Obraz Japonii w okresie drugowojennej zawieruchy widziany oczyma Francuza- momentami rasisty. Obraz Japonii Tokio, politycznych intryg, klanów od sukcesów w Chinach do upadku poprzedzonego atomowym atakiem na Hiroszimę i Nagasaki. Lektura ciekawa aczkolwiek, traci już myszką.

Obraz Japonii w okresie drugowojennej zawieruchy widziany oczyma Francuza- momentami rasisty. Obraz Japonii Tokio, politycznych intryg, klanów od sukcesów w Chinach do upadku poprzedzonego atomowym atakiem na Hiroszimę i Nagasaki. Lektura ciekawa aczkolwiek, traci już myszką.

Książka składa się w 60 % ze szczegółowej historii Japonii lat 1941-1945. Autor kładzie nacisk przede wszystkim na wewnętrzne rozgrywki dworskie, wojskowe i polityczne. Ciekawe, aczkolwiek jeśli ktoś nie trawi tego typu klimatów, to może to być za ciężkie. Mi się podobało.

20 % to coś czego oczekiwałem, że będzie więcej. Liczyłem bowiem, że książka będzie nieco biograficzna i reporterska. Uważam, że tę część można by bardziej rozbudować. Wszak autor spędził wiele lat w Japonii jako zagraniczny korespondent prasowy. Spostrzeżenia są obrazowe i niekiedy wstrząsające, zwłaszcza dotyczące marcowego bombardowania Tokio w 1945 r.

Pozostałe 20 % to jakiś kolonialny wyżyw nad rzekomo ułomnym japońskim społeczeństwem, delikatnie obniżający ocenę lektury. Rozumiem, że krajem kwitnącej wiśni rządziła specyficzna klika wojskowa, trzymającą twardą ręką lud. Nie wierzę jednak w to, że ludzie byli tak bezwolni, jak opisuje to autor. I jeszcze to podważanie japońskich sukcesów militarnych i gadka o tym, że Japończycy niszczą francuskie dzieło w Indochinach. Czytając inne opinie dostrzegam, że nie jestem w mniejszości. Nie cierpię poprawności politycznej, ale rasizmu też.

Generalnie jednak polecam.

Książka składa się w 60 % ze szczegółowej historii Japonii lat 1941-1945. Autor kładzie nacisk przede wszystkim na wewnętrzne rozgrywki dworskie, wojskowe i polityczne. Ciekawe, aczkolwiek jeśli ktoś nie trawi tego typu klimatów, to może to być za ciężkie. Mi się podobało.

20 % to coś czego oczekiwałem, że będzie więcej. Liczyłem bowiem, że książka będzie nieco...

Wnikliwa obserwacja japońskiego społeczeństwa w czasie II wojny światowej. Od euforii pierwszych sukcesów, przez ciężkie życie militarystycznego wysiłku, po gorycz porażki, krwi, znoju i łez po hekatombie Hiroszimy.

Wnikliwa obserwacja japońskiego społeczeństwa w czasie II wojny światowej. Od euforii pierwszych sukcesów, przez ciężkie życie militarystycznego wysiłku, po gorycz porażki, krwi, znoju i łez po hekatombie Hiroszimy.

Historia w takiej formie to nie moja bajka.

Historia w takiej formie to nie moja bajka.

Bardzo ciekawa książka będąca zapisem wspomnień francuskiego dziennikarza przebywającego w Japonii w okresie przedwojennym i w trakcie II Wojny Światowej w Japonii. Książka ta jest pełna osobistych wspomnień, a jednocześnie ilustruje rolę Japonii w czasie wojny oraz to jak ten konflikt wpływał na jej społeczeństwo. Autor dość szczegółowo obrazuje dlaczego Japonia przystąpiła do wojny, kto ją do tej wojny doprowadził i kto przyczynił się do klęski wielkiego cesarstwa, ale odnoszę wrażenie, że jego chwilami mocno subiektywna opinia jest wynikiem niechęci do Japonii jako państwa Osi wynikającym z faktu, że ojczyzna autora poniosła błyskawiczną klęskę w wojnie z Niemcami, na których Japończycy mocno się wzorowali. O ile rozumiem krytykę autora w stosunku do zmilitaryzowanych rządów w Japonii, stricte goebbelsowskiej propagandy, ministra wojny Tojo, okrucieństwa Japończyków w kierunku przedstawicieli podbitych terenów,itp., o tyle uważam, że w wielu przypadkach jego krytyka jest nieuzasadniona. Porównywanie 3/4 społeczeństwa Japonii do tępych, bezosobowych chłopów bez własnego zdania czy nazywanie Tokio obrzydliwym, drewnianym miastem uważam już za osobiste wycieczki autora, którymi rekompensuje swoje narodowe kompleksy. Tak czy owak, książka warta jest uwagi, choć chwilami niektóre wywody autora są przydługie i potrafią czytelnika znudzić.

Bardzo ciekawa książka będąca zapisem wspomnień francuskiego dziennikarza przebywającego w Japonii w okresie przedwojennym i w trakcie II Wojny Światowej w Japonii. Książka ta jest pełna osobistych wspomnień, a jednocześnie ilustruje rolę Japonii w czasie wojny oraz to jak ten konflikt wpływał na jej społeczeństwo. Autor dość szczegółowo obrazuje dlaczego Japonia...

Wyjątkowa i wstrząsająca książka. Bo ilu cudzoziemców na własne oczy widziało życie zwykłych Japończyków podczas agresji wobec Chin, a potem w czasie bezlitosnych zmagań z USA i ich sojusznikami? Ilu widziało płonące pod amerykańskimi bombami dzielnice Tokio? A ilu napisało o tym książkę? Z tych powodów publikacja Pana Guillaina jest wyjątkowa. Co ważne, to także świadectwo człowieka, który dobrze poznał Japonię i jej mieszkańców oraz umiał wyciągnąć trafne konkluzje co do przyszłości tego kraju i jego roli w świecie. Z czystym sumieniem polecam.

Wyjątkowa i wstrząsająca książka. Bo ilu cudzoziemców na własne oczy widziało życie zwykłych Japończyków podczas agresji wobec Chin, a potem w czasie bezlitosnych zmagań z USA i ich sojusznikami? Ilu widziało płonące pod amerykańskimi bombami dzielnice Tokio? A ilu napisało o tym książkę? Z tych powodów publikacja Pana Guillaina jest wyjątkowa. Co ważne, to także świadectwo...

Bardzo ciekawa pozycja, autor opisuje Japonię imperialną. Tą której próżno szukać dziś na mapie.
Opisuje Japonię z pierwszej ręki, wydarzenia od roku 1934 do lat powojennych jako naoczny świadek - pracownik ambasady francuskiej.
Opisuje nastroje panujące w "imperium słońca" poprzez powstanie, po szczyt panowania, aż do końcowego upadku.
Bardzo klarownie i jasno rysuje układy polityczne wewnętrzne jak i zewnętrzne panujące w kraju kwitnącej wiśni.

Jak to honory kraj samurajów w roku 1945 musiał pogodzić się z tym co wydawało się dal przeciętnego Japończyka z rzeczą nie do pogodzenia. To znaczy z własną klęską, kapitulacją i porażką.

Bardzo ciekawa pozycja, autor opisuje Japonię imperialną. Tą której próżno szukać dziś na mapie.
Opisuje Japonię z pierwszej ręki, wydarzenia od roku 1934 do lat powojennych jako naoczny świadek - pracownik ambasady francuskiej.
Opisuje nastroje panujące w "imperium słońca" poprzez powstanie, po szczyt panowania, aż do końcowego upadku.
Bardzo klarownie i jasno rysuje...

czytałem tę książkę dobrych kilka lat temu. dzisiejsza recenzja jest może trochę post factum jednak po przeczytaniu "Rycerzy bushido" i obejrzeniu niedawno emitowanego filmu "Miasto życia i śmierci", skłaniam się coraz bardziej do opinii jaka zanotowałem zaraz po jej przeczytaniu. Załączone pod koniec książki szacunkowe dane o możliwościach start w ludziach wojska amerykańskich i co za tym idzie także strat w ludności cywilnej Japonii, wobec strat ludności cywilnej po wejściu świata w epokę atomową, czyli po Hiroszimie i Nagasaki ma się wrażenie że te bomby były niczym łaskawym oszczędzeniem istnień ludzkich. Ciężko pisać takie słowa humaniście, jednakże uważam, że książka powinna być zalecaną lekturą jako przestroga do czego może doprowadzić bezkrytyczna, fanatyczna wręcz wiara w jedynie słuszne ideologie.

czytałem tę książkę dobrych kilka lat temu. dzisiejsza recenzja jest może trochę post factum jednak po przeczytaniu "Rycerzy bushido" i obejrzeniu niedawno emitowanego filmu "Miasto życia i śmierci", skłaniam się coraz bardziej do opinii jaka zanotowałem zaraz po jej przeczytaniu. Załączone pod koniec książki szacunkowe dane o możliwościach start w ludziach wojska...