Nie wiem czy jako katoliczka, wypada zaznaczyc "rewelacyjne".. bo z wielu punktow widzenia raczej tragiczne. Tzn. tragiczna historia chrzescijan.. ludzi ktorzy uwazaja, ze ich wiara jest najwazniejsza i nie boja sie za nia zginac. bo da im zbawienie.
Trzeba o tym pamietac, w naszej europejskiej kulturze niestety sie o nich zapomina.. a czesto nawet nie wie!
Dobrze sie czyta. Tresc to raczej taki ogolny zarys, ogolne liczyby podawane przez rozne zrodla podane tak jakby skrotowo w tej pozycji.

Na pewno warta przeczytania! Dla wszystkich, nie tylko chrzescijan..

Nie wiem czy jako katoliczka, wypada zaznaczyc "rewelacyjne".. bo z wielu punktow widzenia raczej tragiczne. Tzn. tragiczna historia chrzescijan.. ludzi ktorzy uwazaja, ze ich wiara jest najwazniejsza i nie boja sie za nia zginac. bo da im zbawienie.
Trzeba o tym pamietac, w naszej europejskiej kulturze niestety sie o nich zapomina.. a czesto nawet nie wie!
Dobrze sie...

"Niektóre rzeczy mogą zobaczyć tylko oczy, które płakały" (Christophe Munzihirva).

Mimo iż zaliczam książkę do przeczytanych, nie doczytam jej. Nie chcę jej mroku. Odwracam twarz od przedstawionego w niej cierpienia.
John L. Allen Jr opisując współczesne prześladowania chrześcijan zapoznaje nas ze statystykami i faktami dotyczącymi poszczególnych kontynentów z wyszczególnieniem krajów. W opisach tych jest miejsce na przedstawienie konkretnych osób prześladowanych, a czasem wręcz zabijanych za wiarę, takich jak:
- zabity w 1994 podczas mordów w Rwandzie za pomoc udzielaną ściganym Hutu katolicki arcybiskup Christophe Munzihirva
- w 2011 roku poparzony kwasem za odejście od islamu i protest przeciwko stosowaniu w Ugandzie prawa szariatu wobec nie muzułmanów biskup zielonoświątkowców Umar Mulinde
- Aasiya Noreen Bibi, matka 5-ga dzieci skazana w Pakistanie na karę śmierci za docinki wobec Mahometa w odpowiedzi na atak na chrześcijankę, która śmiała napić się wody z muzułmańskiej studni; uwolniona dzięki światowej akcji protestu
- 42-letni minister do spraw mniejszości katolicki Pakistańczyk Shahbaz Bhati zabity w 2011 roku, obrońca praw nie tylko chrześcijan, ale i hindusów, sikhów i muzułmanów
- 73-letnia zakonnica amerykańska Dorothy Stang po 39 latach pracy w Brazylii zabita w 2005 roku z powodu obrony najbiedniejszych w Amazonii przeciwko tym, którzy siłą wywłaszczali ich z ich ziemi
- 16-letni zielonoświątkowiec Manuel Gutierrez zastrzelony podczas demonstracji domagających się reform w Chile
- oskarżony o apostazję i prozelityzm pastor Youcef Nadatkhani, którego wyrok śmierci w Iranie zawieszono tylko ze względu na nacisk opinii światowej
- męczennicy z Algierii, siedmiu mnichów, trapistów, znanych z pokojowego sąsiedzkiego współżycia z muzułmanami, porwanych i pozbawionych głów przez ekstremistów islamskich w 1996 roku
- 34-letni pastor Dritan Prooj, zabity w 2010 zgodnie z albańskim kanunem, prawem zemsty na mężczyznach z rodziny zabitego; jego śmierć podważyła prawo zemsty, przyczyniła się do demonstracji głoszących "Przebaczać to męska rzecz".
- rumuński ksiądz Tudor Marin zabity w kościele w 2012 roku przez fanatyka interpretacji Biblii
- Danil Sysojew, konserwatywny kapłan prawosławny zastrzelony w cerkwi przez muzułmańskiego Kirgiza osłoniętego maseczką szpitalną; zabito go za nawracanie muzułmanów

Pozostałe rozdziały książki poświęcono skutkom prześladowań i mitom na temat "globalnej wojny z chrześcijanami". Ciekawe, choć tytuł mówiący o globalnej wojnie z chrześcijanami wydał mi się nadinterpretacją budzącą we mnie nieufność, czy autor przestawiając akcenty na pewno przedstawia rzeczywistość zgodną z prawdą.

Mity, o których pisze to:

- mit, że chrześcijanie narażeni są tylko tam, gdzie są mniejszością
- mit, że to wszystko kwestia islamu (przeczy temu np radykalizm hinduski w Indiach i buddyjski w Birmie i na Sri Lance).
- mit, że prześladowania są zawsze sprawą polityczną

Z opisów poszczególnych miejsc najdokładniej przeczytałam te, które dotyczyły Azji i Rosji (prześladującej tych, którzy nie należą do kościoła prawosławnego, przede wszystkim protestantów). W Azji najbardziej ciekawiły mnie Indie i Pakistan, ale tu znalazłam niewiele rzeczy nieznanych mi. Autor pisze o szacunku, jakim cieszy się niewielka (2,3%) mniejszość chrześcijan w Indiach ze względu na prowadzone szkoły, szpitale i domy opieki społecznej. W 1997 roku ciało Matki Teresy wieziono w Indiach podczas pogrzebu na lawecie armatniej, na której wieziono wcześniej ciała największych Indusów Gandhiego i Nehru.
Mimo to za sprawą radykalnego ruchu hindutwy w uchodzących dotychczas za tolerancyjne Indiach tylko w 2011 roku zabito trzech przywódzców duchowych: Rabindrę Parichhę w Bhanjanagarze, pastora Saula Pradhana, pastora Michaela Digala we wsi Mdikia na północy w okręgu Kadhamal. Digal składał zeznania przeciwko sprawcom prześladowań chrześcijan w Orisie w 2008 roku (100 zabitych, 5 tysięcy spalonych domów, 50 tysięcy wysiedlonych, 18 tysięcy rannych). Radykalni hindusi oskarżają chrześcijan o prozelityzm i o bycie agentami Zachodu. Zagrożenie zaczęło się w 1999 roku od aktu spalenia w Orisie australijskiego misjonarza Grahama Stainesa wraz z dwójką jego małoletnich synów. Oskarżano go o rozprowadzanie wołowiny i nawracanie na siłę. Pobicia, słowny atak, palenie Biblii, przerywanie nabożeństw, aresztowania pod fałszywymi zarzutami, zastraszanie to właśnie zdarza się w Indiach. Szczególnie od 2014 roku pod rządami prohinduskiego Narendry Modi. Ostrze prześladowań skierowane jest przede wszystkim przeciwko muzułmanom, ale ofiarami dyskryminacji bywają też chrześcijanie.

Autor kończy książkę uwagą, by zajmując się prześladowaniami chrześcijan, nie zakładać, że do prześladowań dochodzi tylko za sprawą innych kościołów. Autor podaje za przykład Andersa Breiwika z Oslo, który zabił 69 nastolatków głosząc hasła walki z islamem, nazywając siebie 100-procentowym chrześcijaninem i modląc się do Boga o pomoc podczas zamachów. Chrześcijanie pokazywani w tej książce jako ofiary bywają też prześladowcami jak w Rwandzie w 1994 roku, gdzie w ciągu 100 dni zabito 1,2 miliona ludzi - większość ofiar i oprawców była katolikami. Innymi przykładami, na jakie powołuje się autor są:
- nigeryjski pastor zielonoświątkowy James Wuye, który w młodości stosował przemoc zabijając muzułmanów powoływał się na słowa z Biblii: "Kto ma trzos, niech go weźmę; tak samo torbę; a kto nie ma, niech sprzeda swój płaszcz i kupi miecz!". Dziś nawrócony na miłość, kiedyś wojujący chrześcijanin głosi idee pojednania chrześcijańsko- muzułmańskiego
- Amerykanin Eric Rudolph skazany za dokonane w latach 1996-98 zamachy bombowe, w których zginęły dwie osoby, a raniono 150; głosił on ideę walki z "holokaustem aborcji" atakując kliniki aborcyjne i klub lesbijek.
Żadna z religii nie jest wolna od pokusy fundamentalizmu. Autor książki przekonuje nas do tej idei, którą bardzo ciekawie pokazała Edna Fernandes w książce "Hoply Warriors: A Journay into the Heart of Indian Fundamentalism" opisując fundamentalizm chrześcijański, sikhijski, muzułmański i hinduski.
Można przeczytać.

Kopia mojego postu na blogu Zahry valley-of-dance i mojej stronie nietylkoindie.pl

"Niektóre rzeczy mogą zobaczyć tylko oczy, które płakały" (Christophe Munzihirva).

Mimo iż zaliczam książkę do przeczytanych, nie doczytam jej. Nie chcę jej mroku. Odwracam twarz od przedstawionego w niej cierpienia.
John L. Allen Jr opisując współczesne prześladowania chrześcijan zapoznaje nas ze statystykami i faktami dotyczącymi poszczególnych kontynentów z...