hiszpańska wojna domowa oczami polskiego nacjonalisty. Co nieco o niej się dowiemy (autor był w Hiszpanii 2 tygodnie w kwietniu 1937),ale znacznie więcej o Giertychu i radykalnie prawicowych trendach ideowych w II RP.

Najlepiej się czyta w zestawie z produkcjami polskich zelotów drugiej strony, jak Sznejderman. Podobne uproszczenia i przemilczenia, tyle że z przeciwnym zwrotem politycznym; no i jednak nie ma bezczelnych kłamstw, jak u Sznejdermana.

Inna różnica między Giertychem a Sznejdermanem (i innymi reporterami, jak Pruszyński czy Fajans) jest ta, że Giertych wyodrebnił część reporterską (ss. 30-160) od własnych refleksji politycznych, historycznych, historiozoficznych, a inni zgrabnie wpletli je w treść reporterskich korespondencji. To jest też poniekąd minus: książka Giertycha ma 390 stron, ale z tego tylko 1/3 to właściwy reportaż z Hiszpanii.

Część reporterska jest bardzo ciekawa, przede wszystkim ze względu na szczegółowość (podaje drobiazgowo ceny, opisuje w detalach ubiory i miejsca). Niestety Giertych nie spotkał się z żadną historyczną postacią.

Część historiozoficzna mniej ciekawa, ale do przeczytania. W wielu kwestiach dramatycznie się pomylił (np. wieszcząc, że w FET górę wezmą karliści, a nie falangiści - było odwrotnie). W kilku okazał się prorokiem (np. kiedy wieszczył, że Franco będzie dyktatorem długie lata, oraz że monarchia będzie instaurowana w trybie hybrydalnym, jak na Węgrzech Horthy'ego). Niektóre rozdziały to kompletne brednie (o masonerii),antysemicka obsesja też jest dokuczliwa. Ciekawie ujęta kwestia hitleryzmu: Giertych widzi zagrożenie, w kilku miejscach pisze wręcz o potencjalnym marszu na Gdynię, ale widać też jego fascynację nazizmem i faszyzmem; na poważnie liczy, że ekspancję nazizmu da się skanalizować w kierunku... no nie napiszę, żeby nie spojlerować, ale to swoiste kuriozum. Różne tezy, które w dramatyczny sposób się nie sprawdziły (np. że współczesne wojny mają charakter długotrwały i w związku z tym "nie ma o tym mowy, by nasi [tj. Polski] silniejsi sąsiedzi mogli nas za jednym zamachem i bez długotrwałych, pełnych dla nich ryzyka wysiłków powalić").

Ciekawe liczne porównania z Polską, podobnie jak Pruszyński Giertych usiłuje wyjaśniać Hiszpanię przez polskie paralele i polskie różnice. Nie mogłem się nadziwić fascynacji Giertycha karlizmem, w którym autor w ogóle nie rozpoznał antynacjonalistycznego komponentu i który wręcz przedstawia jako ruch nacjonalistyczny. Zresztą bardzo ciekawe te rozdziały, gdzie Giertych dywaguje o karliźmie i falangiźmie na tle różnic między Stronnictwem Narodowym a ONR.

Uwaga na przypisy wydawcy. Trafiają się brednie (np. że bitwę nad Worsklą wygrał Witold, albo że "bueno" to skrót od "dzień dobry")

Na koniec mały problemik dla trubadurów postępu, dla których nie ma nic piekniejszego niż piętnowanie Giertycha jako nacjonalisty, szowinisty, stronniczego reportażysty itepe itede. Otóż książka naszpikowana jest atakami na piłsudczyzm i sanację. Przedstawione są jako zjawiska, które rozkładają Polskę, uniemożliwiają jej rozwój, demoralizują społeczeństwo, promują oportunistów i bezideowych karierowiczów, sieją korupcję, demontują podwaliny zdrowego społeczeństwa. Niekiedy proponowane paralele mają charakter... no, może nie odkrywczy, ale inspirujący, np. porównując Moraczewskiego do Largo Caballero (związkowi działacze socjalistyczni, wyrośli dzięki tolerancji i ślepocie polityków).

PS. Widzę, że LubimyCzytać nie współpracuje z żadną księgarnią sprzedającą książkę. W internecie łatwo je znaleźć, ja kupiłem w Multibooku na warszawskim Żoliborzu za 38 złotych

hiszpańska wojna domowa oczami polskiego nacjonalisty. Co nieco o niej się dowiemy (autor był w Hiszpanii 2 tygodnie w kwietniu 1937),ale znacznie więcej o Giertychu i radykalnie prawicowych trendach ideowych w II RP.

Najlepiej się czyta w zestawie z produkcjami polskich zelotów drugiej strony, jak Sznejderman. Podobne uproszczenia i przemilczenia, tyle że z przeciwnym...

Cytując Jana Mosdorfa: „Książka przypomina dawne filmy amerykańskie z ich podziałem na białe i czarne charaktery. Każdy karlista to bohater bez skazy, każdy czerwony, to kanalia bez czci i wiary, bestia, wypuszczona z klatki”

Cytując Jana Mosdorfa: „Książka przypomina dawne filmy amerykańskie z ich podziałem na białe i czarne charaktery. Każdy karlista to bohater bez skazy, każdy czerwony, to kanalia bez czci i wiary, bestia, wypuszczona z klatki”

Dobra książka opisujące prawdziwe wydarzenia w trakcie wojny domowej w Hiszpanii. Prostuje lewicowe kłamstwa na temat tej wojny domowej. Minusem jest zbyt duża ilość niepotrzebnych przypisów.

Dobra książka opisujące prawdziwe wydarzenia w trakcie wojny domowej w Hiszpanii. Prostuje lewicowe kłamstwa na temat tej wojny domowej. Minusem jest zbyt duża ilość niepotrzebnych przypisów.

Jedynie jako studium manipulacji i przykład propagandy. Masa błędów merytorycznych (motywowanych ideologicznie).

Jedynie jako studium manipulacji i przykład propagandy. Masa błędów merytorycznych (motywowanych ideologicznie).