Jestem fanem komiksu superboaherskiego, ale fanem samoświadomym. Wiem, że olbrzymia część wytworów Marvela i DC to swoista pulpa, mająca na celu dostarczyć rozrywkę i nic poza tym. Nie ma w tym oczywiście nic złego, a jest to nawet jedna z największych zalet tego typu czytadeł, że skupiając się na jasno obranym celu są świetne w tym czym są. Jednak czasem zarówno Marvel jak i DC wypuszcza serie, które odbiegają od sztandarowych mordobić i śmieszkowych tekstów. Śmiem twierdzić, że ostatnie lata dały nam całkiem sporo takich produkcji, między innymi Ms. Marvel od Marvela, czy Superman: American Alien od DC, które to obie odświeżają konwencję szukania swojego miejsca na świecie i radzenia sobie z własnym sobą. Niedawno znalazłem jednak serię, która w moim osobistym rankingu przebija te dwie nowożytne perełki: Vision Kinga i Hernandeza Walty.
Cóż to jest za komiks! Horror wplatający się w konwencję mrocznej strony klasycznego, amerykańskiego stylu życia na przedmieściach? Opowieść o parciu przez życie mimo wszelkich przeciwności, o wręcz patologicznej chęci bycia akceptowalnym? Czarna komedia o rodzince syntezoidów, taka robotyczna "Rodzina Adamsów"? Dramat o szukaniu siebie samego i poczuciu własnej wartości? Elaborat o człowieczeństwie, który sprytnie wbija nam raz po raz szpilę? Wszystko w jednym, w dodatku okraszone świetną szatą graficzną i wpasowane w szerszy obraz uniwersum Marvela (co dla mnie jest zaletą, choć jestem świadom, że część czytelników wolałaby czytać Visiona jako zupełnie odizolowaną od reszty superhero historię). Vision wciąga bez reszty, skłania do refleksji i pozwala nam się utożsamiać z bohaterami, czego w tym medium wciąż mi brakuję (no dobra, jest jednak o wiele lepiej niż w latach 90-tych...). To bezsprzecznie jeden z najlepszych serii Marvela jakie czytałem i jeśli szukasz w ofercie wielkiej dwójki czegoś nietuzinkowego, co porusza i szokuje, to musowo kupuj Visiona - seria została zawarta w dwóch wydaniach zbiorczych/12 zeszytach komiksowych, jest więc na tyle kompaktowa i przystępna, że podpasuje nawet niedzielnym czytelnikom gatunku.

Jestem fanem komiksu superboaherskiego, ale fanem samoświadomym. Wiem, że olbrzymia część wytworów Marvela i DC to swoista pulpa, mająca na celu dostarczyć rozrywkę i nic poza tym. Nie ma w tym oczywiście nic złego, a jest to nawet jedna z największych zalet tego typu czytadeł, że skupiając się na jasno obranym celu są świetne w tym czym są. Jednak czasem zarówno Marvel jak...

To naprawdę bardzo, bardzo, bardzo dobry komiks. Chyba nawet pokuszę się o stwierdzenie, że to najlepszy Marvel, jakiego kiedykolwiek czytałem. A byłoby jeszcze lepiej, gdyby scenarzysta zastąpił Visiona jakąś swoją autorską postacią i poszedł z tym pomysłem do Image - dostalibyśmy wtedy jeden z najoryginalniejszych komiksów dekady. Jednak widać, osadzenie tej historii w uniwersum Marvela i znienawidzona przeze mnie polityka im-więcej-crossoverów-tym-więcej-$ (znana także jako komiks-Marvela-bez-Iron-Mana-jest-komiksem-straconym) momentami nieco krępowały kreatywność scenarzysty. Tak czy siak - polecam gorąco. Ten tytuł to ogromne zaskoczenie - tym bardziej, że to moje pierwsze spotkanie ze scenariuszami Toma Kinga i zwyczajnie nie wiedziałem, czego mam się po tym gościu spodziewać. / Ocena dla obu trejdów i z tego, co czytam, to chyba cała seria.

Więcej o komiksach piszę na fb.com/polishpopkulture

To naprawdę bardzo, bardzo, bardzo dobry komiks. Chyba nawet pokuszę się o stwierdzenie, że to najlepszy Marvel, jakiego kiedykolwiek czytałem. A byłoby jeszcze lepiej, gdyby scenarzysta zastąpił Visiona jakąś swoją autorską postacią i poszedł z tym pomysłem do Image - dostalibyśmy wtedy jeden z najoryginalniejszych komiksów dekady. Jednak widać, osadzenie tej historii w...