dziś jako „postępowy pedagog”. Niestety, ale ten zajadły wróg katolickiej Polski jest wciąż powszechnie czczony i niemal otoczony kultem. Jako przykład niech posłuży to, że w Lesznie, gdzie zamieszkiwał, znajdują się jego pomniki, ulica, plac, a szkoły są nazywane jego imieniem. Rzecz wręcz skandaliczna! Chociaż Komensky został przyjęty w Rzeczpospolitej jako wygnaniec z Czech podbitych przez Austrię znalazł w tolerancyjnej Polsce gościnę i przez wiele lat z niej korzystał, odpłacił nam za otrzymane dobro przyłożeniem ręki do ściągnięcia na nasze głowy obcego najazdu.. Stał też za kulisami przygotowywanego już wówczas rozbioru, czego uwieńczeniem był zawarty 6 grudnia 1656 r. w Radnot traktat pomiędzy Szwecją, Brandenburgią, Siedmiogrodem i Chmielnickim. Działaniom tym z dalekiego Londynu patronował zaciekły wróg katolicyzmu, dyktator Anglii – Oliver Crommwell, który unicestwienie katolickiej Polski nazywał „wyrwaniem jednego roga z głowy papieskiej bestii”. Jak wiemy, dzięki oporowi naszych przodków, zamiary te nie powiodły się, a Naród Polski odparł wówczas wrogi najazd.