Opinia pochodzi z mojego blogu:
http://jatuczytam.blox.pl/2016/07/Legendy-polskie-Tomasz-Duszynski-Monika-Lukasik.html

„Legendy polskie” to kilkudziesięciostronicowa, bogato ilustrowana książeczka, na którą składają się trzy różne, pisane wierszem podania: „Diabelska kręgielnia”, „Legenda o Strzale” oraz „Rów i skrzat”. Są to lokalne dolnośląskie legendy w nowej, odświeżonej przez Tomasza Duszyńskiego i jego żonę Monikę Łukasik-Duszyńską, wersji.

Pierwsza opowieść, „Diabelska kręgielnia”, dotyczy Czirna zwanego Janem, który to zawarł pakt z diabłem. Bies obiecał mu spełnienie wszystkich życzeń, póki Jan będzie zdolny dźwigać podarowany przez czorta głaz.

„Oto kamień jest, mój Janie,

Z nim ci się już nic nie stanie.

Póki dźwigniesz go rękami,

Póty sypnie życzeniami”.

Jak to jednak z takimi diabelskimi układami bywa, tutaj także krył się pewnie podstęp.

„Życzeń nasz Czirn miał nie miara

I spotkać miała go kara.

Bo kamień chowany w kieszeni

Zaczynał ciążyć ku ziemi”.

Każda podanie niesie ze sobą pewien morał. Legenda o Janie mówi nam o tym, abyśmy uważali na to, czego pragniemy, ponieważ nasze kaprysy przysporzyć nam mogą nie lada kłopotów.

Najbardziej do gustu przypadła mi opowieść o Annie zwanej Strzałką, która chcąc zostać łucznikiem przebrała się za chłopca i dopiero wtedy podjęła naukę w tym zawodzie.

„Dziewczę marzeń mieć nie może,

Nikt nam w życiu nie pomoże,

Bo nie talent się tu liczy,

Gorszy ten, kto jest w spódnicy”.

Legenda o Strzałce uczy nas wytrwałości w realizacji własnych marzeń.

„Talent, kunszt i ciężka praca

W życiu zawsze się opłaca”.

Ostatnia historia nosi tytuł „Rów i skrzat”. Prawi ona o młodym, ubogim Antku, który wpadł w niełaskę pana, ponieważ chciał związać się z pańską córką. Zły włodarz postanowił ukarać biednego chłopca trzymając go w niewoli. Po licznych błaganiach jedynaczki obiecuje jednak zwrócić mu wolność, jeśli tylko Antek zdoła wykopać własnoręcznie „rów szeroki niczym morze, koń przeskoczyć go nie może”.* Podanie to mówi o tym, że prawdziwa miłość jest w stanie pokonać wszelkie przeszkody oraz że złe uczynki zawsze zostają ukarane.

Ponieważ „Legendy polskie” to pozycja skierowana do dzieci, napisana jest ona łatwym i przystępnym językiem. W szybkim i rytmicznym czytaniu pomaga wierszowany zapis utworów. Krótkie czterowersowe zwrotki zachęcają do czytania na głos i odgrywania niektórych scenek.

Kilka osobnych zdań warto poświęcić samym ilustracjom. Są one miłe dla oka, bajecznie kolorowe i wyraziste. Ich autorem jest Artur Gulewicz, który poprzez współpracę z wieloma wydawnictwami od ponad dekady zapewnia oprawę graficzną licznym książkom dla dzieci.

Polecam Waszej uwadze tę niewielką objętościowo książeczkę. Dowiecie się z niej nie tylko trochę na temat Dolnego Śląska, ale także zapewni Wam ona świetną zabawę. Jest to lektura idealna do wspólnego czytania z własnymi pociechami.


*Wszystkie cytaty pochodzą z:Legendy polskie, Tomasz Duszyński, Monika Łukasik-Duszyńska, Wydawnictwo Paperback.

Opinia pochodzi z mojego blogu:
http://jatuczytam.blox.pl/2016/07/Legendy-polskie-Tomasz-Duszynski-Monika-Lukasik.html

„Legendy polskie” to kilkudziesięciostronicowa, bogato ilustrowana książeczka, na którą składają się trzy różne, pisane wierszem podania: „Diabelska kręgielnia”, „Legenda o Strzale” oraz „Rów i skrzat”. Są to lokalne dolnośląskie legendy w nowej,...

Byłam bardzo zdziwiona, gdy w paczce od wydawnictwa Paperback odkryłam cienką, niepozorną książeczkę. Uznałam, że jest to niespodzianka, której nie będę recenzować ze zwyczajnego braku czasu i braku miejsca w grafiku. Z racji tego, że jest krótka postanowiłam jednak ją przeczytać i byłam zdziwiona tym, co dostałam w środku. Nie sądziłam, że Tomasz Duszyński potrafi tak dobrze pisać wierszem. Być może jest to zasługa Moniki Łukasik-Duszyńskiej, jednak postanowiłam - z okazji dnia dziecka - poświęcić trochę miejsca, by wspomnieć o Legendach polskich, czyli trzech krótkich opowieściach pisanych wierszem, jak moje ulubione pozycje z dzieciństwa. Od razu wróciły wspomnienia i zapragnęłam po raz kolejny przeczytać moje ukochane bajki.

Legenda o strzale doskonale wpasowała się do drugiego tomu historii o Staszku. Przyznam, że uśmiechnęłam się na to powiązanie, choć nie wiem, czy to zwyczajnie nie jest przypadek. Mimo to bardzo mi się to spodobało, gdyż lubię, jak autorzy mieszają tak w swoich książkach, że pewne wątki i bohaterowie przeplatają się w różnych seriach. Legendy polskie zawierają w sobie tylko trzy krótkie historyjki, jednak uważam, że zdecydowanie warto dorzucić je do prezentu na dzień dziecka. Są pełne przesłań, niekiedy zabawne, a czasami nawet lekko straszne. Staną na półce, którą przeznaczyłam na książki dla moich przyszłych dzieci.

"Talent, kunszt i ciężka praca/ W życiu zawsze się opłaca."

Opowieści napisane są bardzo prostym językiem, co widać już po rymach. Nie przeszkadza to jednak w czytaniu, a wręcz pozwala się odprężyć. Trzeba być świadomym, że jest to pozycja dla dzieci i to im miło powinno się to czytać. Powinny też rozumieć, co autorzy chcą im przekazać, więc pisanie łatwymi i zrozumiałymi sformułowaniami było konieczne. Tutaj nie ma limitu wiekowego i Legendy polskie można czytać dzieciom w każdym wieku. Tutaj nie ma co się dużo nad nimi rozwodzić, bo ta książeczka ma tylko trzydzieści cztery strony i lektura jej trwa dosłownie minuty. Mimo to chętnie ten czas poświęciłam na czytanie, bo bardzo mi się owe legendy podobały. Pochłanianie opowieści uprzyjemniają przepiękne ilustracje. Są kolorowe, ale nie rzucają się w oczy krzykliwymi barwami. Postaci są bardzo przyjemnie stworzone i nie można się napatrzeć na twórczość Artura Gulewicza, który dosyć często ilustruje książeczki dla dzieci.

Jeśli postanowicie sprezentować jakiemuś maluchowi Legendy polskie przeczytajcie je sami najpierw. Na pewno nie będziecie żałować tych kilku minut, a na pewno nie raz się uśmiechniecie podczas lektury. W końcu w każdym człowieku chowa się trochę z dziecka. Ja jestem pewna, że nigdy do końca nie dorosnę, więc jeszcze długo będą pojawiać się tutaj historie dla tych młodszych i z entuzjazmem będę je pochłaniać.

Byłam bardzo zdziwiona, gdy w paczce od wydawnictwa Paperback odkryłam cienką, niepozorną książeczkę. Uznałam, że jest to niespodzianka, której nie będę recenzować ze zwyczajnego braku czasu i braku miejsca w grafiku. Z racji tego, że jest krótka postanowiłam jednak ją przeczytać i byłam zdziwiona tym, co dostałam w środku. Nie sądziłam, że Tomasz Duszyński potrafi tak...

Ostatnio wpadło mi w ręce kilka różnych książek z legendami polskimi. Długo szukałem mniej znanych legend z Dolnego Śląska i oto znalazłem je w tej książeczce. Przyznaję, że w pierwszej kolejnosci wpadła mi w oko okładka i postanowiłem sprawdzić, co się pod nią kryje. Jakie były moje wrażenia? Wszyscy znamy legendy o Smoku Wawelskim, Syrence warszawskiej i Złotek kaczce. Legendy lokalne są mniej znane. A jak się okazuje mogą być równie ciekawe. W książecze znajdziemy bardzo przyjemnie ilustrowane, pisane wierszem legendy. Diabelska kręgielnia, to opowieść o rycerzu z Gromnika, który zawarł pakt z diabłem. By przechytrzyć diabła rozbójnik zagrał z nim w kregle. Druga legenda związana jest z Beatrycze, żoną Bolka Surowego, która podobno wypuszczjąc strzałę z pewnego wzgórza wskazała miejsce pod budowę miejskiego ratusza. Trzecia związana jest ze skrzatami z pewnego dworu i zakazaną miłością parobka i córki wielmożnego pana. Wierszyki bardzo fajnie napisane, wpadają w pamięć, w sam raz dla szkół dla kółek teratralnych. A także w sam raz dla młodszych, a przy okazji i starszych czytelników. Rzeczywiscie te legendy dodają magii Dolnemu Śląskowi. Polecam!

Ostatnio wpadło mi w ręce kilka różnych książek z legendami polskimi. Długo szukałem mniej znanych legend z Dolnego Śląska i oto znalazłem je w tej książeczce. Przyznaję, że w pierwszej kolejnosci wpadła mi w oko okładka i postanowiłem sprawdzić, co się pod nią kryje. Jakie były moje wrażenia? Wszyscy znamy legendy o Smoku Wawelskim, Syrence warszawskiej i Złotek kaczce....