+

+

Drugi tom homilii papieża Franciszka wygłoszonych w Domu Św. Marty w Rzymie (pierwszy nosi tytuł "Prawda jest spotkaniem") obejmuje teksty z okresu przypadającego między 21 marca 2014 a 26 czerwca 2015 roku. Książka zawiera łącznie 155 homilii (poprzedni tom obejmował ich nieco więcej, bo aż 186). Każda z nich stanowi mniej lub bardziej oryginalny komentarz do czytań z danego dnia roku liturgicznego. Żadna jednak nie pozostawi obojętnym nikogo, kto szczerze próbuje naśladować Chrystusa. W tekstach tych chrześcijanie mogą przeglądać się jak w lustrze. Odpowiedź na pytanie o szczerość mojej wiary i o jej rzeczywisty wpływ na życie moje i moich bliźnich bywała dla mnie zaskakująco bolesna. Wydaje się, że chyba jednak większość wierzących w naszym kraju to chrześcijanie "szarej strefy" (nader trafny termin papieski),ani zimni więc, ani gorący. Niekiedy jednak trudno nam przekroczyć barierę zgorszenia, z którą niewątpliwie łączy się Krzyż. Większość z nas w kwestii wiary przez całe życie stawia pierwsze kroki, a znacząco postępują na tej drodze tylko nieliczni. Myliłby się jednak ten, kto dostrzegałby w tym błąd, nie mówiąc już o grzechu. Tym ostatnim jest bowiem dwulicowość, udawanie chrześcijanina przy świadomym i dobrowolnym prowadzeniu niechrześcijańskiego życia (osobiście sądzę, że wspomniana tu "dobrowolność" bywa jednak stopniowalna, bo przecież bywają chrześcijanie, którzy popadają w zgoła niechrześcijańskie schematy za sprawą depresji, lęku czy innych jeszcze trudnych życiowych uwarunkowań). Przy okazji lektura homilii z Domu Św. Marty, tak tego, jak i poprzedniego ich tomu, po raz kolejny uświadomiła mi, jak bardzo odległy od rzeczywistości jest medialny wizerunek "lewicowo-liberalnego" papieża Franciszka. Naprawdę bowiem ten dość oryginalny, choć już nie tak popularny, a może i obecnie nieco zapomniany "Piotr naszych czasów", tak jak i jego poprzednicy głosi chrześcijaństwo trudne i wymagające. Nauczanie Franciszka nie jest głoszeniem jakiegoś "lightowego", miłego i tolerancyjnego Chrystusa. Wręcz przeciwnie. Papież głośno i odważnie upomina grzeszących, i to nie tylko winnych najgorszych przestępstw, lecz także i tych, którzy zgnuśnieli w swoim powszednim, biernym i wycofanym, "pluszowym" chrześcijaństwie. Z przykrością nieraz uświadomić sobie można, że ta krytyka nie dotyczy kogoś tam, lecz właśnie nas, czytelników czy słuchaczy papieskich słów. Podobno "Słowa z Domu Świętej Marty" (taki jest podtytuł drugiego tomu homilii) najlepiej wyrażają sens papieskiego nauczania. Tym bardziej więc warto te teksty czytać i rozważać.

Drugi tom homilii papieża Franciszka wygłoszonych w Domu Św. Marty w Rzymie (pierwszy nosi tytuł "Prawda jest spotkaniem") obejmuje teksty z okresu przypadającego między 21 marca 2014 a 26 czerwca 2015 roku. Książka zawiera łącznie 155 homilii (poprzedni tom obejmował ich nieco więcej, bo aż 186). Każda z nich stanowi mniej lub bardziej oryginalny komentarz do czytań z...

Spojrzałem na okładkę i zamówiłem w ciemno. Tytuł nie zdradził mi co zastanę w środku. Dlatego bardzo pozytywnie zaskoczyłem sam siebie, gdy zorientowałem się, że jest to zbiór homilii, których fragmentów słucham kilka razy w tygodniu w aktualnościach Radia Watykańskiego emitowanych na falach Radia eM.

Szczególnie, że geneza dziennika intrygowała mnie od samego początku jego poznania. Jest to jedyny program informacyjny, który włączam z własnej nieprzymuszonej woli. We wstępie do książki znalazłem sporo ciekawostek na temat powstawania jego najważniejszego punktu, tj. właśnie owych homilii papieża - począwszy od porannych przygotowań do mszy w Domu Świętej Marty, poprzez ukazanie jej intymnego charakteru dla Franciszka oraz wyjątkowości obcowania z jego osobą dla każdego z nielicznych i specjalnie wybranych gości, dalej galimatias związany z koniecznością przetłumaczenia słów papieża na języki całego świata i wyciągnięcia z nich sedna, które wraz z komentarzem zostanie wyemitowane w państwach, z których istnienia na mapie możesz sobie nawet nie zdawać sprawy. Do tego kilka słów ze strony reporterów o dobrych ludziach i szlachetnych inicjatywach, zbyt "mało chwytliwych" na relację w "Panoramie" oraz niestety też sporo o prześladowaniach i wojnach zbyt "mało politycznych" na emisję w "Faktach". I tak oto powstaje "najbardziej wyjątkowy" i zarazem "najbardziej normalny" program informacyjny na świecie, który gorąco polecam.

A wracając do sedna książki:

Nie będę rzecz jasna oceniał słów Franciszka, choć powiem, że warto je lepiej poznać. I to nie tylko ich istotę, ale też "formę komunikacji" jaką proponuje. W odróżnieniu np. od poetyckiej wręcz specyfiki wypowiedzi Świętego Jana Pawła II papież Franciszek mówi prostym językiem ulicy, często ciętym i potocznym. Niestety zbiór taki jak ten - mamy tu dosłowne przytoczenia jego słów wymieszane z tekstem zredagowanym - wypacza przekaz. Przedmowa opisująca charakter wystąpienia to zbyt mało, by w pełni poczuć to, co chce nam powiedzieć Franciszek. Kilka zdań z jego ust usłyszanych w radiu daje mi pełniejsze wrażenie niż cała przeczytana homilia. Najlepszą z kolei formą przyswajania przesłania papieża jest śledzenie na YouTube 2-3 minutowych fragmentów mszy z Domu Świętej Marty przygotowywanych na potrzeby telewizji, które są znakomicie zmontowane i wzbogacają słowo czytane o atmosferę miejsca, kameralny klimat, bogatą gestykulację i pełne przejęcia twarze wszystkich zgromadzonych. Dlatego mam wątpliwości, czy powinienem polecić Wam książkę, kiedy ogólnie dostępne są lepsze drogi dotarcia do jej treści. Oceńcie sami, czy warto.

Spojrzałem na okładkę i zamówiłem w ciemno. Tytuł nie zdradził mi co zastanę w środku. Dlatego bardzo pozytywnie zaskoczyłem sam siebie, gdy zorientowałem się, że jest to zbiór homilii, których fragmentów słucham kilka razy w tygodniu w aktualnościach Radia Watykańskiego emitowanych na falach Radia eM.

Szczególnie, że geneza dziennika intrygowała mnie od samego początku...

Zbiór doskonałych kazań płynący z ust następcy św. Piotra. Tutaj każde słowo ma ogromną wartość i mądrość, JEST i wciąż się STAJE. Słowa te, są proste ale jednocześnie konkretne i czułe. Język, którym do nas dociera papież Franciszek, jest językiem czułego, kochającego, miłosiernego Ojca. To zupełnie inne odkrywanie Boga i Jego oblicza, to zupełnie inne rozumienie misji Kościoła, to zupełnie inne spojrzenie na swoje życie. Takich kazań, słów, troski, nauki właśnie brakuje w Kościele tym z którym mamy do czynienia na co dzień. Głos papieża Franciszka choć jest wyraźny, konkretny i zatroskany, sukcesywnie rozprasza się na coraz niższych szczeblach hierarchii kościelnej. Słyszymy ten głos, mimo wszystko, ale czy słuchamy?
Bóg szuka nas na marginesach życia... Sam tytuł to mała namiastka ogromnej mądrości, która jest zapisana każdym słowem w tych kazaniach, obok których nie można przejść obojętnie, niezależnie od swoich poglądów, przekonań i wiary.

Zbiór doskonałych kazań płynący z ust następcy św. Piotra. Tutaj każde słowo ma ogromną wartość i mądrość, JEST i wciąż się STAJE. Słowa te, są proste ale jednocześnie konkretne i czułe. Język, którym do nas dociera papież Franciszek, jest językiem czułego, kochającego, miłosiernego Ojca. To zupełnie inne odkrywanie Boga i Jego oblicza, to zupełnie inne rozumienie misji...

Papież Franciszek jest już znany z aktywnej obecności w mediach społecznościowych. Jego krótkie wypowiedzi internetowe cieszą się ogromną popularnością i, co ważne, trafiają do współczesnego ciągle śpieszącego się człowieka właśnie dzięki swej lakoniczności. Franciszek szanuje czas swoich słuchaczy i postępuje w myśl zalecenia z Księgi Syracha: „mów zwięźle, w niewielu słowach [zamknij] wiele treści”.

„Bóg szuka nas na marginesie” to zbiór 155 syntez homilii wygłoszonych przez papieża podczas mszy odprawianych cztery razy w tygodniu w Domu św. Marty w Watykanie. Homilie poprzedza dość obszerna przedmowa o. Spadaro* analizująca styl mówienia Franciszka i główne poruszane przez niego wątki. Moim zdaniem ten wstęp nie jest istotny. Owszem, może w jakimś stopniu przybliżyć sposób głoszenia Ewangelii przez papieża, jednak nie jest niezbędny do jego zrozumienia. Mnie znużył swoją naukowością i długością.

Homilie papieża są krótkie (ok. 2 strony każda) i niezwykle treściwe. Praktycznie każde zdanie zawiera myśl godną zapamiętania. Przez to nie da się tego zbioru czytać jak zwykłą książkę, ponieważ wymaga nieustannego skupienia i co chwilę zmusza do refleksji. Mam zwyczaj podkreślania zdań lub słów, które szczególnie mnie poruszają. W przypadku tej pozycji pozakreślałam całe akapity i zużyłam dwa blistry zakładek indeksujących. Franciszek naprawdę zawiera maksimum treści w minimum słów. A przy tym ma dar opisywania jednym lub dwoma słowami istoty problemu.

Uważam, że w tych homiliach każdy znajdzie coś dla siebie, odkryje coś, co go poruszy, lub ułatwi zrozumienie jakiejś niejasnej kwestii. Franciszek tłumaczy Ewangelię w prosty, potoczny sposób, który trafi, wydaje mi się, do wszystkich. Wyjmuje z czytań jedną najważniejszą myśl i ją rozwija, przekładając na nasze realia. Odwołuje się do doświadczeń współczesnego człowieka, dzięki czemu o wiele łatwiej jest pojąć przekaz Jezusa. Czasami jedno zdanie lub słowo powtarza kilka razy w jednej homilii, podkreślając jego wagę.

Na końcu każdej homilii są wypisane czytania, których dotyczy, więc bardzo łatwo można znaleźć objaśnienie fragmentu Pisma św., który wzbudził wątpliwości. Warto mieć tę książkę na półce i zaglądać do niej w razie potrzeby. Można ją czytać wielokrotnie i na wyrywki i za każdym razem pewne rzeczy odczytywać w inny sposób, odnosząc je do swojej aktualnej sytuacji. Ponadto stanowią wartościowy zamiennik nie zawsze sensownych niedzielnych kazań.

Papież Franciszek jest już znany z aktywnej obecności w mediach społecznościowych. Jego krótkie wypowiedzi internetowe cieszą się ogromną popularnością i, co ważne, trafiają do współczesnego ciągle śpieszącego się człowieka właśnie dzięki swej lakoniczności. Franciszek szanuje czas swoich słuchaczy i postępuje w myśl zalecenia z Księgi Syracha: „mów zwięźle, w niewielu...