Książka ta jest świetnym wprowadzeniem do tematyki podboju Sycylii przez Normanów, o którym pisano w artykułach czy w rozdziałach podręczników. To zaczątek potencjalnej, większej pracy, która by uwzględniałaby zagadnienia, których w niej nie było. (Te, na które wskazuje jeden z poprzednich recenzentów)

Książka ta jest świetnym wprowadzeniem do tematyki podboju Sycylii przez Normanów, o którym pisano w artykułach czy w rozdziałach podręczników. To zaczątek potencjalnej, większej pracy, która by uwzględniałaby zagadnienia, których w niej nie było. (Te, na które wskazuje jeden z poprzednich recenzentów)

Temat arcyciekawy, a książka wartościowa, ale o zawężonej perspektywie. Rozumiem, że takie były założenia autora, ale muszę pomarudzić. To prawda, że pozycja jest oparta na wielu źródłach i potężnej bibliografii w kilku językach. Dostajemy dokładne kalendarium działań militarnych i politycznych i to naprawdę wielki plus tej pracy.

Na minus: bardzo lakoniczny język i ograniczone ujęcie tematu. Mi osobiście brakuje informacji na temat wojskowości i logistyki, więcej rekonstrukcji wydarzeń, a nie tylko ich wyliczanie w oparciu o stosowne kroniki. Przykładowo nigdzie nie ma informacji ile trwała lądowa podróż z Sycylii do Apulii (z przeprawą Mesyna-Reggio),którą kilkakrotnie musiał pokonywać Roger i jego wojska. Pokonanie górzystej Kalabrii w warunkach średniowiecznych nie wydaje się spacerkiem, zwłaszcza w obliczu stale buntujących się baronów, czy zwykłych rozbójników. Zupełny brak informacji na temat fortyfikacji normańskich, a przecież to zamki były kluczem do utrzymania terenu.

Niewiele też niestety o taktyce walk na Sycylii, które trwały aż 30 lat, więc nie był to blitzkrieg. Przydałoby się nieco więcej o normańskiej flocie i feudalnych relacjach (o tym, że Melfi było "miastem dwunastu hrabiów" musiałem przeczytać w innej książce). Za to w zakończeniu dostajemy niezbyt sensowne odwołania do XXI wieku i multikulti oraz obecnej pozycji chrześcijan w świecie islamu, a także rozważania na temat obrazu Fryderyka II w niemieckiej telewizji. Przy tak niewielkiej objętości całej książki, te pół strony mogłoby traktować o czymś bardziej istotnym dla omawianych wydarzeń, przypomnę że sprzed prawie 1000 lat.

Jest też kilka drobnych błędów: np. na str. 42 czytamy, że Guiscard z siedziby w dolinie Crati zaatakował pobliskie miasto Venosa. Chyba chodzi o Cosenzę, bo do Venosy miałby ponad 200 km po krętych górskich drogach. Przy czytaniu pomagałem sobie mapkami z "Normanowie i Bizancjum w XI stuleciu" Piwowarczyka oraz "Rogera II" z serii marmurkowej, a także dokładną mapą Włoch ze starego wojskowego atlasu. Bo mapka z książki woła o pomstę do nieba, to poziom nowszych HB. Ze względu na nadmierną zwięzłość wcale nie przebrnąłem przez książkę szybko i wartko, choć objętościowo wygląda na lekturę na jeden wieczór. To akademickie kalendarium, a nie pasjonująca opowieść. Myślę, że dodatkowe 50 stron wzniosłoby ją na inny poziom, ale rozumiem, że był to wybór autora. Reasumując warto przeczytać i warto mieć, ale jeżeli szukamy informacji na temat drogi włoskich Normanów do potęgi, warto połączyć lekturę z kilkoma innymi pracami.

Temat arcyciekawy, a książka wartościowa, ale o zawężonej perspektywie. Rozumiem, że takie były założenia autora, ale muszę pomarudzić. To prawda, że pozycja jest oparta na wielu źródłach i potężnej bibliografii w kilku językach. Dostajemy dokładne kalendarium działań militarnych i politycznych i to naprawdę wielki plus tej pracy.

Na minus: bardzo lakoniczny język i...

Na początek coś miłego- chwała autorowi za porwanie się na temat który w polskiej literaturze nie ma odpowiednika(nie spotkałem się z takim),może za wyjątkiem artykułów w periodykach akademickich lub jako rozdziały w podręcznikach historii. Podbój południowej Italii i Sycylii przez Normanów to niezwykle ciekawy fragment historii tej części Europy. Tak jak i we wcześniejszych wyprawach wikingów w północnej części kontynentu, tak i tu, schrystianizowani potomkowie tychże w niewielkiej liczbie zdołali pokonać lokalne potęgi i stworzyć własny organizm państwowy. Czas ten obfitował w ogromną ilość zdarzeń a na kartach dziejów prócz przedstawicieli rodu Hautevillów pojawiało się tyle postaci, że można się w tym pogubić. No i tu przejdę do oceny książki. Błędy stylistyczne (powtórzenia),język jakiego używa autor i błędy edytorskie (choć tych wychwyciłem niewiele) sprawiają, że czytanie każdej kolejnej strony tej książki sprawiało, iż na myśl mi przyszło używanie tejże do ubijania much, podparcia stolika lub czegoś innego. Autor nie podołał wyzwaniu- ogranicza się do wymieniania zdarzeń bez zbytniego zagłębiania się w ich znaczenie dla historii, co można by ująć w postaci kalendarium a nie 130 stronicowej książki. Być może forma, którą musiał nadać swej pracy ograniczyła mu pole manewru ale nie zmienia to faktu iż jest to dla mnie jak do tej pory rozczarowanie mojego roku czytelniczego. Elegancka w moim mniemaniu oprawa skrywa słabą jakość. Uboga ilość ilustracji (1),jedna mapka poglądowa, która wygląda jakby ją edytowano w paincie, no i cena nadrukowana na okładce (40 dyszki!? na allegro taniej)nie wpływa korzystnie na odbiór przez czytelnika. Nie znalazłem żadnej innej książki tego autora(to chyba debiut) więc nie mogę porównać jego dokonań. Może w przyszłości będzie lepiej czego sobie i innym czytelnikom życzę. Wrócę jeszcze na chwilę do tematu książki- jeśli ktoś ma ochotę zapoznać się z nim głębiej to na pewno niech nie zaczyna od tej lektury. Stracić wątek i zniechęcić się idzie łatwo a szkoda by było bo to na prawdę fascynująca historia.

Na początek coś miłego- chwała autorowi za porwanie się na temat który w polskiej literaturze nie ma odpowiednika(nie spotkałem się z takim),może za wyjątkiem artykułów w periodykach akademickich lub jako rozdziały w podręcznikach historii. Podbój południowej Italii i Sycylii przez Normanów to niezwykle ciekawy fragment historii tej części Europy. Tak jak i we...