Na wstępie chcę zaznaczyć, że nie miałam jeszcze okazji przeczytać pierwszej części ,,Małych Bogów”, ale w najbliższym czasie planuję to nadrobić.
Sięgnęłam po ,,Małych Bogów 2” w podróży, zakupiłam swój egzemplarz w dworcowym kiosku chyba ze względu na tematykę, która jest mi bliższa i powiedzmy, że znana. Pogotowie ratunkowe, szpitalne oddziały ratunkowe to główna tematyka książki Pawła Reszki. Jak czytamy na okładce, na książkę składają się zapiski autora z karetki, rozmowy z ratownikami medycznymi i lekarzami. W rzeczywistości zapisków z karetki jest nie wiele w porównaniu do zapisków rozmów. Autor rozmawia nie tylko z lekarzami i ratownikami, ale też z rezydentami, pielęgniarkami, personelem szpitalnym, ordynatorami szpitali. W skład swojej książki dodał także listy od lekarzy i pacjentów, wszystko by uświadomić czytelnikowi na czym polega system medycyny ratunkowej w Polsce i dlaczego nie działa tak jak powinien.
Podziwiam autora za odwagę jaką wykazał się wciskając się na siłę do karetki by pełnić w niej dyżury razem z pełnoprawnymi ratownikami. Za odwagę jaką wykazał się chcąc obserwować to z czym spotykają się na co dzień w swojej pracy- z brudem, smrodem, nędzą, robakami, często patologią i niestety samą śmiercią. Bo tego w tej książce jest dużo.
,,Mali Bogowie 2 ” opowiadają historię tragiczną. To książka pełna rozgoryczenia i bezradności na obowiązujący w Polsce system, który ma chyba więcej wad niż zalet. ,,Mali Bogowie 2” utwierdzają w przekonaniu, że zawód ratownika połączony jest niestety z agresją, wyczerpaniem i przepracowaniem, ale pokazuje też, że nie jest to normalne, że można inaczej. Historie prawdziwe przeplatają się z faktami, wypowiedzi młodych ratowników łączą się w całość z wypowiedziami starszych kolegów po fachu, a wszystkim chodzi tylko o to samo- chcą godnie pracować za godne wynagrodzenie.
Czytając tę książkę niejednokrotnie musiałam robić sobie przerwę na zwyczajny oddech. Człowiek przecież zadaje sobie sprawę, że jest źle. Wie o tym z telewizji, prasy, radia. Trąbią o tym wszystkie strony, fora i fanpage ratownicze na Facebooku. Ale dopiero po przeczytaniu tych autentycznych wypowiedzi, relacji niezależnego świadka dochodzi do człowieka, jak źle jest naprawdę.
Podobało mi się w tej książce to, że autor potraktował swoich rozmówców jak ludzi- nie jak winnych zaistniałej sytuacji. Potraktował ich tak i jednocześnie pozwolił czytelnikowi na to samo, by spojrzeli na ratowników, lekarzy i pielęgniarki jak na ludzi i również pacjentów, który też tej pomocy potrzebują.
Niestety spodziewałam się po tej książce więcej notatek z dyżuru, historii z akcji, historii o przypadkach z jakimi ratownicy w Polsce muszą mierzyć się każdego dnia. Jednak mimo to jest to książka dobra i dosadna. Pokazuje prawdziwe oblicze zawodu jakim jest ratownik medyczny, prawdziwe oblicze pracy w SOR. Nie słodzi ratownikom, nie słodzi pacjentom. Nikogo nie oskarża ani nie szuka recepty. Jest to prawdziwa literatura faktu, po którą warto sięgnąć. To mocna literatura, ale dla wszystkich. Można przy niej otworzyć szeroko oczy ze zdziwienia, można przy niej zapłakać.
Polecam ją każdemu, a zwłaszcza tym, którzy po karetkę dzwonią bo mają katar.

Na wstępie chcę zaznaczyć, że nie miałam jeszcze okazji przeczytać pierwszej części ,,Małych Bogów”, ale w najbliższym czasie planuję to nadrobić.
Sięgnęłam po ,,Małych Bogów 2” w podróży, zakupiłam swój egzemplarz w dworcowym kiosku chyba ze względu na tematykę, która jest mi bliższa i powiedzmy, że znana. Pogotowie ratunkowe, szpitalne oddziały ratunkowe to główna...