Bardzo dobry komiks, nie tak brutalny jak czesc pierwsza, ale trzyma napiecie rownie mocno. Polecam.

Bardzo dobry komiks, nie tak brutalny jak czesc pierwsza, ale trzyma napiecie rownie mocno. Polecam.

Klimat opowieści, podobnie jak w pierwszym tomie, pozostaje ciężki i duszny: z każdego zakamarka wyzierają na nas spłoszone spojrzenia dzieci, zmęczone twarze umierających i beznadziejna rozpacz, w której toną bohaterowie. Przemoc ukryta w surowych konturach zdaje się trwać w ciszy. Ból ofiar pozostaje niemy, jakby wraz z cierpieniem dopadła ich skrajna apatia. Z wszechogarniającego marazmu, czytelnika wyrywają ostre czarno-białe, kadry, które podkreślają agresywny wyraz tekstu i przypominają mu, jaka jest stawka w toczącej się na jego oczach grze. Co warto podkreślić, w "Nie przebaczaj II" to nie dialog jest areną walki lecz obraz. Narracja słowem została tutaj ograniczona do minimum. Drugi tom jest naprawdę dopracowany od strony graficznej: Strychowska skupia uwagę czytelnika na szczególe, każe mu śledzić losy bohaterów w skupieniu – oddając hołd zatrzymanej w kadrze chwili. Od strony fabularnej autorzy postanowili zwolnić tempo akcji do minimum – ta zdaje się trwać w bezruchu. Mam nadzieję, że ów „letarg” to zapowiedź mocnego uderzenia, że to cisza przed burzą, którą rozpętają dla nas w ostatniej części opowieści o kresowej wendetcie.

http://alicya.pl/nie-przebaczaj-ii-kuba-ryszkiewicz-marianna-strychowska/

Klimat opowieści, podobnie jak w pierwszym tomie, pozostaje ciężki i duszny: z każdego zakamarka wyzierają na nas spłoszone spojrzenia dzieci, zmęczone twarze umierających i beznadziejna rozpacz, w której toną bohaterowie. Przemoc ukryta w surowych konturach zdaje się trwać w ciszy. Ból ofiar pozostaje niemy, jakby wraz z cierpieniem dopadła ich skrajna apatia. Z...

Od wydarzeń z pierwszej części minął nieokreślony czas. Rewolucja postępuje w najlepsze, gdy kompania Lazara niesie oświecone idee od wioski do wioski, zostawiając za sobą zgliszcza i sterty trupów. Jest wśród nich również Stiopa – ten, w niespodziewanym przypływie ludzkich odruchów, przygarnia małą, osieroconą dziewczynkę, którą odtąd decyduje się chronić. Prowadzi to do coraz większych napięć pomiędzy nim a resztą grupy. Ostatecznie Lazar podejmuje decyzję, że ruszą w dalszą drogę – rewolucjoniści swoją, a Stiopa i jego podopieczna swoją.

Cały tekst dostępny tu: http://www.kotwbookach.pl/2016/11/nie-przebaczaj-2-recenzja-komiksu.html

Od wydarzeń z pierwszej części minął nieokreślony czas. Rewolucja postępuje w najlepsze, gdy kompania Lazara niesie oświecone idee od wioski do wioski, zostawiając za sobą zgliszcza i sterty trupów. Jest wśród nich również Stiopa – ten, w niespodziewanym przypływie ludzkich odruchów, przygarnia małą, osieroconą dziewczynkę, którą odtąd decyduje się chronić. Prowadzi to do...

Przeczytałem jednym tchem z poprzednią częścią, więc zlewa mi się w jedno - ale jedna gwiazdka mniej, bo: nagle, ze strony na stronę, bohater przestaje mówić po rosyjsku; rozwój wątku z wiedunją jest dla mnie dziwaczny i groteskowy.

Przeczytałem jednym tchem z poprzednią częścią, więc zlewa mi się w jedno - ale jedna gwiazdka mniej, bo: nagle, ze strony na stronę, bohater przestaje mówić po rosyjsku; rozwój wątku z wiedunją jest dla mnie dziwaczny i groteskowy.