Gdyby zebrać razem tylko fragmenty dotyczące osobistego doświadczenia autora w niebie, to tej książki nie byłoby tak wiele. Mamy około 200 stron, gdzie miejscami nie możemy się doczekać. kiedy poznamy szczegóły "podróży do nieba". To swego rodzaju pamiętnik życia, podsumowanie swojej historii, wspomnienia nie tylko swoje, ale też innych osób.

Autor podkreśla kilka razy, że jest Holendrem i chociażby z tego powodu nie należy wątpić w tę opowieść. Jego naród nie jest skory do bajkopisarstwa, a wszystkie dziedziny życia wypełnione są racjonalizmem. Był to już człowiek nie najmłodszy (w roku, kiedy doświadczył opisywanego widzenia, miał 72 lata). Zmarł niedługo po zakończeniu rękopisu tej książki w 2012 r.

12 rozdziałów, a w nich podrozdziały. Czytało się miejscami męcząco, gdyż historia życia Marv'a nie interesowała mnie aż tak bardzo. Autor wspominał o przeczytaniu chociażby książki "Niebo istnieje... Naprawdę!" Todda Burpo, której wcześniejsza recenzja tutaj. Porównuje niejako własne doświadczenia oraz opowieść tego chłopca. Zauważa, że nie został dopuszczony aż tak blisko i na tak długo.

Czy polecam... 5/10 to ocena wywołana dużą dawką wspomnień życiowych i innych doświadczeń. Nie jest to pozycja "must have", ale może właśnie ten rodzaj narracji oraz opowieści komuś przypadnie bardziej do gustu, niż mi. Zapada w pamięci, daje wyobrażenie, mobilizuje do uważności na Bożą obecność w naszym życiu tu i teraz.

Gdyby zebrać razem tylko fragmenty dotyczące osobistego doświadczenia autora w niebie, to tej książki nie byłoby tak wiele. Mamy około 200 stron, gdzie miejscami nie możemy się doczekać. kiedy poznamy szczegóły "podróży do nieba". To swego rodzaju pamiętnik życia, podsumowanie swojej historii, wspomnienia nie tylko swoje, ale też innych osób.

Autor podkreśla kilka razy, że...

Coś mi tam brakowało. Nie wiem... ale myślę o tej książce więc to może tak miało być?

Coś mi tam brakowało. Nie wiem... ale myślę o tej książce więc to może tak miało być?