Pozycja z serii „Leksykon cywilizacje” Wydawnictwa Arkady. I tytuł cyklu dobrze oddaje charakter książki. Jest to bowiem w istotcie słownik wybranych pojęć z zakresu historii i kultury Japonii, pogrupowanych na szczęście problemowo, a nie chronologicznie.
Oczywiście to źródło wiedzy dla laików, bowiem wyjaśnienie każdego z pojęć musi się zmieścić de facto na połowie strony, bowiem resztę zajmują ilustracje. A one są największym atutem tej pozycji. Po pierwsze są bowiem idealnie dobrane, po drugie zaś w komplecie kolorowe. To bardzo ważne,ze względu na to, że tak odległa od nas cywilizacyjnie Japonia wykształciła tyle odmiennych pojęć związanych z kulturą wizualną, że pisanie o nich bez możliwości odwołania się do ich przedstawienia obrazowego jest bezcelowe. Także czarno-białe ilustracje w merytorycznie lepszych publikacjach polskich autorów z lat 80-tych ubiegłego stulecia nie spełniały tego wymogu.
Nie jest to zatem kompendium wiedzy o historii i sztuce kraju kwitnącej wiśni, ani nawet jego popularnonaukowa wersja. Znakomicie natomiast zdaje swój egzamin jako podręczny i zewnętrzny leksykon terminów japońskich, do jakich odwołują się powieści oraz książki historyczne i podróżnicze o tym kraju. I tak należy ją traktować.

Pozycja z serii „Leksykon cywilizacje” Wydawnictwa Arkady. I tytuł cyklu dobrze oddaje charakter książki. Jest to bowiem w istotcie słownik wybranych pojęć z zakresu historii i kultury Japonii, pogrupowanych na szczęście problemowo, a nie chronologicznie.
Oczywiście to źródło wiedzy dla laików, bowiem wyjaśnienie każdego z pojęć musi się zmieścić de facto na połowie...

Bardzo dobry leksykon opowiadający w skrócie o wszystkich aspektach Japonii - o wybitnych postaciach, życiu codziennym, sztuce itd. W książce tej znajduje się też mnóstwo przepięknych ilustracji. Jedynym minusem którego się dopatrzyłam jest fakt, że w dziale "Religia" trochę za dużo miejsca (moim zdaniem) poświęcono poszczególnym świątyniom, przez co czułam się trochę jakbym czytała jakiś przewodnik po Japonii. Moim zdaniem w tym dziale można było więcej uwagi poświęcić konkretnym bóstwom czy obrzędom.

Bardzo dobry leksykon opowiadający w skrócie o wszystkich aspektach Japonii - o wybitnych postaciach, życiu codziennym, sztuce itd. W książce tej znajduje się też mnóstwo przepięknych ilustracji. Jedynym minusem którego się dopatrzyłam jest fakt, że w dziale "Religia" trochę za dużo miejsca (moim zdaniem) poświęcono poszczególnym świątyniom, przez co czułam się trochę...

Leksykony są dobrymi pozycjami do weryfikowania zjawisk, rzeczy, dat w danej kategorii. Można do nich zaglądać od czasu do czasu, by sprawdzić pojęcia lub coś sobie przypomnieć. Przy czym Rossella Menegazzo w swojej pozycji zastosowała układa chronologiczny, a nie alfabetyczny, więc nie koniecznie każdemu będzie łatwo trafić na interesujące go zagadnienie. Dla mnie jest to forma mniej przydatna niż się spodziewałam. Interesował mnie układ hasłowy, by móc odnaleźć się w meandrach kultury,sztuki i polityki Japonii w miarę szybko, gdy zajdzie taka potrzeba i będzie można coś na bieżąco zweryfikować, choćby podczas czytania przekrojowych pozycji z tej dziedziny. Zaglądałam do niej od dłuższego czasu i ostatecznie postanowiłam podsumować moją przygodę z tą publikacją. Najbardziej przydały mi się hasła dotyczące religii i świata zmarłych. Dla mnie ta część leksykonu wnosi rodzaj uporządkowanie w pojmowaniu opisywanego świata, po części dotyczącej władzy i życia publicznego, która wydaje się być za mało rozwinięta na polu zebranych haseł.

To co zasługuje na podkreślenie to doskonale opisane formy architektoniczne, rzeźby, malunki,ceramika. Nie znajdują sie w osobnym dziale, ale uzupełniają treść haseł o władcach, politykach, panujących zasadach. Zatem tworzą całość przestrzenno-czasową i dają wyobrażenie o rzeczach powstających w konkretnym okresie, za panowania danych rodów. Obserwując zmieniające się tendencje w malarstwie czy architekturze dostrzegamy postęp, wykorzystywanie materiałów i wpływy sąsiednich krajów.

Po dokładnym przeanalizowaniu całości nie mam mieszanych uczuć, a wrażenie rozminięcia się własnych potrzeb z zawartością tomu. Nie mniej polecam każdemu zainteresowanemu tym kręgiem kulturowym by sięgnął do tych skomasowanych treści, bo hasła dość dobrze rozwijają informacje na temat zgromadzonych w nim zagadnień i dają możliwość rozeznania się w japońskim świecie.

Leksykony są dobrymi pozycjami do weryfikowania zjawisk, rzeczy, dat w danej kategorii. Można do nich zaglądać od czasu do czasu, by sprawdzić pojęcia lub coś sobie przypomnieć. Przy czym Rossella Menegazzo w swojej pozycji zastosowała układa chronologiczny, a nie alfabetyczny, więc nie koniecznie każdemu będzie łatwo trafić na interesujące go zagadnienie. Dla mnie jest to...

Leksykony mają zazwyczaj dwie wady: hasła są bardzo skrótowe, a same książki nie bardzo nadają się do ciągłej lektury, raczej do sięgania do nich, kiedy zajdzie potrzeba sprawdzenia danego zagadnienia. Ten leksykon jest jednak inny: hasła pogrupowane w tematyczne rozdziały ułożone są nie alfabetycznie, ale chronologicznie, tworząc tym samym coś na kształt kilku niezależnych opowieści o kulturze i sztuce, religii i polityce, o życiu codziennym i zabytkach kultury materialnej.
Dla tych, którzy dopiero poznają japońską kulturę taka forma może być atrakcyjna, szczególnie jeśli weźmie się pod uwagę niezwykle bogaty materiał ilustracyjny. Wadą tego leksykonu będzie na pewno wspomniana już skrótowość haseł - każdemu zagadnieniu przeznaczono dokładnie jedną stronę tekstu, co z oczywistych powodów doprowadza do pobieżnych omówień oraz wysokiej kondensacji tekstu, który wymusza ciągłe napięcie uwagi, aby nie pominąć żadnego istotnego szczegółu. Zaletą niewątpliwie jest dobór haseł - nie pominięto żadnego "sztandarowego" zjawiska, omówione zostały wszystkie te najbardziej rozpoznawalne czy najbardziej z Japonią kojarzone, a ich wartość merytoryczna jest zaskakująco przyzwoita.
Ci, którym potrzebny jest edytorski cukierek do ozdobienia biblioteczki, powinni być usatysfakcjonowani. Dla tych, którzy potrzebują jednak czegoś bardziej szczegółowego, chociaż mniej kolorowego, polecam "O sztuce Japonii" Zofii Alberowej i "Kulturę japońską" Paula Varleya.

Leksykony mają zazwyczaj dwie wady: hasła są bardzo skrótowe, a same książki nie bardzo nadają się do ciągłej lektury, raczej do sięgania do nich, kiedy zajdzie potrzeba sprawdzenia danego zagadnienia. Ten leksykon jest jednak inny: hasła pogrupowane w tematyczne rozdziały ułożone są nie alfabetycznie, ale chronologicznie, tworząc tym samym coś na kształt kilku niezależnych...

Potwornie mnie wynudził ten tytuł. Jeśli ktoś szuka czegoś bardziej fabularnego o Japonii niż leksykograficznego polecam "Planeta K"

Potwornie mnie wynudził ten tytuł. Jeśli ktoś szuka czegoś bardziej fabularnego o Japonii niż leksykograficznego polecam "Planeta K"