Bardzo piękne baśnie i legendy.

Bardzo piękne baśnie i legendy.

Zbiór opowiadań strasznie dziwny. Ciężko określić go innymi słowami. Z jednej strony mamy ujęcie klasyczne, niczym średniowieczne czy pozytywistyczne nowelki. Styl gawędy stylizowany na staromowe jest tu i ówdzie co jest przyjemne. A widać niestety, że stylizowany - bo choć autorzy się starali to wkradła się w każdą z trzech historii pewna naiwność, w której zabrakło historycznej wiedzy lub po prostu szerszego kontekstu przy pisaniu.
Mamy tu więc piękną opowieść o czarownicy, majstersztyk, brutalny aż serce boli... Który kończy się tak jak nigdy w historii świata się nie skończył. Choć w przypadku tego opowiadania cenie sobie tą słodką naiwność i za to opowiadanie daje więcej gwiazdek.
Mamy historie o mistrzu Twardowskim, tak banalnie powtórzoną, powieloną i nie oryginalną, że choć naprawdę udaną to brak w niej polotu. Jako bajeczka by się nadała.
No i mamy trzecią opowieść o dzieciakach i czcicielu szatana. Najsłabsza część zbioru, nie dość, że nudnawa to pod koniec absurd wywinął koziołka na wyższy poziom - autor cytuje inną książkę z tego samego wydawnictwa - będącej niestety pozycją "szurową".
Niby dzieło fantasy, niby klasyczna romantyczna nowela, niby stylizacja na historyczność. Zaplecze operacji słowem jest. A jednak coś bardzo nie tak jest z trzema tytułami, jakby usilna potrzeba przekłamania i przemycenia światopoglądu.
Naiwność, która psuje kategorie docelową grupy odbiorczej. Ni to dla dzieci, ni dla młodzieży, ni dla dorosłego.
Kilka gwiazdek na pewno za pióro i za pomysł, za motyw taki a nie inny bo mam słabość. Niestety to nie wszystko. Nie zaiskrzyło z autorami.

Zbiór opowiadań strasznie dziwny. Ciężko określić go innymi słowami. Z jednej strony mamy ujęcie klasyczne, niczym średniowieczne czy pozytywistyczne nowelki. Styl gawędy stylizowany na staromowe jest tu i ówdzie co jest przyjemne. A widać niestety, że stylizowany - bo choć autorzy się starali to wkradła się w każdą z trzech historii pewna naiwność, w której zabrakło...

Miał to być zbiór opowiadań, które "łączy mistrzowskie połączenie wydarzeń pełnych grozy z historią Polski". No cóż... Owe "połączenie" ograniczało się do określenia czasu wydarzeń (np. Mistrz Twardowski trafił do karczmy "Rzym", bowiem oszukano go, że jest tam jeden z królów Polski). Co zrozumiałe zatem "historii Polski" jest tutaj tyle, co kot napłakał. "Wydarzenia pełne grozy" to najczęściej zdarzenia, które wystraszyły w ten czy inny sposób bohatera (albo i nawet postać poboczną, jak w najlepszej w tym zbiorku "Czarownicy"),ale lęk ten nie udziela się w żaden sposób Czytelnikowi. Jak pewnie już każdy z Was się domyśla, o "mistrzostwie" także przy tej okazji możemy zapomnieć. Co zostaje zatem? Poczucie zmarnowanego czasu. Ale że niewiele się go poświęciło, to i te wrażenie nie jest zbyt silne... A zatem nie pozostaje nic. Można się rozejść. :)

Miał to być zbiór opowiadań, które "łączy mistrzowskie połączenie wydarzeń pełnych grozy z historią Polski". No cóż... Owe "połączenie" ograniczało się do określenia czasu wydarzeń (np. Mistrz Twardowski trafił do karczmy "Rzym", bowiem oszukano go, że jest tam jeden z królów Polski). Co zrozumiałe zatem "historii Polski" jest tutaj tyle, co kot napłakał. "Wydarzenia...