Spokój ducha. Co zyskujemy z wiekiem

Kompletne bzdury, prześlizgiwanie się po powierzchni tematu, garść banałów. Gdybym dała tę książkę mojej mamie, to by nią we mnie rzuciła z tekstem, jak jej ma to pomoc w pogodzeniu się ze starością. Autor jednocześnie twierdzi, że należy pogodzić się ze swoim podeszłym wiekiem (no sh*t, Sherlock), który jest tak samo dobry jak młodość, a przy tym gloryfikuje tę młodość, jakby cierpienie, choroby i ograniczenia w ogóle jej nie dotyczyły. Całość przypomina mi książkę o umieraniu Terzaniego, który cieszył się, że ma raka, bo ten pozwalał mu odkryć siebie samego. Spoko odkrywa się siebie samego, kiedy stać kogoś na mieszkanie na Manhattanie, ma się dostęp do świetnej opieki, i praktycznie zero obowiązków rodzinnych czy związanych z finansami. Tak samo tutaj - łatwo pogodzić się ze starością, jeśli spędzamy ją w otoczeniu kochającej rodziny, przyjaciół, w miejscu, które lubimy, z wystarczającą ilością pieniędzy odłożonych na koncie. Żałuję, że spędziłam godzinę na czytanie tego.

Kompletne bzdury, prześlizgiwanie się po powierzchni tematu, garść banałów. Gdybym dała tę książkę mojej mamie, to by nią we mnie rzuciła z tekstem, jak jej ma to pomoc w pogodzeniu się ze starością. Autor jednocześnie twierdzi, że należy pogodzić się ze swoim podeszłym wiekiem (no sh*t, Sherlock), który jest tak samo dobry jak młodość, a przy tym gloryfikuje tę młodość,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Sięgnęłam po tę książkę w poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie "skąd w starszych ludziach tyle dystansu, pokory, tolerancji i samozadowolenia". Coś tam wyczytałam, przyjemność czytelnicza wystąpiła. Tylko z jednym organizm się nie zgodził, z zaleceniem, by nie starać się na siłę wzbudzać pożądania, kiedy samoistnie zamiera ;)

Sięgnęłam po tę książkę w poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie "skąd w starszych ludziach tyle dystansu, pokory, tolerancji i samozadowolenia". Coś tam wyczytałam, przyjemność czytelnicza wystąpiła. Tylko z jednym organizm się nie zgodził, z zaleceniem, by nie starać się na siłę wzbudzać pożądania, kiedy samoistnie zamiera ;)

Pokaż mimo to

Krótka, nie wiem do kogo skierowana konkretnie. Po prostu rozważania pewnej osoby nad jego własną starością.
Rozczulający jest jednak fakt, iż zaznaczył autor w tej książce to co najważniejsze - miłość.

Krótka, nie wiem do kogo skierowana konkretnie. Po prostu rozważania pewnej osoby nad jego własną starością.
Rozczulający jest jednak fakt, iż zaznaczył autor w tej książce to co najważniejsze - miłość.

Pokaż mimo to

Ciekawe przemyślenia starszej osoby, ale nie znalazłam w nich niczego odkrywczego. Nie naładowały mi baterii, jak się tego spodziewałam po poleceniu jej w magazynie Coaching. Miałam nadzieję na "spokój ducha", jakieś słowa, które zostawią w mojej pamięci jakiś pozytywny ślad, ewentualnie pocieszą po stracie ukochanego dziadka, ale niestety nic takiego się nie stało. Pożyczyłam babci - oddała bez słowa komentarza. Po prostu przeciętna publikacja.

Ciekawe przemyślenia starszej osoby, ale nie znalazłam w nich niczego odkrywczego. Nie naładowały mi baterii, jak się tego spodziewałam po poleceniu jej w magazynie Coaching. Miałam nadzieję na "spokój ducha", jakieś słowa, które zostawią w mojej pamięci jakiś pozytywny ślad, ewentualnie pocieszą po stracie ukochanego dziadka, ale niestety nic takiego się nie stało....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Autor, sam już w podeszłym wieku, podpowiada jak cieszyć się życiem, zachować spokój ducha i pogodzić się ze śmiercią. Książka napisana przez filozofa nie jest zwykłym poradnikiem. Pomaga sięgnąć głębiej, zastanowić się nad sensem życia, zrozumieć jego cykl i ciągłość. Dla młodych książka ta może być czymś trywialnym ale oceniać życie można z perspektywy upływającego czasu.

Autor, sam już w podeszłym wieku, podpowiada jak cieszyć się życiem, zachować spokój ducha i pogodzić się ze śmiercią. Książka napisana przez filozofa nie jest zwykłym poradnikiem. Pomaga sięgnąć głębiej, zastanowić się nad sensem życia, zrozumieć jego cykl i ciągłość. Dla młodych książka ta może być czymś trywialnym ale oceniać życie można z perspektywy upływającego czasu.

Pokaż mimo to

Książka może nie jest przesadnie odkrywcza, ale pozwala nam się zastanowić nad sprawami, nad którymi nie do końcami chcemy się zastanawiać, wypieramy je. Autor nie tylko mówi, że powinniśmy pamiętać, że kiedyś umrzemy i przygotować się na to, że z czasem coraz mniej rzeczy będzie nam się udawało robić bez trudu, ale też uświadamia, że gdybyśmy żyli wiecznie, wiele rzeczy w nieskończoność odkładalibyśmy na później. Tłumaczy, że powinniśmy traktować nasze życie, jako taką "próbę", którą robi natura, nasze życie to jedna z możliwych opcji danego przeżycia go. Napisał też kilka ciekawych rzeczy dotyczących ludzi starszych, a mianowicie to, że z czasem potrzebują oni coraz więcej dotyku, przytulania, aby czuć się akceptowanymi, a właśnie wtedy nadchodzi moment, gdy coraz więcej młodych ludzi ich omija lub ignoruje, bo przecież starość jest taka nieładna. Także tak jak mówię, książka nie jest specjalnie odkrywcza, nie dowiesz się, jak nie przejmować się umieraniem, ale masz szansę w trakcie jej czytania przemyśleć parę kwestii. I nie ma co czekać z tymi przemyśleniami do ostatniej chwili!

Książka może nie jest przesadnie odkrywcza, ale pozwala nam się zastanowić nad sprawami, nad którymi nie do końcami chcemy się zastanawiać, wypieramy je. Autor nie tylko mówi, że powinniśmy pamiętać, że kiedyś umrzemy i przygotować się na to, że z czasem coraz mniej rzeczy będzie nam się udawało robić bez trudu, ale też uświadamia, że gdybyśmy żyli wiecznie, wiele rzeczy w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To jest słabe, trochę prawd oczywistych, tylko dla kogo..? Mój ojciec jest już stary i to wszystko wie, ta książka mu nie potrzebna, wręcz by go irytowała. Dobrze, że sama wcześniej przeczytałam. Mama mojej koleżanki, wykształcona kobieta, chyba by z uprzejmości, gdyby dostała taki prezent, podziękowała i przemilczała irytację. Starsza pani z domu obok, powiedziałaby - pierdolenie (przepraszam, to prosta kobieta), na dodatek trzeba by jej tłumaczyć pewne pojęcia, już nie mówiąc o tym kto to taki ten Dawid Bowie.

To jest słabe, trochę prawd oczywistych, tylko dla kogo..? Mój ojciec jest już stary i to wszystko wie, ta książka mu nie potrzebna, wręcz by go irytowała. Dobrze, że sama wcześniej przeczytałam. Mama mojej koleżanki, wykształcona kobieta, chyba by z uprzejmości, gdyby dostała taki prezent, podziękowała i przemilczała irytację. Starsza pani z domu obok, powiedziałaby -...

więcej

mniej

Pokaż mimo to