Mieszane odczucia mam co do tej pracy. Z jednej strony czytało się ją całkiem sympatycznie (pożarta została w jedno posiedzenie),z drugiej strony pewne wtrącenia były zbyt „schopenhauerowskie” i nie na miejscu (np sugerowanie że Hegel filozofował dla pieniędzy) czy też masa dosyć mocnych, mających chyba na celu szokowanie zdań (o wywracających trzewiach rozmyślaniach filozofa, bardzo zmysłowe opisy brutalności świata itd); w dodatku nie wiem czy to kwestia wydawnictwa, ale dużo poplątań, literówek oraz błędów - już na samej pierwszej stronie, w pierwszym zdaniu pada że spór Schopenhauera z Heglem miał miejsce w 1920 czyli kliknęła się „9” zamiast „8” i nikt nawet nie rzuciłem okiem na pierwszą stronę, dalej też są poplątania nazwisk, czasem nazwisko Kanta pojawi się tam gdzie miało być nazwisko Schopenhauera itd.
Może po prostu silnie na mnie oddziałało już schopenhauerowskie gderactwo i stąd takie przyczepianie się do szczegółów.

Mieszane odczucia mam co do tej pracy. Z jednej strony czytało się ją całkiem sympatycznie (pożarta została w jedno posiedzenie),z drugiej strony pewne wtrącenia były zbyt „schopenhauerowskie” i nie na miejscu (np sugerowanie że Hegel filozofował dla pieniędzy) czy też masa dosyć mocnych, mających chyba na celu szokowanie zdań (o wywracających trzewiach rozmyślaniach...

Przedstawienie filozofii Schopenhauera w jednej książce wyszło całkiem dobrze. Muszę nawet przyznać, że wydanie to jest według mnie najbardziej czytelne i przejrzyste, porównując je z numerami kolekcji, które pojawiły się wcześniej. Na szczególną pochwałę zasługują odwołania do filozofii Platona, Kanta i Nietzschego, które autor ciągle porównuje z tym, co proponuje nam Schopenhauer. Filozofowie ci zostali przedstawieni we wcześniejszych numerach kolekcji, dzięki czemu czytelnik ma znakomitą okazję powtórzyć sobie nabytą już wiedzę.

Jak zwykle dużej krytyce muszę poddać korektę tekstu. Zdarzają się literówki, błędy w datach, nielogicznie sformułowane zdania, powtórzenia, zła interpunkcja. Od pewnego czasu odnoszę wrażenie, że osoby zaangażowane w tworzenie polskiej wersji językowej kolekcji wykonały ją albo w wielkim pośpiechu, albo bardzo powierzchownie. Nie świadczy to dobrze o wydawnictwie i z pewnością wpłynie na jego ocenę przez społeczeństwo. Nie mamy tu bowiem do czynienia z jedną książką i pojedynczymi błędami, a całą kolekcją oraz masą przeróżnych błędów.

Choć przez owe błędy muszę zaniżyć ocenę, ogólne przedstawienie filozofa, spójność tekstu, jego logiczność i wszystkie inne atuty, które można tekstowi przypisać, są na najwyższym poziomie. Z tej przyczyny mogę wystawić dziewięć na dziesięć gwiazdek.

Przedstawienie filozofii Schopenhauera w jednej książce wyszło całkiem dobrze. Muszę nawet przyznać, że wydanie to jest według mnie najbardziej czytelne i przejrzyste, porównując je z numerami kolekcji, które pojawiły się wcześniej. Na szczególną pochwałę zasługują odwołania do filozofii Platona, Kanta i Nietzschego, które autor ciągle porównuje z tym, co proponuje nam...