No cóż, streszczenie pracy tak wielkiego filozofa, słynącego z opasłych tomów oraz własnej, ciężkiej w odbiorze terminologii - nie jest zadaniem łatwym szczególnie w tych ok. 130 stronach.
W wypadku takiego streszczenia wydaje się, że są dwa możliwe wyjścia; albo pracę uprościć by była bardziej zjadliwa jednak mniej informująca tudzież podjąć się wysiłku przedstawienia większości zagadnień kosztem klarowności wywodu.
Autor, moim zdaniem na plus, wybrał te drugą opcję.
W tym tomie dostajemy szczególnie duże zagęszczenie informacji jak na te serie, gdzie każda strona właściwie przedstawia nam nowe pojęcie, nowy rodzaj sądów, inną zasadę czy też schemat.
Jednak sukces został osiągnięty i przy większym skupieniu oraz wysiłku zapamiętywania pojęć zawartych w pracy możemy poznać Kanta - jest to moje odświeżanie sobie Kanta i nie wydaje mi się by jakaś szczególnie istotna kwestia w kantowskiej teorii poznania została pominięta i to jest duży plus.
Również na dużą pochwałę zasługuje wyraźne akcentowanie istotniejszych wątków oraz przełomowych rozwiązań - w takim zagęszczeniu informacji rzeczywiście trudno wymagać od zapoznających się z filozofią czytelników umiejętności rozpoznawania pojęć innowacyjnych a pojęć wtórnych.
Jak już wspomniałem; z pewnością jest cięższa w odbiorze od innych prac z serii jednak nie jest to winą autora a samej materii jaką omawia - biorąc pod uwagę oceny pod tą pracą; jeśli kogokolwiek to krótkie opracowanie zmęczyło to czytanie samego Kanta najpewniej będzie dla niego drogą przez piekło (przecież 40 stron tej książeczki omawia pisane dużo cięższym językiem 700 stron Krytyki + Prolegomeny, która z kolei liczy bodaj 200 stron - to niemal 1000 stron równie gęstego i mniej przystępnego materiału).
Reasumując; praca bardzo dobrze wykonała swoje zadanie i wycisnęła z Kanta tyle ile mogła jak na te skromne 120 stron.
Pozdrawiam z piwnicy

No cóż, streszczenie pracy tak wielkiego filozofa, słynącego z opasłych tomów oraz własnej, ciężkiej w odbiorze terminologii - nie jest zadaniem łatwym szczególnie w tych ok. 130 stronach.
W wypadku takiego streszczenia wydaje się, że są dwa możliwe wyjścia; albo pracę uprościć by była bardziej zjadliwa jednak mniej informująca tudzież podjąć się wysiłku przedstawienia...

Wiem jedno, KANT NIE JEST DLA MNIE.

Wiem jedno, KANT NIE JEST DLA MNIE.

Trzeci tom serii podjął próbę przedstawienia czytelnikom Kanta. Czy była to trudna sztuka? Autor przynajmniej dwa razy podkreśla, iż filozofia kantowska jest tak trudna w odbiorze, iż czytanie jego dzieł sprawia wręcz fizyczny ból. Kant pozostaje przy tym jednak jedną z najważniejszych postaci w historii filozofii. Nie o tym jednak powinienem pisać. Ważniejszym aspektem w recenzji jest odpowiedź na pytanie – „Czy autorowi książki udało się przekazać ideały filozofa dobrze?”.

Trudno mi odpowiedzieć jednoznacznie. Jeśli w tekście zachowano obiektywizm, jakakolwiek próba streszczenia doktryn Kanta w stu trzydziestu stronach powinna być uznana za śmieszną. Trzeci tom serii jest zdecydowanie trudniejszy w odbierze od pozostałych dwóch, które ukazały się do tej pory. Przyznam się, że wielu stron po prostu nie zrozumiałem. Nie pomogły też małe słowniczki pojęć, które książka prezentowała nam od czasu do czasu. Było ciężko przez to przebrnąć.

Wyłączając jednak mój brak obycia z filozofią i trudnymi terminami, miałem wrażenie, iż autor nieco pogubił się w tym, co i jak chce przekazać. W poprzednich tomach całość tekstu wydawała mi się dużo spójniejsza – wstęp, rozwinięcie, zakończenie, wszystkie odmierzone co do słowa. Tutaj było inaczej. Jakby twórca najpierw starał się streścić wszystkie możliwe zagadnienia jak najszybciej (obawiając się być może tego, iż przekroczy limit stron w połowie wywodu),a potem okazało się, iż zostało sporo miejsca na zwartość, której już nie ma. O ile środkowe strony książki wypełnione są definicjami i zagadnieniami teoretycznymi z wyjątkowo małą ilością przykładów i wyjaśnień, które uprościłyby sprawę, ostatnie strony wydają się laniem wody.

Pozostaje też kwestia błędów. Seria nie jest ich pozbawiona, jednak w tomie trzecim było ich zdecydowanie za dużo – jakby wydawcy zabrakło czasu bądź ludzi do zrobienia korekty. Pojawiają się więc zwykłe literówki i wyrażenia typu: „w każdym bądź razie”. Podsumowując w ten sposób całość, moja ocena tego tomu wynosi sześć na dziesięć gwiazdek.

Trzeci tom serii podjął próbę przedstawienia czytelnikom Kanta. Czy była to trudna sztuka? Autor przynajmniej dwa razy podkreśla, iż filozofia kantowska jest tak trudna w odbiorze, iż czytanie jego dzieł sprawia wręcz fizyczny ból. Kant pozostaje przy tym jednak jedną z najważniejszych postaci w historii filozofii. Nie o tym jednak powinienem pisać. Ważniejszym aspektem w...