Bardzo mi się w tym cyklu podoba to, że w końcu mamy głównego bohatera, który "walczy ze złem", ale nie jest zwyczajnie głupi i uparty. Nie leci na ślepo na akcję sam, nie wierzy ślepo w jakieś swoje grom wie skąd wzięte przekonania, nie jest najmądrzejszy na świecie, nie jest niezniszczalny i nieśmiertelny. Ot, człowiek który ma swoje wady i je zna i stara się żyć jak najlepiej. Szczerze powiem, że mi się dużo przyjemniej czyta coś takiego, niż wszystkie te książki o policjantach, którzy samotnie z pistoletem udają się w pościć za całą grupą uzbrojonych bandytów, bo przecież są niezniszczalni i nawet jak dostaną kulkę w serce to cudem przeżyją. Fakt, tu w sumie była podobna "cudowna" sytuacja, ale została przynajmniej jakoś fajnie medycznie wytłumaczona.

Bardzo mi się w tym cyklu podoba to, że w końcu mamy głównego bohatera, który "walczy ze złem", ale nie jest zwyczajnie głupi i uparty. Nie leci na ślepo na akcję sam, nie wierzy ślepo w jakieś swoje grom wie skąd wzięte przekonania, nie jest najmądrzejszy na świecie, nie jest niezniszczalny i nieśmiertelny. Ot, człowiek który ma swoje wady i je zna i stara się żyć jak...

Na świacie rodzi się zaledwie 1% ludzi ze "skazą" genetyczną. Ludzie ci obdarzeni są przeróżnymi ponadprzeciętnymi zdolnościami. Społeczeństwo "zdrowe" się ich boi. Nazywa nienormalnymi,domaga się ich znakowania. Rząd tworzy obozy dla dzieci z darem.Łagodzić zapędy rządu próbuje Nick, który po spektakularnych akcjach zostaje zauważony przez prezydenta. Zostaje doradcą prezydenta od spraw obdarzonych.
Akcja toczy się jeszcze szybciej i całkiem zbacza z oczywistego toru. Fajnie, że jest tom trzeci.

Na świacie rodzi się zaledwie 1% ludzi ze "skazą" genetyczną. Ludzie ci obdarzeni są przeróżnymi ponadprzeciętnymi zdolnościami. Społeczeństwo "zdrowe" się ich boi. Nazywa nienormalnymi,domaga się ich znakowania. Rząd tworzy obozy dla dzieci z darem.Łagodzić zapędy rządu próbuje Nick, który po spektakularnych akcjach zostaje zauważony przez prezydenta. Zostaje doradcą...

Nie miałam okazji przeczytać pierwszego tomu, jednakże nie sprawiło mi to żadnego problemu i zamierzam przeczytać pierwszą cześć.


Szczerze. Za dużo bohaterów, dopiero pod koniec książki można się połapać, kto jest tym 'dobrym' a kto 'złym'. Zapewne będzie tom trzeci, ponieważ książka nie ma finału .


Sama w sobie powieść jest genialna. Walka pomiędzy odmieńcami (uzdolnionymi),a zwykłymi ludźmi uświadamia zło,jakie może panować pomiędzy ludźmi mieszkającymi na tym samym kontynencie. Zamiast tolerować innych, to zaprowadza się wszystko do jednej wojny domowej. Jeśli przyszłość ma być taka, to ja wolę umrzeć. :D

Nie miałam okazji przeczytać pierwszego tomu, jednakże nie sprawiło mi to żadnego problemu i zamierzam przeczytać pierwszą cześć.


Szczerze. Za dużo bohaterów, dopiero pod koniec książki można się połapać, kto jest tym 'dobrym' a kto 'złym'. Zapewne będzie tom trzeci, ponieważ książka nie ma finału .


Sama w sobie powieść jest genialna. Walka pomiędzy odmieńcami...

Większość z tego co poznaliśmy w pierwszej części stanęła na głowie. Zmienia się punkt widzenia i optyka. Zmieniają się też bohaterowie. I po raz kolejny, kiedy już siedzieliśmy spokojnie w fotelu, mamy mętlik w głowie – kto jest po dobrej, a kto po złej stronie? Pewność, która tak nas radowała pod koniec pierwszej części, okazuje się przedwczesna, a radość przesadzona.
Nowi bohaterowie bardzo ciekawi. Jak dla mnie najlepsze fragmenty to ucieczka Ethana z rodziną. Bardzo realistyczne fragmenty, bardzo przejmujące i mocno uderzające w wyobraźnię.
Kilkoro znanych bohaterów, lekko zmienionych i zmieszanych nowym światem w konfrontacji z nieuchronnymi, jak się okazuje, zmianami. Czy mi się spodobało? Oczywiście, że tak. Jednak mocno zastanawiałam się, czy równie mocno jak część pierwsza. I chyba nie umiem jednoznacznie odpowiedzieć. Bo niewiele jest w stanie zastąpić, przynajmniej w moim przypadku, motyw wchodzenia w świat, poznawania zamysłu autora, dostrzeganie zamysłu. Potem, to nawet przy tak znaczących zmianach, to jednak dla mnie kontynuacja.
Wymieszał mi się odrobinę świat osobisty Coopera. Przekonanie z poprzedniej części zostało mocno nadwyrężone i chyba nie do końca wiem, co z nim zrobić. Niby rozumiem kontekst, ale ma prawo mi się nie podobać i chyba tak jest tym razem. Z jednej strony to taki „krzyk na puszczy” z drugiej moje „czytelnicze prawo”.
To, co mnie najbardziej uwierało, to chyba Cooper jako Zbawca Ludzkości. Ale to nie jest kwestia tylko Lepszego świata, ale innych książek, w których losy świata spoczywają na barkach bohater, zwyczajowo bardzo poranionego i zwykle lekko zagubionego, a ten ostatnim ruchem, rzutem na taśmę czyni swoją powinność. (Mam wrażenie, że pisałam o czymś podobnym w przypadku Bez skrupułów). I podobnie jak w przypadku wspomnianego tytułu, jestem przekonana, że dziesięć lat wcześniej pochłonęłabym tę książkę może nie w krótszym czasie, ale bardziej bezkrytycznie, mniej wymagająco.
Ale podsumowując, to bardzo dobra proza. Szybka, zwarta, zaskakująca niekiedy, niekiedy przewidywalna, ale ja akurat oceniam to na plus, bo to czas na wygaszenie czy choćby wystudzenie emocji i wrażeń. Świetnie kontynuująca poprzednią część i znakomicie zachęcająca do lektury kolejnej. Na co bardzo liczę, choć ograniczona jestem dostępem w bibliotece. Ma się to ponoć zmienić na początku marca, więc jest czas na lekki odpoczynek i nabranie dystansu.

Większość z tego co poznaliśmy w pierwszej części stanęła na głowie. Zmienia się punkt widzenia i optyka. Zmieniają się też bohaterowie. I po raz kolejny, kiedy już siedzieliśmy spokojnie w fotelu, mamy mętlik w głowie – kto jest po dobrej, a kto po złej stronie? Pewność, która tak nas radowała pod koniec pierwszej części, okazuje się przedwczesna, a radość...

Sporo czasu minęło, odkąd przeczytałam pierwszą część przygód Nicka Coopera. Cóż to była za podróż! Do tego stopnia pamiętna, że gdy tylko natknęłam się na pozostałe tomy - kupiłam je na pniu. Sami przyznacie, że niewiele książek jest w stanie zrobić takie wrażenie, że kolejne kupuje "na ślepo".
Autor wciąż trzyma wysoki poziom. Akcja się zagęszcza, narasta wzajemna wrogość między dwoma "odłamami" ludzkości. Poznajemy też kolejnych bohaterów, którzy ukazują nam perspektywę zwykłego człowieka, który na własnej skórze odczuwa zmieniającą się sytuację.
Ukazany przez Sakey'a świat jest o tyle przerażający, że już w tej chwili niewiele do niego brakuje...

Sporo czasu minęło, odkąd przeczytałam pierwszą część przygód Nicka Coopera. Cóż to była za podróż! Do tego stopnia pamiętna, że gdy tylko natknęłam się na pozostałe tomy - kupiłam je na pniu. Sami przyznacie, że niewiele książek jest w stanie zrobić takie wrażenie, że kolejne kupuje "na ślepo".
Autor wciąż trzyma wysoki poziom. Akcja się zagęszcza, narasta wzajemna wrogość...

Marcus Sakey jest nazywany mistrzem inteligentnej sensacji i ciężko się z tym określeniem nie zgodzić. Gdy jakiś czas temu zapoznałam się z jego książką „Niebezpieczny dar”, to byłam naprawdę pozytywnie zaskoczona, a co więcej, zafascynowana jego pomysłowością. Ten człowiek potrafi połączyć sensację z motywami iście paranormalnymi, a także z umiejętnie uknutym spiskiem, intrygą i wręcz czystą dystopią. Z ogromną przyjemnością sięgnęłam po kolejny tom „Niebezpiecznego daru”, czyli „Lepszy świat”.

Obdarzeni zmieniają wszystko z dnia na dzień. Problem polega na tym, że część z nich staje się terrorystami i rozpoczyna działania, które skutkują sparaliżowaniem miast. Sklepy są opróżnione, telefony alarmowe to czysta fikcja, a i są tacy, którzy potrafią spalić człowieka żywcem. Ot tak, w jednej chwili. Miasta te wyglądają, jakby nastąpiła w nich apokalipsa, a ludzie walczą z jej skutkami, co oczywiście nigdy nie jest łatwym zadaniem. Ameryka powoli zmierza ku domowej wojnie. Nick Cooper, jako jeden z obdarzonych, jest całkowicie przeciwny temu, co robią terroryści. Jako doradca prezydenta Stanów Zjednoczonych jest zmuszony do wzięcia udziału w kolejnej grze – nie raz pełnej zakłamania i niepewności, kto jest prawdziwym przyjacielem, a kto wrogiem. A wszystko w imię większego dobra… Ale dobro też bywa kwestią perspektywy.

Przede wszystkim muszę napisać o tym, jak bardzo się cieszę, że „Lepszy świat” nie ma nic do czynienia z klątwą drugiej części. Pierwszy tom tego cyklu naprawdę mi się spodobał i liczyłam na to, że tym razem będzie podobnie. A prawdopodobnie było jeszcze lepiej! Przeczytałam tę książkę jednym tchem i mogę śmiało stwierdzić, że to bardzo dobry kawał sensacji. Sensacji, która ma w sobie domieszki wielu innych gatunków, które autor w bardzo umiejętny i subtelny sposób ze sobą połączył. Styl Marcusa Sakeya niezwykle przypadł mi do gustu, co tylko potęguje moją pozytywną opinię na temat tej książki. Ta powieść naprawdę wciąga i trzyma w napięciu aż do ostatniej strony. Nick Cooper z powodzeniem mógłby zająć stanowisko Jamesa Bonda – jestem przekonana, że świetnie by się sprawdził jako jego następca.

Skoro już nawiązałam do Bonda, to jeżeli jesteście fanami tej postaci, a także klimatu, jaki jest obecny w filmach z jego udziałem, to jak najszybciej powinniście się zapoznać z losami Nicka Coopera. Jestem przekonana, że przypadną Wam do gustu! „Lepszy świat” to książka z intrygującą fabułą, ciekawym rozwojem wydarzeń, doskonałym tempem akcji, świetnym klimatem i bardzo dobre wykreowanymi bohaterami. Czy można chcieć czegoś więcej? Czytając tę powieść nie patrzy się na upływ czasu, tylko z ogromnym zaangażowaniem śledzi się losy Coopera, stając się albo jego wiernym towarzyszem albo biernym obserwatorem – w obu rolach w równym stopniu można się poczuć pochłoniętym przez lekturę. Autor naprawdę doskonale radzi sobie z budowaniem napięcia i ustaleniem odpowiedniego tempa akcji – a nie da się ukryć, że w powieściach sensacyjnych są to prawdopodobnie najistotniejsze elementy, które wymagają odpowiedniego dopracowania.

Marcus Sakey doskonale radzi sobie również z knuciem intryg i wprowadzaniem tajemnic do swoich historii. Z pewnością nie można mu odmówić pomysłowości, a także kunsztu pisarskiego. W bardzo wyrazisty sposób przelewa swoje wizje na papier i dba nawet o najmniejsze szczegóły, dzięki czemu książka sprawia wrażenie dopracowanej i konkretnej. A właściwie nie sprawia wrażenia – ona po prostu taka jest. „Lepszy świat” to doskonała kontynuacja, która utrzymuje poziom pierwszej części, a być może nawet go nieco przewyższa. Mam nadzieję, że rozważania na temat ekranizacji się spełnią, bowiem jest to naprawdę doskonały materiał na porywający film – oczywiście nie sądzę, aby przebił książki z tej serii, bowiem są one naprawdę jednymi z lepszych powieści sensacyjnych, jakie miałam okazję czytać, ale chętnie zobaczyłabym tę historię na dużym ekranie.

„Lepszy świat”, jak i „Niebezpieczny dar” to książki, z którymi naprawdę warto się zapoznać. Jestem przekonana, że trzeci tom mnie nie zawiedzie. Marcus Sakey świetnie sobie radzi z przedstawieniem swoich oryginalnych pomysłów, a co więcej, potrafi w bardzo umiejętny sposób wpleść do tej historii inne wątki i elementy, które dodają jej oryginalności i charakteru. Jeżeli szukacie dobrej powieści z tego gatunku, to myślę, że są to pozycje obowiązkowe do przeczytania. Naprawdę warto się z nimi zapoznać, bowiem nie patrzy się przy nich na upływ czasu – czyta się jednym tchem, z ogromnym zaangażowaniem, pobudzonym umysłem i rozbudzoną wyobraźnią.

www.bookeaterreality.blogspot.com

Marcus Sakey jest nazywany mistrzem inteligentnej sensacji i ciężko się z tym określeniem nie zgodzić. Gdy jakiś czas temu zapoznałam się z jego książką „Niebezpieczny dar”, to byłam naprawdę pozytywnie zaskoczona, a co więcej, zafascynowana jego pomysłowością. Ten człowiek potrafi połączyć sensację z motywami iście paranormalnymi, a także z umiejętnie uknutym spiskiem,...

Książka w porównaniu z pierwszą częścią niestety wypada dość kiepsko. Odniosłam wrażenie, że jest przeciągnięta... plus za niespodziewane i szokujące zakończenie.

Książka w porównaniu z pierwszą częścią niestety wypada dość kiepsko. Odniosłam wrażenie, że jest przeciągnięta... plus za niespodziewane i szokujące zakończenie.

Pierwsza część nie pochłonęła mnie tak jak druga,którą przeczytałam w jeden dzień. Nie widziałam innej opcji! Niesamowicie wciągająca. Przedstawiająca świat, w którym możemy żyć, gdy tylko pozwolimy na to by rozwijał się bez naszego udziału. ..

Pierwsza część nie pochłonęła mnie tak jak druga,którą przeczytałam w jeden dzień. Nie widziałam innej opcji! Niesamowicie wciągająca. Przedstawiająca świat, w którym możemy żyć, gdy tylko pozwolimy na to by rozwijał się bez naszego udziału. ..

Kontynuacja Niebezpiecznego Daru. Równie wciągająca. Dobra do podróży i do poduszki. Czyta się ją jednym tchem.

Kontynuacja Niebezpiecznego Daru. Równie wciągająca. Dobra do podróży i do poduszki. Czyta się ją jednym tchem.

Akcja ciągnie się powoli .

Skończony rozdział nie zachęca do przeczytania następnego

Plus za zakończenie. Cała reszta jest dosyć słaba

Akcja ciągnie się powoli .

Skończony rozdział nie zachęca do przeczytania następnego

Plus za zakończenie. Cała reszta jest dosyć słaba