Descender Volume 3: Singularities

To nie jest bardzo oryginalne dzieło, ale taki stary dziad jak ja może czuć tylko nostalgię. Z jednej strony znane tematy sci-fi, z drugiej - nawiązania do klasyków mangi spod znaku "Pluto". Poza tym czuć tu pasję, bazowanie na emocjach, które być może na bardziej wyrobionym czytelniku sprawią wrażenie banalnych, ale przecież można do tego podejść jak do laurki dla pewnej estetyki. Estetyki być może trochę naiwnej czy oklepanej, ale ciągle posiadającej sporo uroku i siły przyciągania. Wspomnę jeszcze o kapitalnej stronie graficznej, umiejętnym prowadzeniu kilku wątków na raz (liczne retrospekcje) i stopniowym odsłanianiu kolejnych tajemnic fabuły. Cieszy też ograniczenie charakterystycznej dla Lemire maniery w kreowaniu postaci, która sprawiała, że w większości jego dzieł miałem wrażenie obcowania z tym samym głównym bohaterem. Bawiłem się świetnie i mam nadzieję, że dalsze tomy będą trzymać poziom

Dotyczy tomów 1-3

To nie jest bardzo oryginalne dzieło, ale taki stary dziad jak ja może czuć tylko nostalgię. Z jednej strony znane tematy sci-fi, z drugiej - nawiązania do klasyków mangi spod znaku "Pluto". Poza tym czuć tu pasję, bazowanie na emocjach, które być może na bardziej wyrobionym czytelniku sprawią wrażenie banalnych, ale przecież można do tego podejść jak do laurki dla pewnej...

"Osobliwości" jawiły mi się jako test, jako sprawdzian mający pokazać, czy Lemire zacznie w końcu pisać w tej serii bardziej zajmująco i czy ja zostanę z nią na kolejne tomy. Egzamin został zaliczony, a trzecia odsłona "Descendera" okazała się być najlepszym albumem cyklu. Dlaczego tak się stało? Otóż większy nacisk został w końcu położony na bohaterów tej historii. Kanadyjski autor zagłębił się w ich przeszłość, co pozwoliło zrozumieć motywację kolejnych postaci i zbudować z nimi bardziej emocjonalną więź. To w końcu jest taki Lemire, jakiego polubiłem, i jakiego chcę czytać.

Trzeba jednak wspomnieć, że na retrospektywnym sznycie nieco cierpi tempo opowieści. Główna linia fabularna przesunęła się do przodu ledwie o milimetry i niektórym czytelnikom może to przeszkadzać. Ja akurat nie uznaję tego za wielką wadę, ale trzeba być świadomym tego wolnego tempa.

Taki poziom mógłby się utrzymać w kolejnych albumach i szczerze mówiąc, jeśli tak się nie stanie, będę nieco rozczarowany.

"Osobliwości" jawiły mi się jako test, jako sprawdzian mający pokazać, czy Lemire zacznie w końcu pisać w tej serii bardziej zajmująco i czy ja zostanę z nią na kolejne tomy. Egzamin został zaliczony, a trzecia odsłona "Descendera" okazała się być najlepszym albumem cyklu. Dlaczego tak się stało? Otóż większy nacisk został w końcu położony na bohaterów tej historii....

Jeżeli pierwszy i drugi tom "Descender" sprawiał, że w waszych głowach pojawiały się niezliczone pytania odnośnie przeszłości naszych bohaterów, to wreszcie tom trzeci wszystko prostuje. Jeff Lemire skupia się tutaj na zaprezentowaniu kluczowych elementów z przeszłości głównych bohaterów. Z jednej strony to dobrze, bo to rozwija świat wykreowany przez scenarzystę, ale z drugiej strony powoduje, że siada tempo akcji. Fajny dodatek do serii, ale póki co najsłabszy numer z serii.

Jeżeli pierwszy i drugi tom "Descender" sprawiał, że w waszych głowach pojawiały się niezliczone pytania odnośnie przeszłości naszych bohaterów, to wreszcie tom trzeci wszystko prostuje. Jeff Lemire skupia się tutaj na zaprezentowaniu kluczowych elementów z przeszłości głównych bohaterów. Z jednej strony to dobrze, bo to rozwija świat wykreowany przez scenarzystę, ale z...

Zbiorczo 1-6

Jak trochę problem z ta seria. Początek bardzo wtórny (Mass Effect, czy Reynolds). Przestrzen akcji z rozległym światem i różnymi bohaterami, których losem można się przejąć. Świetny tom 3 poszerzający świat i bohaterów. Trochę pytań o granice człowieczeństwa, trochę przygody i awantury, trochę przewidywalnych zwrotów, czy mało rozsądnych decyzji czy niespójnych wydarzeń. Trochę bełkotu.Troche wzruszeń i pięknych scen.
Nierówna to opowieść, z trochę zmarnowanym potencjałem (mimo banalnego punktu wyjścia).
Grafika bardzo dyskusyjna. Artystyczna, ładna, charakterystyczna. Ale mało czytelna, chowająca szczegóły świata i jego różnorodność. Wolałbym kreskę Lemire albo bardziej realistycznego artysty. Ale na pewno niektórym się bardzo spodoba.
Nie żałuję lektury, ale niedosyt pozostał.

Zbiorczo 1-6

Jak trochę problem z ta seria. Początek bardzo wtórny (Mass Effect, czy Reynolds). Przestrzen akcji z rozległym światem i różnymi bohaterami, których losem można się przejąć. Świetny tom 3 poszerzający świat i bohaterów. Trochę pytań o granice człowieczeństwa, trochę przygody i awantury, trochę przewidywalnych zwrotów, czy mało rozsądnych decyzji czy...

Opinia wszystkich 6 tomow.
Genialna opowiesc sci-fi. Duzo w niej robotow, milosci, prob zrozumienia ludzkosci.
Swietne ilustracje, wspaniale wprowadzaja w klimat tego swiata.
Bardzo mi sie te komiksy spodobaly i z niecierpliwoscia czekam na kontynuacje.
Bardzo polecam.

Opinia wszystkich 6 tomow.
Genialna opowiesc sci-fi. Duzo w niej robotow, milosci, prob zrozumienia ludzkosci.
Swietne ilustracje, wspaniale wprowadzaja w klimat tego swiata.
Bardzo mi sie te komiksy spodobaly i z niecierpliwoscia czekam na kontynuacje.
Bardzo polecam.

Cudo!!!

Cudo!!!

Tom retrospekcyjny, w którym pojawia się dużo faktów znanych już z wcześniejszych tomów. Nie wiem jakie będzie to miało znaczenie dla całej historii, być może jest to istotny element układanki, ale na teraz za to mniej niż poprzednie dwa tomy.

Tom retrospekcyjny, w którym pojawia się dużo faktów znanych już z wcześniejszych tomów. Nie wiem jakie będzie to miało znaczenie dla całej historii, być może jest to istotny element układanki, ale na teraz za to mniej niż poprzednie dwa tomy.