Wybitne! Znajomość uniwersum Hellboya nie jest wymagana by w pełni docenić to arcydzieło... aaaaaaczkolwiek się przydaje :D
Świetne postaci, wspaniałe rysunki i znakomita historia. Szczególnie dla fanów opowieści grozy!

Wybitne! Znajomość uniwersum Hellboya nie jest wymagana by w pełni docenić to arcydzieło... aaaaaaczkolwiek się przydaje :D
Świetne postaci, wspaniałe rysunki i znakomita historia. Szczególnie dla fanów opowieści grozy!

Świetny rozrywkowy komiks. BBPO nawet przez moment nie obiecuje czegoś więcej niż świetnej zabawy ale za to dostarcza jej w masowych ilościach. Bez grama infantylności za to z odpowiednim klimatem i trzema różnymi rysownikami (mi najbardziej przypadły do gustu pracy Maxa Fiumara, ale każdy spisał się przynajmniej dobrze). Można śmiało czytać nawet bez znajomości Hellboya

Świetny rozrywkowy komiks. BBPO nawet przez moment nie obiecuje czegoś więcej niż świetnej zabawy ale za to dostarcza jej w masowych ilościach. Bez grama infantylności za to z odpowiednim klimatem i trzema różnymi rysownikami (mi najbardziej przypadły do gustu pracy Maxa Fiumara, ale każdy spisał się przynajmniej dobrze). Można śmiało czytać nawet bez znajomości Hellboya

Pierwszy tom BBPO, czyli pobocznej serii z uniwersum Hellboya, wydany przez Egmont zbiera trzy opowieści z lat 1946-1948. Profesor Bruttenholm zajmuje się paranormalnymi tajemnicami w czasach bezpośrednio po II wojnie światowej i wychowuje małego diabełka. Na początku poznajemy młodego Trevora w krótkiej, acz intrygującej historii jego odwiedzin w pewnym francuskim kościele. Świetne ilustracje Patricka Reynoldsa pomagają wczuć się w klimat tajemnicy i grozy.
Album podzielony na trzy księgi (lata) zbiera bardzo ciekawe historie. Pierwsza skupia się na nazistowskich eksperymentach, profesor wraz z oddziałami amerykańskiego wojska działa na terenie okupowanych Niemiec, poznaje "ekscentryczną" Warwarę (można powiedzieć, że jego odpowiednik w radzieckich siłach),pojawiają się wampiry a całość narysowana została przez Paula Azacete, którego kreska naśladuje styl pomysłodawcy całego cyklu czyli Mike Mignoli.
Druga (wg mnie najlepsza) prezentuje przygody czwórki żołnierzy, wysłanych do Francji przez profesora w celu zbadania pewnego zamku nad jeziorem Annecy i historii z nim związanej. Świetna szata graficzna stworzona przez Gabriela Ba i Fabio Moona, pozwala wczuć się w nastrój niepewności, okultyzmu i sabatu czarownic.
Na sam koniec wracamy do Stanów, gdzie zaczynają się pojawiać pozaziemskie istoty a naukowcy podejrzewają otwarcie innych wymiarów spowodowanych przez testy atomowe.
Niezwykle wciągający tom, bardzo klimatyczny i angażujący scenariuszowo. Wizualnie prezentuje się świetnie, każdy z artystów pozostawia w tych pracach część swojego stylu, ale ciężko odczuć tutaj brak harmonii, często przeszkadzającej w większych pozycjach rysowanych przez dużą grupę twórców.
Naprawdę warto sięgnąć po tę pozycję i sądzę, że nawet osoby nie do końca przekonane do serii Hellboya mogą znaleźć tutaj coś dla siebie.

Pierwszy tom BBPO, czyli pobocznej serii z uniwersum Hellboya, wydany przez Egmont zbiera trzy opowieści z lat 1946-1948. Profesor Bruttenholm zajmuje się paranormalnymi tajemnicami w czasach bezpośrednio po II wojnie światowej i wychowuje małego diabełka. Na początku poznajemy młodego Trevora w krótkiej, acz intrygującej historii jego odwiedzin w pewnym francuskim...

Zanim Mike Mignola zaczął tworzyć postać Hellboya, myślał o napisaniu opowieści o całej grupie bohaterów. Miała to być ekipa pracująca dla rządu Stanów Zjednoczonych, której zadaniem będzie walka z nadnaturalnymi zagrożeniami. Gdy jednak to Hellboy został centralną postacią uniwersum Mignoli, grupa B.B.P.O (Biuro Badań Paranormalnych i Obrony) rozmyła się w tle jako uzupełnienie świata. Po kilku latach dorobiła się jednak własnej serii. Po wydaniu trzydziestu ośmiu zeszytów, jej autorzy z Mikem Mignolą na czele wpadli na pomysł, aby trochę namieszać w chronologii wydarzeń. Postanowili cofnąć się w czasie do początków B.B.P.O.



W 1944 roku rosyjski czarny mag, Rasputin, przywołał z zaświatów małego Hellboya. Przybysz trafił od razu pod opiekę profesora Bruttenholma, głównej postaci rozpoczynającego dopiero swą działalność Biura Badań Paranormalnych i Obrony. Fabuła „Hellboya” bardzo szybko skoczyła pięćdziesiąt lat do przodu, Hellboy jest już najważniejszym członkiem grupy. Ale co się działo pomiędzy? „BBPO 1946–1948” to zbiorcze wydanie trzech albumów (piętnastu odcinków),opowiadających o wydarzeniach z czasów, gdy Hellboy miał odpowiednio dwa, trzy i cztery lata (dorosłość osiągnął jako ośmiolatek, tak na marginesie).

W 1946 roku przedstawiciele B.B.P.O. wybierają się do zrujnowanego Berlina, aby zebrać i uporządkować jak najwięcej danych, związanych z pracami hitlerowców nad okultyzmem. Na miejscu okazuje się, że jest tu już sowiecka grupa, wykonująca analogiczne badania. Radzieckim oddziałem dowodzi bardzo, bardzo niezwykła „osoba”, która pojawia się potem we wszystkich kolejnych rozdziałach komiksu. Rozpoczyna się trudna i niewygodna współpraca, która jest jednak konieczna, ponieważ to, co bohaterowie odkrywają w Berlinie – nazistowski program „Vampir Sturm”, powrót pewnego koszmarnego generała, istoty w słoikach, nieludzkie eksperymenty i słowiańskie demony – może sprowadzić zagładę na całą ludzkość.



W 1947 roku Biuro wysyła czterech weteranów II wojny światowej do zamku nad jeziorem Annecy we Francji. Być może ukryto tam odpowiedź na pytanie, kto (lub co) zabija faszystowskich zbrodniarzy wojennych w całej Europie. Agenci dowiadują się na miejscu, że zamek jest całkowicie zniszczony i że nic tam nie znajdą. Jednak gdy jeden nich poznaje w bibliotece pewną uwodzicielską kobietę i zgadza się popłynąć z nią nad jezioro, okazuje się, że zamek stoi nienaruszony. Co więcej, odbywa się w nim właśnie bal maskowy, w którym, oczarowany swą towarzyszką, agent Simon Andrews postanawia wziąć udział. Mroczne katakumby, tajne stowarzyszenie wampirów, sabat czarownic i egzorcyzmy.

Ciąg dalszy na:
http://plejbekpisze.blogspot.com/2018/01/bbpo-1946-1948.html

Zanim Mike Mignola zaczął tworzyć postać Hellboya, myślał o napisaniu opowieści o całej grupie bohaterów. Miała to być ekipa pracująca dla rządu Stanów Zjednoczonych, której zadaniem będzie walka z nadnaturalnymi zagrożeniami. Gdy jednak to Hellboy został centralną postacią uniwersum Mignoli, grupa B.B.P.O (Biuro Badań Paranormalnych i Obrony) rozmyła się w tle jako...

Długi, satysfakcjonujący komiks. Przedstawione zostały tu trzy historie, w których nie brakuje tajemniczej, mrocznej fantastyki badanej przez niekoniecznie spodziewających się zagrożenia bohaterów. Hellboy, protagonista swojej serii, tu odgrywa mniej ważną rolę - poznajemy go, gdy był jeszcze dorastającym dzieckiem.

Powracają niektóre postacie, a czasem trzeba zmierzyć się z konsekwencjami wydarzeń opisanych wcześniej. Dlatego trzy opowieści mają istotne połączenia. Najlepsza jest druga - z wyraziście nakreślonymi żołnierzami i popularnym rodzajem potworów. Z ciekawością się to czyta. Pierwsza prezentuje się niewiele słabiej, bywa krwawo i jeszcze bohaterowie muszą współpracować z Rosjanami... W trzeciej zabrakło bardziej zaskakującego rozwiązania problemu. Trochę za bardzo skupiono się na relacjach z panią naukowiec, choć doceniam sposób, w jaki ją ukazano.

Dla kogo? Dla fanów "Hellboya" na pewno. Dla fanów mrocznej fantastyki czerpiącej z historii - też. Organizacja wysyłająca swoich ludzi do badania paranormalnych zjawisk trochę przypomina koncept "Z Archiwum X".

Długi, satysfakcjonujący komiks. Przedstawione zostały tu trzy historie, w których nie brakuje tajemniczej, mrocznej fantastyki badanej przez niekoniecznie spodziewających się zagrożenia bohaterów. Hellboy, protagonista swojej serii, tu odgrywa mniej ważną rolę - poznajemy go, gdy był jeszcze dorastającym dzieckiem.

Powracają niektóre postacie, a czasem trzeba zmierzyć...

Z ARCHIWUM BBPO

Ledwie miesiąc temu na rynku pojawiło się zbiorcze wznowienie dwóch pierwszych tomów opus magnum Mike’a Mignoli, „Hellboya”, a już w ręce czytelników trafia kolejne dzieło tego artysty. „BBPO: 1946-1948” bo o nim mowa to spin-off przygód Piekielnego Chłopca, przedstawiający wczesne lata karier jego „ojca”, Bruttenholma. Wszyscy jednak, którzy dali się zauroczyć głównej serii, także i tym razem będą zachwyceni, bo „BBPO” to wprost rewelacyjny album, oferujący wszystko to, co w „Hellboyu” najlepsze.

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2017/12/bbpo-1946-1948-mike-mignola-john-arcudi.html

Z ARCHIWUM BBPO

Ledwie miesiąc temu na rynku pojawiło się zbiorcze wznowienie dwóch pierwszych tomów opus magnum Mike’a Mignoli, „Hellboya”, a już w ręce czytelników trafia kolejne dzieło tego artysty. „BBPO: 1946-1948” bo o nim mowa to spin-off przygód Piekielnego Chłopca, przedstawiający wczesne lata karier jego „ojca”, Bruttenholma. Wszyscy jednak, którzy dali się...